Scent Of My Memories (Complete)

Epilogue

After nine and a half years

"Thank you for coming in Cristobal Academy, Mr. Evankhelle. It is a privilege for us to have you here," aniya na nakangiti ng isa sa mga Deans ng eskwelahan.

"Indeed, it is an honor for us. We are also happy that you still support the school and become one of the stockholders," sabat naman ng isang Dean na nasa gilid.

Mula sa pagkakatingin sa labas ng bintana ay humarap ako sa kanila at ngumiti, "well, this is my former school after all. So, it is right and just that I'll support my Alma Mater, aye?" Tumango sila sa sinabi ko.

Muli ay ibinalik ko ang tingin sa labas. Almost ten years have passed and still, the school is utterly captivating and classy. The buildings and other establishments were painted neatly. The landscapes of different plants were quite exquisite. In other words, it is still the Academy that I loved.

Nandito ako ngayon sa Dean's office. Nasa seventh floor matatagpuan ang silid ng mga Dean kaya mula sa aking kinatatayuan, kitang-kita ko ang mga nangyayari sa baba. Students were scattered around the mini park and soccer field spending their time reading books and running as if they're kids, while others were wearing their P.E uniform and playing various sports.

"Mr. Evankhelle, may I ask something to you?" Rinig kong tanong ng isang Dean.

"What is it?" Pabalik kong tanong ng hindi lumilingon.

"It's kinda personal, but it's disturbing me." Panandaliang katahimikan ang lumaganap sa silid pagkatapos niyang sabihin 'yon.

"I-I saw something in your eye. D-did someone sliced y-your right eye?" Pambabasag niya sa katahimikan.

I chuckled after she asked me. Nervousness was visible in her voice, while she's asking me.

Humarap ako sa kaniya na may ngiti sa mga labi. "It's a long story, Miss. But long story short, yes, someone sliced it. Good thing hindi nasugatan ang mata ko mismo. Kung minalas ako, baka ang kaliwang mata ko na lang ang nakakakita." I answered her without hesitation.

"O-oh, 'yun pala ang nangyari. Pasensiya na kung tinanong ko 'yon sa inyo, Sir. B-bagay naman sa inyo." Umiwas ito ng tingin sa 'kin.

I laughed on what she confessed to me. Her cheeks were red as if it was burning, but I find her attractive though. Kung wala lang akong asawa ngayon baka sa kama ko na siya sinasamba't sinisigaw ang pangalan ko, napailing na lang ako sa inisip ko.

"Ganyan din ang sabi ng mga ilan sa mga nakakakita't nakakapansin ng peklat ko sa mata, but I'm still confused why they find my scar on my eye attractive. Pero hinahayaan ko na lang. And please, don't feel nor say sorry. It's fine. Hindi naman big deal sa 'kin ang mga tanong na katulad ng itinanong mo sa 'kin kanina lang," mahabang pagpapaliwanag ko sa kaniya.

Napansin kong tila'y nabunutan siya ng tinik sa sinabi ko at huminga ng malaya. Nakita kong siniko siya ng kasama niyang Dean at pinalakihan ng nga mata. Siya naman ay nagpakita lamang ng peace sign, dahilan para mapailing ulit ako ng ulo ko.

"I'll should explore the school a little, at kapag may nakita akong hindi nagustuhan at kahina-hinala, I'll let you know right away." Tumingin naman sila sa gawi ko saka marahang tumango sabay ngumiti at nagpasalamat.

Lumakad na ako palapit sa pintuan at binuksan ito. Bago pa ako makalabas ng silid ay namaalam muna ako sa kanila at tuluyan na akong lumabas ng building.