Scent Of My Memories (Complete)

Chapter 2

Xenon's POV

Hindi ko namalayan na recess na pala dahil abala ako sa pag-rereview ng aking notes. Simula kahapon ay nagbibigay na sila ng mga notes at aralin.  Hindi pa namin nasisilayan ang aming notes ay nagpapaunlak na sila ng samut-saring mga pagsusulit. Mabuti at pre-test lang ang mga 'yon kung hindi halos lahat ng mga kaklase ko ay bagsak.

Marami ang nagrereklamo na medyo mahirap ang test pero ang totoo hindi naman gaano. Symbols ng periodic table of elements ang inihandang pagsusulit samin, bagay na nagugustuhan ko.

Nalaman ko na hindi bumabase ang eskwelahan sa grades mo noong junior high o academic rank mo, ibig sabihin ay shuffle kaming lahat dito. Mayroong magaling, matalino, katamtaman o 'di kaya'y bobo.

But in our case, we are belong to the highest section of the STEM department. It's like we're the chosen ones to be seated in the whole department. As for the lower sections, the teachers scrambled the sectioning of the students. That only means that you cannot determine which is the smart one, and who's the dumb*ss of the class.

Sa kalagitnaan ng aking pagbabasa ay may kamay na humampas sa aking harapan bagay na ikinaagat ng aking ulo at walang buhay na tiningnan kung sino ang nangdistorbo.

"Ang angas mo kahapon para ituro mo ako," madiing pagsambit niya sa 'kin.

Kabado man pero sinabayan ko ang nanlilisik niyang tingin sakin.

"I just point my finger at you. Nothing more, nothing less, Saints."

Mabuti kami lang dalawa dito sa room namin kung hindi, marami naman ang magbubulungan.

"Huwag mong tawagin ako sa aking apilyedo na parang malapit tayo sa isa't isa. Pwede mo namang ipakilala ang iyong sarili na hindi mo ako tinuturuan. In my four years in high school, walang mangahas na tumuro sa akin, ikaw palang. Ang lakas ng loob mo naman," Gigil na sambit niya sa akin.

Medyo naasar na ako sa kaniya but I kept my face stoic — no emotion.

"Then I am flattered that I'm the first person who pointed at you." I stand walked away from him.

Nasa kalagitnaan ko ng pag-aalis nang tumigil ako at may sinabi muli.

"If your blood is boiling at me then be my guest. No matter how mad you are and irritated to me, I don't give a damn 'cause I don't care. Good day, Saints." At pinagpatuloy ang aking paglalakad papunta sa cafeteria.

I still remain my emotionless face but deep inside kinakabahan pa rin ako. Hindi ako gano'ng tao na sinusumbatan ko ang kapwa ko pero ang nangyari sa 'kin kanina sa classroom ay parang hindi ako 'yon. Hanggang ngayon ay hindi mapanatag ang aking loob dahil sa ginawa ko.

Hindi ko alam kung saan ko yon hinugot para pagsabihan siya ng masasama.

Dahil doon, nakaramdam ako ng pagsisisi sa ginawa ko kay Saints. Kailangan kong humingi ng tawad sa lalong madaling panahon.

Dumiretso na ako sa cafeteria at nag order ng aking makakain.

Someone's POV

SALAMAT at natapos na din sa wakas ang aming ikalawang klase. Nagugutom na ako. Hindi ako kumain ng almusal dahil nasasabik akong pumasok.