I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 30

Pov Emma
"Wat zat er in jouw doos?"

"Ik heb een beetje gekeken in de laatste twee dozen, maar daar zitten vooral familie foto's in en nog wat brieven. Ik durfde alleen niet te kijken omdat dat me iets te persoonlijk leek." Ik glimlach naar George en pak zijn hand.

"Dankje." Hij wijst naar zijn schoot en ik ga er op zitten. Ik pak de tweede doos en kijk eerst naar een paar van de foto's. Er zitten foto's van een baby, ik ga ervan uit dat ik dat ben; foto's van ons gezin; foto's van alleen mijn moeder en vader; fotos van mijn moeder met haar familie en ook fotos van mijn vader met zijn familie. Dit is de eerste keer dat ik echt goede foto's van mijn ouders zie en ik kan mezelf eindelijk een beetje vergelijken met hun. Als ik naar mijn vaders familie kijk zie ik een wat oudere vrouw die er wel goed verzorgd uitziet, ze staat rechtop en ze kijkt een beetje streng. Ondanks het feit dat ze wat ouder is heeft ze nog een dikke bos donkerbruine haar en bijna net zo donkere ogen, die ze heeft omlijnd met veel oogpotlood waardoor ze nog donkerder lijken. Ze is erg dun en staat er een beetje stijfjes bij, ze heeft ook een klein brilletje op. Ik ga ervan uit dat dit Walburga Black is, de moeder van mijn vader en dus mijn grootmoeder. Ik weet echter niet hoe groot het verlangen is naar een grootmoeder als ik haar zo zie staan. Hoewel het een magische foto is beweegt ze nauwelijks en blijft ze zo staan. Sirius' vader ziet er een stuk aardiger uit, hij staat iets meer ontspannen en heeft zijn ene arm om zijn vrouw geslagen en de andere om Sirius. Hij heeft ook een volle bos donkerbruin haar, zonder een plukje grijs erin te vinden. Óf ze verven hun haar allebei, óf ze hebben gewoon hele goede genen. En dan bedenk ik me ineens iets. Net voordat ik naar DADA ging, ging ik nog langs de bibliotheek om een boek mee te nemen over de recente geschiedenis van de familie Black, dat leek me misschien wel handig voor deze foto's. Ik pak her boek en blader erin, tot ik heb gevonden wat ik zocht.

"Wat is er?" Vraagt George. Ik maak kotsgeluiden en laat hem de bladzijde in het boek zien waarin duidelijk wordt dat Walburga en Orion neef en nicht zijn. Mijn oma en opa zijn gewoon neef en nicht van elkaar. Gadverdamme. Geen wonder dat ze zoveel op elkaar lijken. Orion heeft echter wel grijze ogen, net als mijn vader en ik.

Mijn vader ziet er hier rond de 13 uit, dat betekent dat hij nog niet was weggelopen van huis. Naast mijn vader staat nog een jongen die een beetje krampachtig aan het lachen is. Hij is iets korter dan mijn vader, maar lijkt er bijna precies op. Hij heeft alleen wat korter haar, heel andere kleding en hij staat wat meer rechtop. En hij ziet er ook iets meer awkward uit dan mijn vader. George wijst naar de jongen en vraagt wie het is.

"Als het goed is is dit Regulus Black, het broertje van mijn vader, mijn oom."

"Oww ik wist niet dat je vader een broertje had."

"Ik ook niet tot gisteren, hij is echter wel in de voetstappen van mijn grootouders getreden en is een volgeling van Voldemort geworden, ik geloof dat dat uiteindelijk ook zijn downfall was. Hij is tenminste dood, dat weet ik."

"Het spijt me."

"Oh nee joh, ik kende hem niet eens." Ik blader wat door de foto's en ik zie niet echt iets bijzonders. George pakt op een gegeven moment een van de recentere foto's van mijn ouders en houdt hem naast mijn gezicht.

"Wow je bent echt precies een mix van je ouders." Ik moet glimlachen

"Ja?"

"Jepp. Je haarkleur heb je van je moeder, maar zij had stijl haar dus ik denk dat je je haartype van je vader hebt. Je ogen heb je echt van je vader, zowel je oogkleur als je oogvorm. De rest van je gezicht is echt net je moeder, behalve je mond, dat is echt je vader."

"Lekker dan, elke keer dat je me nu zoent lijkt het alsof je mijn vader zoent." Hij moet erom lachen.

"Ik denk dat je je lichaam van je vader hebt."

"Nouja zeg zo plat ben ik ook weer niet."

"Nee nee zeker niet, maar je vader ziet er heel atletisch uit, hij is lang en sterk en dat heb je ook wel een beetje. Je moeder ziet er erg kort uit en heeft een wat meer glad lichaam soort van, jij hebt meer een defined lichaam als je snapt wat ik bedoel. Jij hebt gewoon wat meer spieren denk ik, en dat sportieve heb je van je vader denk ik." Ik moet lachen om zijn analyse.

"Jij bent wel de perfecte persoon om mij te vergelijken met mijn ouders. De enige persoon die mij beter kent dan ik mezelf ken." Hij moet erom lachen.

Ik kijk nog wat verder door de fotos en zie ook wat fotos met mijn vader met James en zijn ouders. Ik ben blij dat hij dapper genoeg was om zijn huis te verlaten en een betere plek te zoeken, hij ziet er hier een stuk blijer uit.

"Weet je, je hebt gelijk." Zeg ik ineens.

"Ja dat weet ik, maar waarover precies?"

"Het is goed zo, je kan nooit weten in wat voor situatie ik had kunnen zijn mocht ik nog wel bij mijn ouders leven. Ik ben hartstikke dankbaar dat ik bij jullie leef. En als dat het lot is kom ik mijn vader misschien ooit nog wel tegen en misschien mijn moeder ook wel." George pakt mijn hand en knijpt erin.

"Ik ben ook hartstikke dankbaar dat jij bij ons leeft." Zegt hij terwijl hij mijn lippen kust. Ik draai me om op zijn schoot zodat ik hem nu aankijk en we beginnen te zoenen. Ik speel met mijn handen in zijn haar en hij legt zijn handen op mijn heupen. Na een tijdje trek ik terug en zeg ik dat ik verder moet. Hij aait mijn rug en speelt een beetje met mijn haar terwijl ik de tweede doos openmaak. Ook hier zitten een aantal foto's en ik kijk er een beetje naar maar vind niks bijzonders. Ik laat even een zucht omdat we al de hele middag aan het zoeken zijn en geen enkele aanwijzing kunnen vinden over wat er gebeurd is met mijn ouders. Ik besluit maar niet bij de pakken neer te zitten en kijk nog even naar de fotos.

Ineens zie ik een foto van een heel jong meisje met haar ouders. In eerste instantie dacht ik dat ik dat was maar nu ik beter kijk zijn dat niet mijn ouders. Sterker nog ik herken het stel helemaal niet. Dat kleine meisje moet wel Marlene zijn. Maar het is heel gek want dit is de eerste foto waarop ik haar zie als een meisje jonger dan 13. Ik zoek een andere foto erbij waar Marlene op staat met haar ouders, waar er overig niet zo veel van zijn. En als ik die twee foto's vergelijk weet ik zeker dat het niet dezelfde personen zijn. Ik laat het zien aan George en hij is ook verbaasd. We zoeken alles nog eens door en lezen allebei de brieven nog eens, maar behalve dit is er geen aanwijzing voor wat hier eventueel aan de hand zou kunnen zijn.

George en ik besluiten maar op te ruimen en te gaan eten en daarna te gaan brainstormen hoe we nu verder moeten.

Na het eten komen we echter niet op ideeën en besluiten we het maar te laten rusten totdat een van ons een idee krijgt hoe we dit verder zullen aanpakken.