I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 18

Pov George

Nadat ik wegga bij Emma weet ik wat me te doen staat. Ik loop richting de common room waar ze al zit.

"Lina." Zeg ik boos, meteen kijkt ze mij aan.

"Oh hey Georgie, nog niet genoeg gehad?"

"Meekomen." Zeg ik terwijl ik de common room uitloop. Ik kijk geen enkele keer om of ze er nog staat, want ik weet dat ze me gaat volgen, zo hopeloos is ze. Ik loop naar een verborgen bezemkast die Fred en ik ooit hebben gevonden en ga erin.

"Oehh een bezemkast, kinky." Zegt ze, proberend te flirten.

"Luister Lina, ik ben er helemaal klaar mee, ik snap precies wat je aan het doen bent en ik wil dat je ermee stopt. Ik heb geen interesse in jou en de komende tijd ga ik die ook echt niet krijgen. Ik wil dat je me niet meer zomaar aanraakt, dat je niet meer tegen me praat en dat je eigenlijk helemaal geen oogcontact meer maakt met me." Lina kijkt geschrokken en snapt nu pas dat ik serieus ben.

"Maar Georgie ik dacht echt dat we iets hadden." Zegt ze met haar irritante hoge stem en een pruillipje. Emma had gelijk, er is echt niks leuk te vinden aan haar en ze zoekt alleen aandacht, ik snap niet hoe ik haar überhaupt mocht.

"Nee Lina we hebben niks, nooit gehad, ik zag je alleen als vriendin, maar jij wil duidelijk meer."

"Het komt zeker door die griet van een Emma he? Want Georgie ik weet niet of je het weet maar ik ben 10 keer knapper dan zij is." Haar masker is nu af en ze laat nu voor het eerst de echte bitch zien die ze is.

"Emma is het mooiste meisje op deze hele school en dat weet je zelf ook, ze heeft zo'n schoonheid die de oude Grieken zouden aanbidden, en jij doet veel te erg je best om er mooi uit te zien, zij heeft dat van nature."

"Whatever is ze niet je zusje ofzo?"

"Nee natuurlijk niet, maar het gaat je helemaal niks aan wat ze van me is." Lina geeft me nog een bitchy blik en loopt dan weg.

Ik wacht even een paar minuten want ik wil haar niet tegenkomen op de gang en ga dan ook weg. Ik twijfel of ik nog zal eten, langs Emma zal gaan of gelijk ga slapen. Ik besluit het laatste.

~~~

De volgende dag is het gelukkig al zaterdag en wij hebben geen quidditch wedstrijd, dus ik kan uitslapen. Helaas lukte het me vannacht überhaupt niet om te slapen dus ik blijf vooral in bed liggen totdat het een beetje een normale tijd is om op te staan.

Ik poets mijn tanden en ga even snel douchen en dan loop ik naar beneden waar het nog erg rustig is. Niet iedereen is wakker en de mensen die wakker zijn, zijn al naar het onbijt.

Ik ga op een van de banken zitten en wacht totdat Emma naar beneden komt.

Het duurt langer dan ik verwacht en na ongeveer een uur wordt eindelijk de deur van haar kamer geopend. Ik zie al haar vriendinnen een voor een naar buiten lopen, behalve Emma zelf.

Als ze naar beneden komen merk ik dat ze me
proberen te vermijden en snel naar de uitgamg lopen.

"Lynn." Zeg ik alleen. De enige vriendin van Emma die ik ken aangezien ze niet vaak over haar vriendinnen praat. Ze kijkt een beetje betrapt en draait zich om. Ze zegt nog even snel tegen de rest dat ze alvast kunnen gaan en dat ze eraan komt.

"Wat is er George." Zegt ze bot.

"Waar is Emma?" Vraag ik bezorgd.

"Nog in de kamer."

"Slaapt ze?"

"Nee ze heeft vannacht geen oog dichtgedaan." Ik kijk even pijnlijk en Lynn kijkt boos.