Chapter 31

9 0 0
                                    

TW: This chapter contains self-harm.

Amara's POV

"Amara, I want to rest already." She looked at me and smiled. kita ko ang pagod sa mata niya. "K-kahit anong laban ko, Amara, pagod na pagod na ako." Biglang bumuhos yung luha niya. Agad akong lumapit at niaykap siya.


"Andito kami para s-sayo Malaika." She didn't answer and keeps on crying. Why her?


"Amara,  I tried." She sadly smiled. "I-I tried."


"Sshhhh don't tell that." I tried to hold back my tears but I failed.


"Amara, the pain won't stop." I hugged her tightly. Later on she stands up and wipe her tears and smiled at me. "I'll just rest in my room." she didn't let me speak and went to her room.


Kanina pa ako katok ng katok sa kwarto ni Malaika pero hindi niya binubuksan. Kanina pa siya hindi lumalabas.


"Malaika." Katok ko ulit.


"She didn't answer?" Si Suga. Agad akong umiling. Nakita kong napa isip siya at biglang nanlaki ang mata. "Can you get your duplicate key? We need to open this door, she might do something dangerous." Agad akong nataranta. Agad kong tinawagan si Sander at sinabi na hindi pa rin sumasagot si Malaika.


Pag kakuha ko ng duplicate key ay agad kaming pumasok pagkabukas pero walang Malaika. Agad na pumunta si Suga sa banyo. Pag kabukas naming ay agad akong napaluhod.


Malaika.


She was in the tub and the water is red, blood.


Agad na nilapitan siya ni Suga. Nakita kong nabigla siya at nag babadya na ang luha sa mata niya pero mabilis niya inahon si Malaika at kumuha ng towel para ilagay sa wrist niya.


"C-call an ambulance Amara." Nanginginig na sabi ni Suga. Agad akong tumawag nang ambulansya.


Pag karating ng ambulansya ay ang dating ni Sander.


"W-what happened?"


"S-she tried to took her life Sander." Nanginginig na sabi ko.


"N-no, not again please." Parehas kaming nanghihina.


"I-I'll follow you guys." Suga. Kita namin kung paano siya nanghihina.


Tumango kami sakanya at agad na lumapit sa ambulansya. Bago kami nakalapit ay nakita naming ang mama niya.


"Where's Malaika? What happened to her? My daughter." Nanginginig pa na sabi niya.


Hindi ako nakapag pigil at sinampal siya. Lahat ay napatigil at mukhang nagulat sa ginawa ko.


"You! Nanay ka ba talaga!? Why?! Bakit mo nagawa yun sa anak mo?! Did you know how hard is it for her?! Alam mo ba na halos hirap na hirap na siya?! Tapos ano?! Pupunta ka dito, susundan siya! Para ano?! Palayain yung asawa mo ngayon!? Tama na ho ha! Kahit ngayon naman! Hayaan niyo maging masaya yung anak niyo! Ano? Mag sisimula nanaman siya ayusin sarili niya? Utang na loob umalis na kayo." Nakita ko na tumingin pa siya kay Malaika pero agad din umalis.


Agad ako pinakalma ni Sander pero alam ko na nag pipigil din siya.


Malaika's POV

Unti unti kong binuksan ang mata ko. Buhay pa ako. I smirked. Why? Tama na. please just take me so I won't have to feel this pain.


"You're awake kitten." Agad akong tumingin sa gilid ko. Yoongi. He looks sleepless. I just look at him. Kakausapin niya pa sana ako ng mag ring phone niya. Ngumiti siya sakin saglit at sinagot phone niya.


"I'm here at Malaika." He said. I can hear him.


"What? Is the shoot today? I'm sorry I forgot." He went back inside. "Kitten, I need to go." Alanganing sabi niya pero tumango lang ako. He kissed me in the forhead ans went out. He said that he'll be back.


"How are you?" it's Amara, she's with Sander.


"In pain." I said and look at them. "Hinayaan niyo na lang sana ako." I said. Agad kong naramdaman yung kamay ni Amara sa pisngi ko.


Pag lingon ko sakanya nakita ko ang galit at sakit sa mata niya. Sander look shock but tried to calm down.


"Ang selfish mo Malaika." She said the walk out.


"You know how important you are to us." Sander. I smiled.


"Sander, I just want this pain to stop."


"At sa tingin mo ang pag tapos sa buhay mo yung solusyon?" I didn't answer.


Agad siyang umalis. Ipipikit ko na sana yung mata ko ng may pumasok. Sejin hyung.


"How are you Malaika?" he asked and I smiled weakly, kita ko ang pag buntong hininga niya. "Suga told me you're here, so after I went to Suga's doctor I went straight here." Agad akong lumingon sakanya.


"Suga's doctor?" I asked.


"You don't know?" he asked, agad akong umiling at kita ko ang pag buntong hininga niya.


"Suga was involved in a car accident. On their trainee day Suga had a part time job as a delivery boy. Then one day while he was delivering his motorcycle bumped into a car and that broke his shoulder." He said and smiled. Yoongi. "He didn't tell for he was afraid that the company might remoeved him and he didn't went to any hospital to have it check for it was expensive, for years he kept it but now getting his treatment but-" he looked at me hesitantly.


"Tell me hyung." I said.


"He keep missing his treatment for days." He said. I know in that time. It was because of me. This is what I'm scared at. I smiled at him.


"Thank you for telling me hyung." I said. he smiled and stand up telling me that he need to hurry back and I said okay.


I stared at the ceiling. This is what I'm afraid at. Affecting someone by my misery. This is all my fault. 

ORPHICWhere stories live. Discover now