Scent Of My Memories (Complete)

Chapter 14

Xenon's POV

Miyerkules na ngayon, ang araw na pagdadausan ng aming Aquantainance Party. Walang kaming pasok ngayon pero kailangan naming bumalik sa eskwelahan para mag-ensayo at masiguro na handa ang lahat at makakapagtanghal kami ng buo mamayang gabi.

Nang makapasok ako sa gate namin, nakikita ko ang mga estudyante na pabaik-balik sa kanilang pwesto para gawin ang kanilang ninanais. Ang iba naman ay nagsisimulang mag-ensayo. They are really determine to win the title and give honor to their section.

If only, we could do that for our section too.

Napailing na lang ako sa aking naisip. Nang binabagtas ang daan patungo sa Music Room, natanaw ko na lumalakad palapit si Reign sa direksyon ko. Sa akin nga ba or I'm just assuming things? I just shrugged and continue to walk on the path I'm taking.

Malapit na ito sa akin at kita ko sa kaniyang mga mata na walang emosyon ito at blanko ang kaniyang mukha. Well, I do regret that I call her by her second name.

"Ms. Lucchese."

She stop in front of me and look at me, blankly. "What?" Even her voice is cold and emotionless.

"Can we talk during our recess?"

"No, we can't talk," tumingin ito sa kaniyang relo. "We have plenty of time here. Our practices will start in thirty minutes, so talk. Here and now."

Even though it's a bit scary, I will tell her. "I'm sorry for what I've done to you yesterday. I didn't mean to hurt nor make you cry, I just want to call you hy your second name. All of us are used to call by our first names that's why I want to embrace that calling us by our second name is not so bad, maybe I was wrong."

Yumuko ako at nagpatuloy, "maybe you have a horrible past, that is why you're very uncomfortable when I call you to the fact that you burst out in front of me. Please forgive for what I've done to you."

Nakabibinging katahimikan ang bamutawi sa amin nang basagin niya ito.

"Forgiven."

Napaangat ako ng tungin at sumilay ang kaniyang nakangiting labi.

"Pasensiya na kung nasigawan kita kahapon. Sadyang hindi ko talaga gusto na may tumatawag sa akin ng pangalawang pangalan ko," biglang lumungkot ang kaniyang itsura. "May kwento ito na tanging si Akira lang ang nakakaalam. Kwentong gusto kong kalimutin at tuluyang ibaon sa limot." Mababakas mo na puno ng lungkot at pighati sa bawat salita na kaniyang sinasabi.

"Kaya pala.", tanging saad ko na lang.

"Wala na tayong oras, pumunta na tayo sa ating mga kasama. Don't think about asking what's behind my second name, got that?"

Napailing na lang ako.

Bumalik na ang mataray at masungit na Reign Lucchese.

"Don't worry, I won't. I have no habit of inquiring into the past of someone. It depends on the person whether he/she wants to tell me or not."

Ngumiti ito. "I'm glad that you respect my decision."

I just shrugged. "Bayad ko lang 'yan sa nagawa ko sa 'yo."

Naningkit ang kaniyang mga mata. "Ibig sabihin kung wala kang kasalanan sa akin, gusto mong malaman kung ano ang kwento sa likod ng aking pangalan?"

I grin. "Then I won't tell you."

"Evankhelle!!"

Dali-dali akong tumakbo papunta sa Music Room para takasan ang babaeng 'yon. Bahagyang natawa ako sa kaniya dahil base sa kaniyang mukha ay parang may kakainin siyang tao. Hindi tuloy ako nakapagpasalamat dahil sa pagpapatawad niya. Sa susunod na pagkikita namin, magpapasalamat na ako sa kaniya.