Chapter Twenty-Nine

13 2 0
                                    

Ferula

Malakas ang tahip ng aking dibdib habang nakaupo sa passenger seat ng itim na sasakyan ni Frius. Napuno ng awa ang aking dibdib ng masulyapan ang kanyang kalagayan. Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha. Tila rin siya walang-wala habang nagmamaneho.

I couldn’t blame him though. It was Mystia we are talking about. His wife, his other half.

From him I shifted my eyes in front of us. We are secretly tailing the Higher Rank’s soldiers patrol car.

My bestfriend was inside the partol car together with the othe captured witches. The soldiers will surely bring them to the higher rank’s headquaters where they kept the captured in the dungeons.

To where I was before until I managed to escape.

The patrol cars stopped in front of the huge building. The massive white building was heavily guarded. Sa malaki at mataas niyong tarangkahang gawa sa bakal ay nakaukit ang mukha ng isang gintong leon. Mabangis na tila ba ipinakikita kung gaano sila nakatataas sa lahat. Sa ibaba niyon ay ang mga letra ng salitang ‘higher rank’.

I looked at Frius and I know we both shared the same thoughts as I saw the look on his face. We can’t enter without being notice.

“I’ll try to cast them my spell,” mahinang sambit ko sa kanya habang nakakubli kami sa likod ng makakapal na halaman malapit sa bukana ng headquarters.

Tumango siya bilang pagsang-ayon. One thing I know I am good at, is to cast spell through air manipulation that would make whoever I casted the spell to, lost their consiousness without further a do.

Iyon lang naman ang masasabi kong magaling ako. Sa ibang aspeto ng mahika ay halos hindi ko pa gaanong napaghuhusayang gawin.

After we made sure that the guards are all in their deep slumber, we emerged from were we hide. Nakabukas ang pintuan ng patrol truck kung saan naroon si Mystia.

Wala roon ang mga kawal kaya mabilis kaming nakalapit. Kaagad kong nilapitan ang aking kaibigan na nakaupo sa sahig ng truck habang nakapikit.

My heart tugged painfully when I saw her. Her hair was messy. There’s a streak of dried tears on her cheeks. Her lips was busted. And her dress were crumpled.

Frius stood behind us and watched if the guards are coming back.

“Mystia, wake up.” Tinapik ko ang kanyang piisngi ngunit wala man lang akong natanggap na kahit anong reaksyon mula sa kanya. Muli kong unulit iyon at bahagyang nilakasan.

“Wake up!” mariin ang aking boses at pigil ang pagtaas niyon. Panay ang lingon ko sa aking likuran. Anumang sandali ay babalik na ang mga kawal ng higher ranks.

“They’re coming back!” pigil ngunit tarantang sambit ni Frius.

“Mystia! Mystia!” Malakas kong niyugyog ang kanyang dalawang braso. Panic ran down my spine when I heard the footsteps and voices retreating back to where we are.

"Jesus! Mystia, gising please.”

I was left with no choice so I pinched her arm a bit hard.   I couldn’t help but thank god when she grunted.

“I’ll carry her. We need to get out of here now, Ferry.”

I gave way to him to get his wife. Mas lalo lumapit ang mga boses at yabag sa aming kinaroroonan.

“Ferry?” her words slipped out of  her mouth in a whisper.

“Kailangan nating makaalis dito, Mystia.”

Masked Glamour Where stories live. Discover now