Heaven by Your Side (COMPLETED)

Chapter 6

Chapter 6

Hilary POV

IT’S my day off today kaya napagpasyahan kong lumabas muna since I'm done doing my work. Nandito ako sa cafe tumatambay and Sky show up from nowhere.

Kahit minsan he got me from his sense of humour pero naiinis parin talaga ako kasi hanggang ngayon feeling close parin siya. Kwento ng kwento kahit hindi naman ako interesado, at kapag iyan pinikon mo, nako sandamakmak munang sorry bago ka papatawarin. Kitams? Mahilig mamikon pero masamang pikonin.

Nagtataka nga ako kung wala ba siyang ibang gawain maliban sa pagsulpot sa harap ko mula aa kung saan at guluhin ang nananahimik kong mundo.

"What are you doing?" I ask him. He looks at me weirdly. Like saying 'what's you’re talking about' Tinaasan ko siya ng kilay. Oh, crap he didn't get it. Vovo talaga ang isang ito.

"I mean, why you keep on showing up, and do some crazy stuffs or something weird or even talk about yourself." I asked him again and cleared my words.

Umayos naman ito ng upo at ibinaling sa labas ng cafe' ang mga tingin. Napabaling naman ako sa labas at nakita ko ang mga sasakyang paroo't parito, mga taong dumadaan sa tapat ng cafe'. It’s a busy day for everyone but not me.

"It's fun doing that." He answered. Napangiwi ako, it's not an answer for me. Nonsense.

"Aren't you tired of doing it?" Tanong ko ulit. All this time kakaisip ng ganung tanong pero ngayon ko lang nasabi.

Hindi ba siya napapagod sa ginagawa niya? Even when we're still in a relationship he keeps on saying thing blahh blahh well it's natural. Pero bakit hanggang ngayon ganun parin? Kahit na wala na kami.

Binaling niya ang mga tingin sa'kin at ngumiti. Ampangit niya talaga ngumiti, nakakavovo. Ngayon ko mas napatunayan na pumapangit pala ang mga ex, tas bigla-bigla ko na lang naiisip, bakit kaya ako na inlove dito?

"Bakit naman ako mapapagod kung ikaw naman ang kausap ko." Sagot pa niya at nag cross arm ang taray talaga. Napataas ulit ang kilay ko aba, kahit vovo ako hindi ako nagpapatalo sa tarayan. Baka gusto niya showdown pa kami. Tsk akala ko totoo ngiti niya kanina, aba isa pala itong fake frog prince. Hindi lang fake, bipolar din.

"Okay, whatever you say." Pagsuko ko, manahimik nalang ako dahil ayoko nang magtanong, nakakapagod. Just by looking at him naalala ko yung time na may sinabi siya sa'kin na hahanap siya ng paraan para magkita kami. He serious talking to that. Akala ko puro salita lang ito o baka naman assuming lang talaga ako na hahanapin niya ako kahit saan ako mapadpad. And echus ng froglets.

"You change a lot Sky." Komento ko. I know him that much kaya nasabi ko yun.

"Ehh? Ikaw din naman ah." balik niya. I change because of you dude. Nope my experience changes me. Sabi nga kasi nila "Every pain gives a lesson and every lesson changes a person" at ako iyon, nasaktan ako kaya medyo may pagbabago sa sarili ko, kung dati naging vovo ako ngayon mas naging vovo pa, ewan ko nalang kung ano ang susunod. I rolled my eyes and take a sip in my frappe.

“By the way, kamusta kana?” tanong niya, bahaga akong napayuko.

Kamusta na nga ba ako?

As usual, umiiyak parin pero hindi na tulad nung una, ngayon kunti na lang ang sakit.

“I am okay I guess?” wika ko, ngunit biglang bumalik ang alaala ng kahapon ko.

“Mabuti yan para naman hindi kana ma-stress. Nga pala, I have something for you.” Anito at inabot sa’kin ang isang paper bag.