I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 42

Pov Emma
Ik word wakker met een barstende koppijn en een hand over me heen. Ik schrik even maar zie dan dat het George is. Huh George? Ik dacht dat ik gisteren in mijn eigen kamer ging slapen.

Ineens vloeien de herrineringen mijn hoofd weer binnen.

Ho

Ly

Shit

Ik heb gister gewoon mijn vader weer gezien na veertien jaar. What de fuck??

Ik voel de hand op mijn buik ineens bewegen en draai me om naar George die rustig zijn ogen opendoet.

"Hey." Zegt hij met zijn schorre ochtendstem. Er zal nooit een tijd komen dat ik niet zwijmel door die stem.

"Hey." zeg ik. Hij kust me op mijn voorhoofd.

"Hoe is het met je?"

"Ja ik voel me heel gek. Aan de ene kant blij, aan de andere kant angstig, maar bovenal ben ik gewoon heel erg verward."

"Ja snap ik. Maar goed het gouden trio zal er wel meer over weten denk ik. Dus we horen hun straks uit oke?" Ik knik voorzichtig.

"Tenzij je dat niet wilt natuurlijk, dan hoeft het niet."

"Nee jawel, nu moet ik het weten ook." Lach ik.

"Oke dan, laten we eerst lekker ontbijten, goed?" Ik knik. Net als altijd poets ik mijn tanden en kam ik mijn haar. Maar ik doe het nu op automatische piloot. Ik heb het zelfs niet door als George me kust op mijn wang en mijn hand vasthoudt naar het ontbijt. Ik voel me gevoelloos.

Bij het ontbijt krijg ik geen hap door mijn keel. George moet me bijna dwingen om alleen een slokje sap te nemen. Ik leid mezelf af door de zaal rond te kijken en te zien of ik ze ergens kan zien.

"Ze zijn er niet, ik heb al gekeken." Zegt George.

"Waar zijn ze dan?"

"Geen idee, maar we vragen zo wel even rond. Oké?"

"Ja dat is goed." Ik probeer uiteindelijk toch iets te eten en George aait me geruststellend over mijn rug. Dan buigt hij zich naar mijn oor en zegt mijn vier lievelingswoorden. "Ik hou van je."

Ik voel me al een stuk beter en moet glimlachen. "Ik ook van jou." Zeg ik. Het lukt me uiteindelijk om één cracker te eten en mijn sap op te drinken.

"Als ik me nu al zo slecht voel, vraag ik me af hoe het ooit moet als jij het met me uitmaakt." Zeg ik lachend tegen George.

"Dan is het maar goed dat ik het nooit zal uitmaken." Ik moet ervan glimlach en kus hem op de mond.

"Dat hoop ik maar voor je."

"Zo te zien voel je je wat beter." Zegt hij met een glimlach.

"Ja ietsje, ik wil ze alsnog spreken."

"Ja dat gaan we regelen." Georges definitie van regelen was het aan een paar random derdeklassers te vragen en helaas had niemand het trio gezien."

We lopen nu naar de courtyard om ze daar te zoeken of mensen te zoeken die weten waar ze zijn, als we ineens geroep horen.

"George, Emma." We draaien ons tegelijk om en daar zie ik Ginny staan.

"Jullie waren op zoek naar Harry, Ron en Hermione toch?" We knikken allebei.

"Ze zijn al de hele ochtend in de ziekenzaal, blijkbaar is Harry flauwgevallen ofzo gisteravond."

"Hoe weet je dat?"

"Sophia vertelde het. Het gerucht gaat nu rond dat het iets te maken had met Sirius Black. Terwijl Draco iedereen juist probeert wijs te maken dat Harry gewoon weer een dementor zag en toen is flauwgevallen."