ORPHIC

Chapter 2

Malaika's POV

"Malaika andito na tayo." Naalimpungatan ako ng ay tumapik ng balikat ko and as I hear my name. I opened my eyes and look around.

I saw a car in front and as I look at my side I saw Amara. Right, I'm in Korea. As I get my back to my senses, I guess nasa drive thru na kami.

"Pagod na pagod girl?" sabi ni Amara at tumawa. I rolled my eyes, ilang araw na kasi akong walang tulog.

"Oo, tangina ilang araw na akong walang tulog."

"Tangina mo din ang lutong nun ha, oh anong order mo?"

"BTS Meal." Kita ko ang pagkinang ng mata niya kaya nagtaka naman ako.

"Kilala mo ang BTS?" pangingiti siya habang nag tatanong. Umiling naman ako sakanya.

"Ha? Akala ko pa naman kilala mo kaya mo inorder."

"I like the taste of the sauce on their nuggets that's why, also order one iced coffee."

"Oo na mahal na prinsesa, pero hindi mo talaga kilala ang BTS? May cellphone ka naman at social media."

"Hindi nga, sino ba sila?" I can see the disbelief in her eyes.

"Hmp! Ikaw umalam. Try listening to their songs din."

"Yeah sure." Sagot ko at tumango din. I hope I have the time though, magiging busy ako for sure.

I have been curious din naman. Honestly I saw some post about them already, specially the teens today seems to admire the BTS. If I can remember it's a group consisting of 7 members. That's all I know. Pero BTS sounds familiar to me, I just can't remember kung saan ko narinig yun.

Pag tingin ko kay Amara ay kinukuha niya na pala yung order namin, buti na lang mabilis sila gutom na gutom na ako.

Agad kong kinuha yung akin at nag simula kumain, pag tingin ko sa gilid ko ay ang sama na nang tingin sakin ni Amara kaya tinawanan ko lang siya. Gutom na siguro. Kinuha ko yung food niya. Kita ko ang pag sunod niya ng tignin sa pag kain niya. Pagkatapos ko buksan yung burger niya ay agad ko itong nilapit sa bunganga niya. Agad naman nawala ang sama ng tingin niya nang maintindihan niya yung ginawa ko.

"Wag mo ako samaan ng tingin babae ka, hindi ko na enjoy yung food sa flight ko. Ayan lamon na." agad siyang kumagat kaya tinawanan ko siya. Umirap din siya sakin pero ngumiti din at umiling pa.

"Pasalamat ka nag dridrive ako kung hindi nahampas kita."

"Thank you." I said and chuckle as she rolled her eyes at me again.

"Daan ka muna sa bahay Aika, bukas na kita ihahatid doon sa condo ko. Gusto kana makita nang inaanak mo.' Napangiti naman ako ng banggitin niya yun. Ang inaanak ko sakanya, si baby Jacob.

"Sige ba para kay baby Jacob."

"Ah ganon para sa anak ko? Hindi mo man lang talaga ako na miss kahit konti?" at umirap nanaman siya, hindi ba siya nahihilo kakairap sakin?

"Siyempre miss na kita pero mas gusto ko lang talaga makita ang inaanak ko noh. Puro sa video call ko lang nakikita yun after 2 years."

Last na kita ko kay baby Jacob is 2 years ago. Bale 3 years old na si Jacob, nag migrate lang si Amara dito 2 years ago. Dito kasi yung asawa niya eh.