Pov George
"George gooi eens een shirt." Fred heeft net gedoucht maar is vergeten een trui mee te nemen. Ik pak een trui uit zijn kast en breng hem naar de douche.
"Dankje broertje."
"We zijn een tweeling." Ja Fred is een paar minuten eerder geboren, ja hij is dus ouder, dat betekent niet dat hij me constant broertje kan noemen terwijl we letterlijk op dezelfde dag zijn geboren. Ik trek mijn schoenen aan om naar de grote zaal te gaan voor het ontbijt.
Als ik de deur open doe valt er iemand letterlijk naar binnen. Ik zie dat het Emma is en ze staat gelijk weer op.
"Emma was jij ons aan het afluisteren?"
"Uhmmmmm ik... ik was bang dat jullie nog niet wakker waren dus ik durfde niet aan te kloppen."
"Awhh mis je me nu al?"
"Ik wilde je je jas teruggeven."
"En..?"
"En vragen of je samen wilde ontbijten." Zegt ze snel en zacht terwijl er een blos verschijnt op haar wangen.
"Tuurlijk." Zeg ik waarna ik haar een kus op haar wang geef. Precies op dat moment loopt Fred de badkamer uit.
"Heyyy daar is de woman of the hour. We hadden het net over je." Ik schiet Fred een boze blik.
"We hadden het helemaal niet net over haar."
"Oke misschien niet net maar wel de hele nacht." Nu voel ik mezelf rood aanlopen.
"Awhh wat schattig, ben je extra laat opgebleven om over mij te praten?" Zegt ze terwijl ze in mijn wangen knijpt. Ik sla haar hand zachtjes weg.
"Schaam je niet, ik ben ook de hele nacht opgebleven om het over jou te hebben." Ik word weer rood, maar dit keer is het positief.
"Kom mee we gaan ontbijten." Zeg ik terwijl ik mijn hand op haar rug leg en haar naar buiten begeleid.
"Wacht je jas." Zegt ze tegen me. Ik pak mijn jas uit haar handen en gooi hem op mijn bed. We gaan weer op weg naar beneden.
Pov Emma
In de grote zaal is er eigenlijk bijna niemand omdat het al best laat in de ochtend is en er was gisteren geen feestje ofzo, dus mensen slapen niet tot zo laat uit.
Als we zitten schep ik alvast op terwijl hij nog aan mijn haar zit.
"George hoef je niks te eten."
"Nou er is wel iets dat ik wil." Zegt hij met een knipoog. En ik moet erom lachen.
"Misschien later, je moet eerst wat eten." Lach ik.
"Oke goed dan."
Het ontbijt verloopt verder best normaal en Fred komt er op een gegeven moment ook bij zitten. Als we klaar zijn besluiten George en ik om samen huiswerk te maken. We lopen richting de common room als ik me ineens iets bedenk.
"Oh wacht ik wilde nog een flesje water meenemen. Ga maar alvast ik haal je zo in." Ik ren al naar beneden zonder op George's antwoord te wachten. Als ik bij de laatste tree ben zet ik echter een stap te diep waardoor ik op de grond val.
Ik probeer op te staan maar ik kan mijn voet niet bewegen. George is er in een oogblink bij en is helemaal in paniek.
"Em? Gaat het? Wat is er gebeurd? Was je gevallen? Kan je opstaan? Probeer eens je been te bewegen."
"George echt ik mag je enorm maar hou alsjeblieft even je bek terwijl ik probeer op te staan."
Ik kan mijn voet nog steeds niet bewegen en het doet enrom veel pijn. Ik probeer nu eerst mijn andere voet zo te leggen dat ik kan opstaan en George trekt me dan omhoog zodat ik weer op twee benen sta. Maar zodra hij me loslaat val ik weer neer omdat ik geen balans kan houden.
"Oh Emma." Zegt hij, waarna hij zijn hand onder mijn knieën haalt en me zo optilt. Hij tilt me naar de ziekenzaal en legt me daar op een van de bedden neer.
"Madam Pleister." Roept hij.
"Ja?" Antwoord ze vanaf de andere kant van de ziekenzaal. Als ze ons ziet loopt ze onze kant op.
"Wat is er gebeurd?" George vertelt haar het hele verhaal. Ze zit even aan mijn voet en vraagt wat allemaal pijn doet. Uiteindelijk komt ze tot de conclusie dat hij gekneusd is. Ik hoef niet per se in de ziekenzaal te blijven, maar ik moet tenminste 3 dagen intensieve rust hebben, en daarna moet ik nog rustig aan doen maar dan kan ik wel weer naar de lessen. We bedanken haar en George tilt me terug naar de common room. Hij gaat echter niet naar mijn kamer maar naar zijn eigen kamer.
"George hoezo breng je me naar jouw kamer?" Vraag ik. Hij laat een klein lachje uit.
"Omdat ik jullie kamer niet binnen kan gaan, of ben je dat vergeten?"
"Je lult uit je nek, weet je nog die ene keer dat ik je net met Lina zag en toen huilend naar mijn kamer ging? Toen stond je ook ineens voor de deur. Jij en Fred hebben er 100% iets op bedacht."
"Oke oke je hebt me, het is inderdaad niet onmogelijk om naar de meisjes slaapzalen te gaan, maar blijf je niet veeeeeeel liever hier? Met mij..."
"Oke goed dan, maar je moet wel spullen uit mijn kamer pakken en je moet het tegen Lynn zeggen." Hij legt me neer op zijn bed en doet een kussen onder mijn enkel die madam Pleister in het verband heeft gedaan.
"Oke ik ga even naar madam Pleister om een briefje te halen om die aan al je docenten te geven omdat je niet komt de komende dagen. Maak jij ondertussen een lijstje met dingen die ik moet pakken uit je kamer, oke?"
"Ja doe ik." Hij wilde net weglopen toen ik hem
terugriep.
"Oh George?"
"Ja?"
"Kom eens." Als hij weer bij het bed staat pak ik hem bij zijn kraag - of nou ja dat probeer ik, want hij is echt bijna 2 meter lang - en kus hem. Hij is even verstijfd maar al snel doet hij mee. Als we allebei terugtrekken bedank ik hem voor de moeite en hij knipoogt naar me.
~~~
Ongeveer een halfuurtje later is hij terug en hij heeft een soort hout iets tussen zijn armen.
"Honey are you home?" Zeg ik voor de grap. Hij loopt naar me toe en geeft me een klein kusje op mijn voorhoofd, waardoor ik meteen moet blozen.
"Kijk eens wat ik voor je heb." Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Totdat hij het houten ding ineens openklapt en het een soort tafel op wielen is. Hij legt hem aan het uiteinde van zijn bed en laat zien dat je het kan schuiven tot het bij mijn borst komt en als ik dan ga zitten heb ik een tafeltje om mijn huiswerk te maken of om te eten.
Dan geeft hij mij ook 3 papiertjes waarin een lijstje staat met alles wat ik per vak moet doen.
"Heb jij nog een lijstje voor mij gemaakt?" Vraagt hij.
"Jep." Ik geef hem mijn notitieboekje waarin ik alles heb opgeschreven wat hij moet meenemen, waar hij het in moet doen en waar het ligt.
"Top, dankjewel." Dan gaat hij naar mijn kamer.
~~~
Weer een halfuur later komt hij terug met drie tassen vol spullen.
"Ahh je bent echt een topper, dankjewel." Zeg ik terwijl ik hem een kus op mijn wang geeft.
"Alles voor jou Em."
"Je beseft je hopelijk toch wel dat nu ik hier ben dat je me moet helpen met alles he. Je moet eten naar me brengen, mij helpen naar de badkamer om mijn tanden te poetsen, je moet me helpen omkleden en."
Hij kijkt me met een grijns aan bij mijn laatste woorden.
"Dat laatste vind ik helemaal niet erg om te doen hoor." Zegt hij met een knipoog.
"Ughh mannen." Zeg ik met een onderdrukt glimlachje.
"Nee maar serieus, ik doet dat allemaal met liefde voor je." Zegt hij waardoor ik mijn glimlach niet kan onderdrukken.
"Nou je hebt voor vandaag wel hard genoeg gewerkt, kom hier." Zeg ik terwijl ik met mijn hand klop op de plek naast me. Hij schuift de tafel weg en komt naast me liggen. Hij speelt met mijn haar en we praten een beetje. We vallen allebei bijna in slaap terwijl het niet eens één uur 's middags is.
JE LEEST
I will love your infinity | George weasley || dutch
Fanfiction|| COMPLEET || Emma Black was nog niet eens twee jaar oud toen haar moeder vermoord werd en haar vader naar Azkaban moest voor de moord op Lily en James Potter. Sindsdien woont ze bij de Weasley familie. Haar ouders hebben de Weasley's eigenlijk no...
