I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 1

Pov Emma

"Emmaaaaaa." Hoor ik een hoge stem schreeuwen over het hele perron. Ik kijk in de richting van de stem en zie dat het mijn beste vriendin Lynn is. We zijn de meest cliché beste vrienden ooit. Lynn houdt van make up, shoppen en jongens, terwijl ik hou van sporten, lezen en... pranken, met de jongens. Zoals ik al zei, cliche. Maar geloof me, ik ben niet niet zoals andere meisjes. Ook ik doe mijn best om er leuk uit te zien voor de lessen, maar lang niet zoveel als Lynn. En Lynn is ook niet het domme blondje dat je zou verwachten.

Maar samen maken Lynn en ik een goed team. Lijkt me saai als je alleen omgaat met mensen die precies hetzelfde zijn als jij.

Lynn is natuurlijk niet mijn enige vriendin. Rosa, Mia en Nina slapen ook bij ons in de kamer. Ik ben ook met hun goed bevriend. Daarnaast ga ik ook weleens om met 'het gouden trio': Ron, Hermione en Harry. Veel mensen vinden het raar dat ik Harry altijd als laatste noem.

"Wacht, bedoel je Harry Potter? De bekende tovenaar? Kan je misschien zijn handtekening regelen?"

Die reacties zijn precies de reden dat ik zijn naam soms helemaal niet noem. Behalve dat kan ik het wel
goed vinden met hem. Het schijnt dat onze ouders erg goed bevriend waren met elkaar. Maar niemand durft het echt over onze ouders te hebben.

In dat opzicht heeft Harry geluk. Als hij zegt wie hij is krijgt hij alleen maar positieve reacties. Simpelweg doordat zijn ouders zijn vermoord om hem te beschermen.

Als ik mijn naam noem... dan worden mensen niet zo enthousiast. Want wie heeft de Potters verraden? Juist dat is mijn vader, Sirius Black. Vaak komen daarna de vervolgvragen.

"Wie is jouw moeder dan? Waar is zij nu? Woon je bij haar? Waar woon je nu?"

Wie mijn moeder is? Geen idee. Ik weet alleen dat ze Marlene Mckinnon heet, maar niemand kende haar echt. Iedereen die haar wel goed kende... die is dood. En waar mijn moeder is? Waarschijnlijk ook dood, we zullen het vast nooit zeker weten. Er gaan geruchten rond dat ze nu een dooddoener is, net als mijn vader, ook al is Voldemort nu dood. Ook zeggen mensen dat ze vermoord is door Voldemort.

Een klein stemmetje in mijn hoofd tikt me
Op de vingers omdat ik Voldemort bij de naam noem, ook al is het maar in mijn gedachten. Sorry maar ik ga toch niet bang zijn voor een naam? Ik ben nauwelijks bang voor de persoon.

Maar als ik geen idee heb waar mijn moeder is, en mijn vader is in Azkaban, waar woon ik dan?

Ik ben opgegroeid bij een hele andere familie, de Weasleys. Blijkbaar kenden mijn ouders de Weasleys niet eens persoonlijk, Dumbledore dacht dat dit een goede plek zou zijn voor een twee jarig kind, Ik was namelijk twee toen ik hierheen werd gebracht. Alsof de Weasleys niet al genoeg kinderen hebben. Natuurlijk namen ze me aan uit beleefdheid, ze gaan toch niet een peuter afwijzen. Stiekem heb ik altijd het gevoel gehad dat ik een last was. Molly en Arthur Weasley zijn de liefste personen op aarde, maar ze verdienen het niet om een willekeurig persoon op te moeten voeden. Dat is ook de reden dat ik ze nooit als mijn ouders heb gezien. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik slechts een gast was. Dit had overigens niks te maken met hoe Arthur en Molly me behandelden, ze hebben me altijd behandelt als hun eigen kind, maar ik weet hoe lastig het kan zijn om van een kind te houden dat niet echt de jouwe is.

Naast het gouden trio ben ik ook bevriend met wat mensen boven mijn jaar. Fred en George weasley, Lee Jordan en met de meiden uit hun vriendengroep. Fred en George zijn als mijn broers, al sinds het eerste moment dat ik bij ze kwam wonen voelde ik een band met hen. We hebben in onze kinderjaren heel veel lol getrapt, soms met niet zo geweldige gevolgen.

Naast de goeie momenten die we hebben gehad, kunnen ze soms ook erg beschermend zijn, vaak een tikkeltje te beschermend.

Ze zijn niet eens een jaartje ouder, maar ze hebben altijd het gevoel gehad dat ze mij moesten beschermen. Altijd als we weer een prank uithaalde, of op een nieuw avontuur gingen letten ze altijd erg op me. Toen was het nog niet zo erg en vooral schattig, maar nu we op school zitten zijn ze overbeschermend over andere dingen.