I will love your infinity | George weasley || dutch

Hoofdstuk 10

Pov Emma

We gaan vandaag eindelijk terug naar huis. Ik heb er zoveel zin in. Zowel Bill als Charlie komen met kerst. En Sophia, het zusje van Harry blijft ook bij de Weasleys met Ginny. En natuurlijk komt Percy ook nog en wat andere familie leden. Ik heb er zoveel zin in. Maar ik heb vooral zin in kerst, ik vind het altijd de gezelligste tijd van het jaar. Ik heb zin in ons jaarlijks kerstdiner, met al het lekkers dat Molly maakt, de cadeautjes, kerstliedjes zingen, de kerstboom versieren. Ik heb gewoon overal zin in.

Ik zit met mijn vriendinnen in een coupé in de trein. We zijn al eventjes onderweg dus ik denk dat we er bijna zijn.

"Ik heb zoveel zin in kerst." Zegt Lynn.

"Ja en nieuwjaar." Zegt Rosa erachteraan. Ik heb hen ook uitgenodigd voor het feestje, ook al zijn het eigenlijk alleen maar vijfde klassers en ouder. Fred en George vonden het niet erg en zeiden dat het een best groot feestje is dus nobody cares dat er een paar vierdeklassers zijn. Maar helaas kunnen ze allemaal niet.

"Jongens ik ga even naar de wc." Zeg ik. Niemand reageert er echt op en ik ga maar. Op de terugweg zie ik ineens professor Lupin.

"Emma, ik had nog even een vraagje." We staan ergens buiten en er is geen ziel te bekennen omdat het echt enorm koud is.

"Ja wat is er professor?" Vraag ik.

"Sinds ik je heb ontmoet en erachter ben gekomen wie je bent en dat je de dochter bent van Sirius en Marlene is er steeds iets dat aan me blijft haken." Ik kijk hem nieuwsgierig aan.

"Hadden je ouders je niet Aurora genoemd?" Meteen schiet mijn hoofd omhoog. Ik kijk hem met grote ogen aan. Een overweldigend gevoel strijkt op mij neer. Het is jaren geweest sinds ik voor het laatst mijn echte naam heb gehorod. Ik had het moeten weten, hij kende me natuurlijk nog als baby, en toen had ik een andere naam. Om eerlijk te zijn was ik zelf vergeten dat Emma niet mijn echte naam is. Het duurde even voordat ik er volledig gewend aan ben geraakt, maar nu kan ik me geen andere naam voorstellen.

"Sorry het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken." Zegt Lupin nog.

"Nee nee het geeft niet. U heeft gelijk professor, mijn echte naam is Aurora Black. Toen ik nog erg jong was heb ik het veranderd om bepaalde redenen. Ik wil er liever niet over praten, maar ik zou het waarderen als u me Emma blijft noemen en tegen niemand vertelt wat mijn echte naam is."

"Dat is goed Emma, ik hoop dat je je ooit veilig en comfortabel genoeg voelt om te vertellen waarom je je naam hebt veranderd." Ik knik slechts. Ik loop snel terug naar onze coupe. Ik zit nog maar net als George en Fred onze coupe binnenlopen.

"Emma wil je misschien het laatste stukje van de reis bij ons zitten?" Vraagt Fred.

"Ik mag hopen voor jullie dat dit niet weer een of ander plan is." Ze grijnsen naar elkaar maar schudden hun hoofd.

"Oke eventjes dan." Ik zwaai even snel naar mijn vriendinnnen en ze kijken allemaal een beetje verbaasd.

In de coupe met de jongens zitten ook Angelina, Alicia, Katie en Lee.

"Hey Emma." Zegt Alicia.

"We waren net truth or dare aan het spelen, doe je mee?" Ik aarzel even maar dan besluit ik wel mee te doen.

"Goed dan, een ronde."

Ze maken eerst even hun ronde af en als Angelina is geweest vraagt ze mij.

"Emma, truth or dare?"

"Doe maar truth."

"Als je je kon laten ontmaagden door iedereen in de hele wereld, wie zou je kiezen?" Ik moet meteen lachen, wat is dit nou weer voor een vraag. Dan ben ik ineens stil en kijk ik haar serieus aan.

"Leonardo Dicaprio." Meteen moet iedereen lachen. Alleen George is stil, hij kijkt een beetje... verdrietig? Als hij ziet dat ik kijk is hij ineens weer zijn oude zelf en grijnst hij naar me.

Ik moet je eerlijk zeggen dat de Weasley tweeling zeker een glow up heeft gehad, maar als er iets is wat ik mis is het hun echte lach. De laatste tijd grijnzen ze alleen maar heel arrogant. Ik mis het toen ze nog echt glimlachten of gewoon lachten.

Na een klein halfuurtje ga ik weer terug naar mijn eigen vrienden omdat ik hen ook niet wil verwaarlozen en ik ga ze twee weken lang niet zien.

We praten nog een beetje bij en dan komt de trein uiteindelijk tot stilstand.

"Ahh jongens ik ga jullie zo missen." Zegt Mis.

"Jaa same." Zeg ik.

"Ik ook!" Zegt Lynn.

We lopen nog samen naar het perron en daar knuffel ik iedereen en dan gaan we allemaal onze eigen kant op. Ik zoek de Weasley familie, maar zo opvallend zijn hun rode haren dus blijkbaar niet.

"Hey Emma." Hoor ik Ginny achter me zeggen. Ze is samen met Sophia en ze lopen mijn richting op.

"Hey."

"Kom mijn ouders zijn daar." Ze wijst naar een uithoek van het perron en daar zie ik inderdaad Molly, Arthur, Fred en George. Samen met Ginny en Sophia lopen we naar hen toe. Het is de eerste keer dat Sophia kerst viert bij de Weasleys en ik weet dat ze zenuwachtig is.

Als we bij Molly aankomen knuffelt ze ons natuurlijk gelijk. Zo opgewonden als Molly altijd is vraagt ze naar hoe school was en de treinreis. Ginny vertelt opgewonden over hoe goed het gaat met haar cijfers en dat ze een nieuwe vriendin heeft en hoeveel tijd zij en Sophia samen doorbrengen. Arthur loopt naast mij, Fred en George en vraagt ook een beetje hoe het allemaal ging afgelopen periode.

Als we bij de auto van Arthur aankomen, komen we erachter dat er veel te weinig plek is in de auto. Terwijl iedereen aan het kibbelen is word ik er een beetje moe van en zeg ik maar:

"Ik zit wel op Fred of George's schoot. Dan kunnen sophia en ginny ernaast zitten en dan is het opgelost." Zeg ik terwijl ik mijn handen in elkaar klap.

"Zeker weten Em, vind je dat niet erg?" Zegr Ginny.

"Nee het maakt me echt geen bal uit, laten we maar snel gaan oke."

Fred en George gaan allebei zitten en George zit aan het uiteinde van de bank bij het raam.

"Dus wie wordt het slachtoffer?" Zeg ik grijnzend.

"Ah Emma sorry ik heb heel erg last van mijn been, tis denk ik beter als je bij George op schoot gaat." Zegt Fred, niet heel overtuigend...

"Haha. Grappig." Zeg ik sarcastisch, waarna Fred grijnst.

"Goed dan." Zeg ik. Als ik naar George kijk wordt hij knalrood en kijkt hij snel weg.

"Vind jij het ook goed?" Vraag ik aan George.

"Uhm ja kom naar zitten." Ik glimlach en ga op zijn schoot zitten. Ik probeer wel zoveel mogelijk naar voren te zitten zodat ik niet zit bij zijn... uhm ja geslachtsdeel.

Tijdens de reis zit George een beetje aan mijn haar en normaal haat ik het als mensen aan mijn haar zitten, maar nu was het wel geruststellend ofzo.

"Je ruikt naar lavendel." Zegt hij. Ik word meteen rood en kijk snel weg. Ik kan wel raden dat George achter mij aan het grijnzen is.

De rit duurt niet heel lang en voordat ik het weet zijn we al bij the burrow aangekonen. Ik glimlach meteen als ik het warme huis zie waarin ik ben opgegroeid.

A/N

Oke ik heb het superdruk mr k heb alsnog dit deeltje geplaatst, goed he :)) alright hoop dat t leuk was

1280 woorden