Beste Soykar 20 yaşında yazılım mühendisliği okuyan bir kızdır.Zengin bir ailesi olduğu halde her zaman kendi ayakları üstün de durmayı hedefleyen Beste bir gün arkadaşının babasına yapılan Mafya saldırısı ile harekete koyulur.
Sevdiklerini korumak...
Merhaba Canlar♡ Biliyorum bölüm çokgeç geldi.. Ama watpadd de bir sıkıntı oluştu.Bölümü atamıyordum. Bu kitabın iyi ya da kötü olsa da bir sonu olacak..Final bölümünü kurgu ne zaman biterse yapacağım.Büyük ihtimalle 45 falan olur ama kesin bir şey yok. İyi okumalar♡
Kaşları çatıldı. Yüzünde bir afallama ifadesi belirdi.Ben ise Heyecanla,korkuyla,beklentiyle, kısaca her türlü duyguyla ona bakıyordum. -Ne dedin? Yutkundum ve tekrarladım. -Hamileyim.
Adama resmen inme indi. Yavaş yavaş söyleyecektik iç ses. -Hamilesin.. Kafamı hafifçe salladım. -Anne oluyorsun.. Kendi kendine konuşuyor gibiydi. Eh adam hergün baba olduğunun haberini almıyordu sonuçta.. -Ve sende baba oluyorsun dedim artık fark etmesini umarak. Kirpiklerini kırpıştırdı. -Baba oluyorum...Siktir,baba oluyorum lan diye bağırdı bir anda.
Gözlerimi büyütüp ona bakarken bir anda bana sarıldı ve kaldırıp döndürdü.Bu ani hareketiyle Yüzümde gülümseme, ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Kollarımı sıkıca Andrew'e sardım. -Andrew dur! Durdu ve beni yere indirdi. O da gülüyordu..Ah iç ses gözlerinin bile güldüğü nadir anlardan birisiydi. -Beste..inanamıyorum..Bizim bebeğimiz mi olacak? Dudağımı ısırdım ve kafamı salladım. Ağlamak istiyordum.. Uzun zaman sonra mutluluktan ağlayabilirdim.
-Ben,sen istemezsin sanmıştım.Hapları verince... Bana sarıldı ve yüzünü boynuma gömüp bir elini karnıma koydu. Karnımda bir kelebeklenme hissetmiştim. -O verdiğim haplar,vitamin ilacıydı güzelim. Bunu demesiyle hafifçe ona döndüm. -Ciddi misin sen? Dudakları kıvrıldı.
İşte bu beni gerçekten şaşırtmıştı. Demek kalpsiz denilen bu adamın kalbinde bir çocuğa yer vardı. Bu da beni mutlu etmişti. Gülümsedim ve ona sarıldım. Ve ömrümün sonuna kadar böyle kalabilmeyi ne kadar çok istediğimi yeniden fark ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Sabah 10:38
-Andrew yeter ama ha dedim sinirle. Ağzıma 2 dakikadır 10. Peyniri sokmaya çalışıyordu. Eh şiştim artık. Kaşlarını çattı ve elinde ki çatalla geri çekildi. -Kızım nasıl aç olmazsın?O yemiyor mu? dedi karnımı göstererek. Güldüm ve göz devirdim. -O daha küçücük dedim parmağımın ucunu göstererek.
Andrew bizi kahvaltı etmeye götürmüştü. Restoran aşırı güzel ve sakindi-Andrew sırf kahvaltı için mekanı kapattırmıştı. Garsonun dakika başı yanımıza gelip korka korka bir arzunuz var mı?Diye sorması ve Andrew'in ona en sonunda diklenmesi harici her şey huzur vericiydi. -Evlilik haberimizi duyurma vakti geldi. Basına açıklamayı ben yaparım.
Kafamı hafifçe salladım. -Bebek haberini söylemeyelim... Neden? Korkuyorum iç ses.Andrew'in karanlık işlerinin bebeğime zarar vermesinden. Andrew beni anlamış bir şekilde kafasını salladı.
