I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 28

Pov Emma
We gaan naar Dumbledores kantoor en ik ben een beetje zenuwachtig aangezien ik 1. nog nooit in zijn kantoor ben geweest en 2. überhaupt nooit echt een gesprek met hem heb gehad. Ik weet niet hoe maar blijkbaar weet George het wachtwoord en samen lopen we hand in hand de grote trap omhoog. Als we voor zijn deur staan kijkt George me nog even in de ogen aan en vraagt of ik er klaar voor ben. Ik knik en we willen net kloppen als de deur opengaat. Snape staat in de deuropening en kijkt me minschtend aan voordat hij wegloopt zonder een woord te zeggen.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat Snape me niet mag, maar ik weet niet waarom. Nou ja het is natuurlijk Snape, maar aangezien hij Harry haat vanwege zijn ouders denk ik dat dat bij mij ook een rol speelt.

Als Dumbledore ons ziet wenkt hij ons naar binnen. Hij laat zijn blik even hangen op onze handen die in elkaar verstrengeld zijn, maar zegt er verder niks over.

"Meneer Weasley en mevrouw Black, wat kan ik vandaag voor jullie doen?"

"Sorry dat we storen headmaster, maar er waren een paar dingen die ik graag zou willen bespreken als u daar de tijd voor hebt."

"Toevallig heb ik nu wel even tijd, ga zitten."

We gaan allebei zitten in twee stoelen die tegenover Dumbledores bureau staan. George legt zijn hand op mijn dijbeen en ik glimlach even naar hem. Als ik weer naar dumbledore kijk, kijkt hij ons met opgetrokken wenkbrauw aan, maar zegt er alsnog niks van.

"Uhm ik heb vandaag wat onderzoek gedaan in de bibliotheek naar mijn familie." Begin ik. "Mijn bloedrelatieven bedoel ik dan" zeg ik er nog snel achterna. Misschien verbeeld ik het me, maar het lijkt alsof Dumbledore een beetje zenuwachtig is. Alsof hij dit gesprek echt niet wil hebben op het moment. Wat verbegrt hij?

"Ik zal je nieuwsgierigheid niet ontmoedigen, maar ik vrees dat ik je niet verder kan helpen. Ik heb je moeder maar nauwelijks gekend en ik wist vooral veel over haar en niet zozeer over haar familie. In de jaren dat ik hier headmaster was, maar ook in de jaren dag ik nog lesgaf, heeft er nooit een Mckinnon op deze school gezeten.

"Maar als u het niet weet, aan wie moet ik het dan vragen? Had mijn moeder echt geen familie hier of iemand anders die iets van haar familiegeschiedenis afwist?"

"Ik vrees van niet. De tovenaarsoorlog heeft een zware tol geëist op veel mensen. Ik denk dat iedereen die het had kunnen weten dood is. Ik weet niet veel van haar ouders, maar er gingen geruchten dat ze samen met jouw moeder zijn overleden. En al haar vrienden zijn dood, zitten in het ziekenhuis of in de gevangenis." Ik heb door dat ik hier toch weinig informatie uit kan halen dus ik besluit maar weg te gaan.

"Oke bedankt professor." Zeg ik kortaf en daarna lopen George en ik zijn kantoor uit. Als we weer buiten staan wil ik wel schreeuwen.

"Hij was zo erg aan het liegen." Is het eerste dat George zegt.

"Dankjewel ik dacht dat ik het me verbeeldde."

"Hij houdt iets voor je achter."

"Jep, maar ik vrees dat ik er nooit achter ga komen."

"Zijn er niet misschien oude vrienden van je vader die hier meer over kunnen weten?"

"Nou ik geloof dat hij maar drie echte vrienden had
Op Hogwarts en dat ze zichzelf de marauders noemden." Als ik die naam noem verstijft George ineens.

"Is er iets?"

"Nee sorry ik dacht dat ik die naam herkende, maar laat maar."

"Nou goed, dat waren dus James Potter, die dood is. Peter Pettigrew, die ook dood is. Mijn vader die in de gevangenis zit. En Remus, maar hij." Ineens komt het binnen.

"Wacht maar natuurlijk, Remus weet het vast." En voor we het wisten waren George en ik op weg naar Remus' kantoortje.

Als we daar aankomen klop ik aan en probeer ik ondertussen naar binnen te gluren om te kijken of hij bezig is. Ik kan zien dat hij naar de deur loopt met een andere leerling. Hij laat haar uit en welkomt ons dan binnen.

"Meneer Weasley en mevrouw Black, wat kan ik voor jullie doen?"

"Je kan ons gewoon George en Emma noemen hoor, ik heb George alles verteld." Hij kijkt even een soort van verbaasd, maar gelukkig niet boos.

"Waar kan ik jullie mee helpen?" Zegt hij simpelweg.

"Nou het is een beetje een lang verhaal, maar het gaat over mijn ouders." Meteen verstijft Remus een soort van en ik ben bang dat ik een gevoelige snaar heb geraakt.

"Ik weet niet zeker of ik je kan helpen."

"Oh kom op Remus, je was een van de beste vrienden van mijn vader. Je moet vast iets weten."

"Je hebt gelijk. Ik kan je veel vertellen over hoe je vader was, maar hij praatte nauwelijks over zijn verleden en na Hogwarts werd hij steeds stiller en vertelde steeds minder over zijn dagelijkse bezigheid. Het enige wat ik echt van hem wist was dat hij een best lastige thuissituatie had en op een gegeven moment wegliep van huis en bij onze vriend James ging wonen."

"Echt waar?"

"Ja, het was lastig voor hem, hij is geloof ik ook onterfd van zijn familie."

"Ja daar ben ik ook achter gekomen. Maar ik was eigenlijk op zoek naar informatie over mijn moeder."

"Sorry Emma maar daar kan ik je al helemaal niks over vertellen."

"Nou ik denk het wel." Ik vertelde hem daarna het hele verhaal van wat ik heb onderzocht en dat ik het allemaal niet logisch vind.

"Dus jij denkt dat je vader niet naar Azkaban is en dat je moeder nog leeft en dat ze je nu in de gaten houden?" Vraagt hij met opgetrokken wenkbrauw.

"Nou wat ik probeer te zeggen is dat het gewoon niet klopt en dat er meer aan het verhaal is dan mij wordt verteld en u bent de enige persoon met wie ik deze bevindingen durf te delen." Hij kijkt even naar George maar snapt al snel dat George als een apart geval wordt gezien. George en ik zijn hierin een team, dus als ik het over mezelf heb heb ik het ook over hem.

"Oke ik kan jullie niks over je moeder vertellen of specifieke informatie over je vader, maar ik kan je kleine onderzoekje wel helpen. Nadat alles was gebeurd ben ik naar het huis gegaan van je ouders en ik heb een beetje alle spullen bij elkaar geraapt waarvan ik wist dat je ouders niet wilde dat die weggegooid zouden worden. Bijvoorbeeld foto's, kleine spulletjes van jou en dat soort dingen. Ik kan je die dozen geven en dan mag je er zelf doorheen kijken en kijken of je iets bijzonders vindt. Oke?"

"Ja dat zou geweldig zijn!! Ik zou het trouwens waarderen als u dit volkomen geheim houdt. Het is beter als niemand hiervanaf weet."

"Dat is goed." Zegt hij slechts.

George en ik zijn allebei uitgeput van vandaag. Ik ga nog even mee naar zijn kamer en daar knuffelen we nog even tot we samen in slaap vallen in zijn bed.

A/N
Hii, sorry dat ik twee weken niet heb gepost   :( was t oprecht vergeten so yeahh. Maar goed here it is, so enjoy :)

1226 woorden