Chapter 35

22 4 15
                                    

Xenon Frost's POV

Tila'y bomba ang mga katagang isiniwalat niya dahilan para mabingi ako, kasunod ang paninigas ng aking buong katawan sa kinatatayuan ko. Parang sirang plaka na paulit-ulit na naririnig sa utak ko na pilit pumapasok sa isip ko at maintindihan ang sinabi niya.

"P-paki-ulit nga, C-Cipher."

Lumamlam lalo ang pagkakatitig niya sa 'kin. "Aalis na silang tatlo ngayon sa Pinas, at maninirahan sa lugar na pupuntahan nila."

A deafening silence occured in the four corners of the room after he said it again. Suddenly, an emotionless laugh coming from me rumoured the place.

"Y-you're joking, right?" I asked, not believing him. "You're just getting even on me. Y-you're just messing... with me, Cipher. Tell me t-that... this is just a f*cking joke!" I shouted as my tears start cascading down my cheeks.

I don't f*cking care if they see me cry. I don't want to believe him. I want answers. I'm not gonna buy his f*cking joke. I need to see them. I need to apologize on Drew.

Nakita ko ang marahang pag-iling ng kaniyang ulo dahilan para manlambot ang mga tuhod ko at napaupo sa sahig.

"W-why?" My voice cracked as I asked him. Not minding the eyes that were staring behind me.

"I-I don't know. I did everything I could to find out what are their rea—"

"M-maybe they will just have their late vacations," I cut him off, "that's right! Magpapahinga l-lang sila, Cipher. H-hindi sila aalis, m-magma-migrate o ta-transfer ng paaralan o ano pa man dyan. H-hindi ba, Cipher?" Ipinikit niya ang kaniyang mata at umiwas ng tingin.

"I'm afraid not, mi nieto."

Unti-unting dumako ang ulo ko kay Lolo nang magsalita ito. Lalong kumabog ang dibdib ko. Hindi ko inalintana ang patuloy pa rin na pag-agos ng mga luha ko.

"Their parents came here to the office a week ako. They politely said that they will transfer their sons to abroad because they will stay there for the greater good."

Agad na bumaling ako sa kabilang direksiyon nang kumirot bigla ang bahagi ng dibdib ko kaya agad ko itong hinawakan. Tikom ang mga bibig ko nang hindi lumabas ang pagtangis na pilit kumawala.

"M-mi hijo." Tinig ni Papa pero hindi ko siya nilingon at sinarado ang aking mga mata.

Naramdaman kong lumapit siya sa pwesto ko at umuklo ng bahagya at marahang hinimas ang ulo ko. "You shouldn't chase them, son. You'll break yourself even mo—"

"B-but I have to apologize to them, especially to Drew. I-if I didn't bumped him and broke h-his pen in the firstplace, every.... e-everything would still be f-fine," I whispered in the air.

"Just because of a pen, he's that angry to you? Come on, mi hijo. It's just a pe—"

"Shut up, Dad!"

Nabigla ito nang tinabig ko ang kamay niyang himas-himas pa rin ang ulo at agad na tumayo saka matalim na tumingin ako sa kaniya. Napantig ang tainga ko nang marinig ko 'yon mula sa kaniya.

"Bawiin mo ang sinabi mo."

"W-what?" He asked in bewilderment. "Naririnig mo ba ang sinasabi mo, anak? Ballpen lang 'yon ang nasira mo, pero grabe na ang galit niya sa 'yo at ganyan na ang inaasta mo?"

"He had that ballpen from his grandfather!" He stilled when I shouted at him. "It has a sentimental value to Drew. That ballpen you are referring to, means the world to him and I f*cking broke it!" Pagpapatuloy ko pa.

Tanging malakas na paghinga ko lang ang maririnig ko sa buong silid nang tumahimik si Papa. Ni hindi magawang igalaw nina Cipher at Lolo ang kanilang mga katawan.

Scent Of My Memories (Complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon