I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 31

Pov George
De afgelopen week heb ik gemerkt dat Emma zo afgeleid is, ze denkt constant aan haar ouders. We zijn er achter gekomen dat er iets niet klopt, dat er een aantal puzzelstukjes missen, maar we hebben geen idee wat of hoe we daarachter kunnen komen. Ik kan aan haar zien dat ze alleen daaraan denkt en gefrustreerd raakt dat ze de puzzel niet kan oplossen.

Emma is opgegroeid met het idee dat haar echte vader een seriemoordenaar is en dat haar moeder dood is. En nu is ze vijftien en komt ze erachter dat dat misschien niet eens waar is en dat haar vader misschien wel onschuldig is. Het lijkt me vooral naar om het gewoon niet zeker te weten.

Ik weet dat ze nog steeds enorm van mijn familie houdt en dat ze ook dankbaar is voor alles, maar ik snap natuurlijk ook waar ze vandaan komt. Ik heb natuurlijk geen idee hoe ze zich voelt in deze situatie.

Omdat ik dus de laatste tijd merk dat ze erg veel piekert en soms de hele nacht wakker blijft om proberen het geheel te zien heb ik besloten om iets voor haar te doen.

Oke ik ga niet liegen, het is ook wel een beetje voor mij...

Maar goed ik denk dat ze dit leuk gaat vinden!

Hoop ik...

Ik besluit er niet langer over in te zitten en ga naar het ontbijt. Als ik daar aankom zie ik Em al zitten met haar vriendinnen. Ik loop naar haar toe, geef haar een kus op haar wang en loop daarna door naar Fred die wat verderop zit. Als ik naar haar kijk zie ik dat ze helemaal rood is en dat haar vriendinnen allemaal aan het giechelen zijn. Als ze mijn richting weer op kijkt knipoog ik en dan begin ik een gesprek met Fred.

Na een tijdje zijn wij nog aan het eten, maar zie ik dat Emma en haar vriendinnen zich klaarmaken om de grote zaal te verlaten. Uit mijn ooghoek zie ik dat Emma iets zegt tegen haar vriendinnen en dan onze richting oploopt in plaats van meegaat met haar vriendinnen. Ik draai me snel om en doe alsof ik haar niet heb gezien.

Ineens voel ik twee armen om mijn nek en een kus op mijn wang. Ik draai mijn hoofd om en zie tot mijn grote verbazing Emma daar staan (grapje dus). Ze gaat naast me zitten en legt haar hoofd op mijn schouder.

"Hebben jullie zin in de wedstrijd?" Vraagt ze opgewonden.

"Nou ik heb eigenlijk meer zin in iets anders." Zeg ik waardoor ze weer moet blozen.

"Oh ja?" Vraagt ze

"Ja." Knik ik.

"Hmm ik ook." Ondertussen kijkt Fred van mij naar Emma naar mij naar Emma.

"Praten jullie over waar ik denk dat jullie over praten?"

"Ieuwl nee. We hebben een date vanavond." Zegt Emma enthousiast.

"Oh echt waar?" Zegt Fred. Ik geef hem een blik met mijn ogen waarmee ik wil zeggen dat hij niks mag doorlullen.

"Nou veel plezier alvast. Maar kom op we moeten ons echt omkleden voor de wedstrijd." Met z'n drieën lopen we richting de gryffindor common room. Emma gaat naar haar slaapzaal en wij naar de onze.

Zodra de deur dichtvalt vraagt Fred het al.

"Ga je het vanavond doen?!" Ik zucht maar geef hem wel een knikje. Hij kijkt me met open mond aan en geeft me dan een schouderklopje.

"Wow ik ben zo blij voor je." Ik moet ervan glimlachen maar besteed er verder niet veel aandacht aan.

Ik kleed me om voor de quidditch wedstrijd en als Fred en ik beneden komen zien we Emma al staan.

"Awhh heb je op ons gewacht?" Vraag ik met puppyogen. Ze rolt haar ogen en loopt alvast door. Ik haal haar in en en knijp haar in haar zij waardoor ze moet lachen.