I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 12

A/N prepare yourself want deze en volgende hoofdstuk zijn de hele essence van het verhaal :)

Pov Emma
Na het kerstdiner blijven we allemaal nog in de woonkamer hangen en drinken we koffie/thee met gebak.

Na een tijdje gaat iedereen naar huis en zijn alleen de weasleys nog in de woonkamer en kletsen we een beetje. Het is al donker buiten en de kaarsen staan aan. Er speelt zachtjes wat kerstmuziek en eens in de zoveel tijd zingt iemand mee.

Langzaam maar zeker gaat iedereen naar zijn kamer
Om te slapen totdat alleen Fred, George, Bill, Charlie en ik over zijn.

Op een gegeven moment worden Bill en Charlie ook moe en gaan ze naar hun kamer. Waardoor Fred, George en ik ook naar onze kamer gaan.

De kamer van de tweeling is best groot, omdat zij hun kamer moeten delen en op dit moment de oudste van alle broers en zussen die nog thuiswonen zijn.

Hun kamer is letterlijk verdeeld in twee kanten. De rechterkant van de kamer, die het verst van de deur af is, is van Fred. Hij heeft een bed, een kast een bureau en wat posters. Georges kant ziet er bijna precies hetzelfde uit en staat aan de linkerkant.

Mijn matras ligt precies in het midden van de kamer, tussen hun bedden in.

Ik ga eerst naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en om me om te kleden. Daarna ga ik terug naar de kamer en ga ik alvast op de matras liggen.

Ik praat nog een beetje met de tweeling totdat ik het op een gegeven moment heel koud begin te krijgen. Molly is vergeten me een deken te geven en nu slaapt ze al. Ik probeer het echter te vergeten en zeg er niks van. Ik blijf praten met de tweeling tot Fred op een gegeven moment niks meer zegt. En geloof me, je merkt het als Fred even iets niet zegt. Het is pikdonker in de kamer dus ik kan ook niet kijken wat er aan de hand is.

"Fred?" Geen antwoord.

"Fred?" Alweer geen antwoord.

"Slaapt hij?" Vraagt george.

"Ik denk het." Meteen moeten we allebei lachem. Fred is juist altijd het feestbeest enzo en nu slaapt hij als eerste.

"Gaat alles goed?" Vraagt hij ineens.

"Ja hoor hoezo."

"Ik weet niet je stem trilt helemaal ofzo."

"Oh nee hoor heb het gewoon koud."

"Koud?" Ineens is er weer licht in de kamer en ik zie dat George een kaars heeft aangestoken.

"Emma, heb je geen deken??"

"Nee ik denk dat je moeder vergeten was die te geven."

"Ik pak er wel eentje voor je." Zegt hij terwijl hij opstaat.

"Nee shh de extra dekens liggen helemaal op zolder, je maakt iedereen wakker als je daar naartoe gaat."

"Emma je kan toch niet zonder deken blijven, waarom heb je niks gezegd." Ik moet een beetje blozen.

"Sorry ik wilde jullie niet betrekken in mijn probleem, ik kan best zonder deken."

"Het is echt fucking koud emma. wil je anders.. wil je bij mij in bed slapen?" Normaal zou ik hier geen seconde over nagedacht hebben en meteen nee zeggen, maar ik heb het wel erg koud. En ik heb al een trui en lange broek aan, dus ik kan niet echt extra kleren aan ofzo.

"Uhm." Begin ik.

"Kom hier." Zegt hij terwijl hij de deken uitnodigend open houdt. Aarzelend sta ik op van het matras en ga ik bij hem in bed liggen.