Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Okul kıyafetleri ile bir Innie bırakalım şuraya
***
"Changbin..."
Felix, şirketten sonra geldikleri evlerinde uyuyakalmış şimdide de saatler sonra uykusundan uyanmıştı. Changbin yanında yoktu ancak nerede olduğunu biliyordu.
Üzerindeki değişmiş kıyafetlerine kısa bir bakış atıp pijamasına sarıldı. Belki yaptığı, düşündüğü şey kimseye mantıklı gelmeyebilirdi ama istiyordu sadece. Yejoon gibi güzel bir çocuğun ailesi olmak istiyordu, hem Innie'nin de arkadaşı ise kötü biri değildir ki?
Balkonda duran eşine bakıp, rüzgardan uçuşan tişörtünü fark etti. Onunda kafası karışıktı, Changbin başından beri Felix ile bir çocukları olsun istemişti ancak Felix istemediği sürece onu da zorlamamıştı.
Şimdi ise durumlar çok karışıktı.
Her şeyden önce aklı başında bir çocuk, onları ailesi olarak kabul etmek ister miydi, işte bu soru onun içini sıkıyordu.
Rüzgarı ve soğuk havayı umursamadan balkonda kendi kendine düşünürken arkasından beline sarılan kolları hissetti, anında vücudu sıcacık olurken, "Güzelim?" demiş ve ellerini, Felix'in minik ellerinin üstüne koymuştu.
Felix çenesini eşinin omzunun üzerine bıraktı. "Çok üzüyorum seni de, değil mi?"
"O nereden çıktı?" dedi reddederek. "Beni üzdüğünü düşünmen çok saçma. Sadece çocuk meselesini düşünüyordum."
"Olsun. Sence hata mı yapıyorum peki bir anda istemekle? Herkesin aylarca düşünüp ihtimalleri ele aldığı ebeveynlik işine bir anda atlayarak, çocukluk mu yapıyorum?"
Changbin, bu lafla beraber Felix'e doğru dönüp ellerini tuttu ve ilk önce ikisini de soğuk havadan kurtarıp evin içine soktu. Felix, sadece onu takip ediyor, Changbin'in cevabını bekliyordu.
Beraber yan yana koltuğa oturduklarında eşinin göğsüne doğru küçülüp, kendini oraya bıraktı. Changbin, saçlarını okşuyor kelimeleri toparlamaya çalışıyordu.
"Sende çok düşündün Felix," dedi geçmişi hatırlatarak. "Seninle ilk çocuk konuşması yaptığımızdan beri düşündün. Üç kişilik bir aile olabiliriz, biz baba olabiliriz. Benim kafamı kurcalayan şey, on beş yaşında bir şeylerin farkında olan bir çocuk. Bize alışabilir mi?"
Yejoon'un ne duygular yaşadığını bilmiyorlardı, bu yüzden Changbin riske girmek istemiyordu. Felix bu soru ile derince bir iç çekti.
"Alışır belki," dedi dudaklarını büzerek. "İnsan kaç yaşında olursa olsun, bir ailesi olsun ister ki. Bak ben yirmi yedi yaşındayım. Yıllardır ailemle çok az görüşüyorum ama hala onları istiyorum. O da istemez mi? Eve geldiğinde birileri olsun, arkasında destekleyecek birileri olsun, istemez mi ki?"
