Tangoja e Fundit

62

Eli me pa me nje habi dhe une me demek mos ta ve re mbeshtes koken i lodhur ne pjesen e siperme te sendiljes. Veprimi i papritur ishte perqafimi i sa. Ia ktheva perqafimin, duke e shtrenguar fort dhe thitha rendshem aromen e qafes dhe flokeve te saj.
Eli: Pse mendon se mund te jesh ti?
Dori: Ca rendesi ka tani? Thjesht e di dhe me mire qe jam une, kjo tregon qe dashuria i tyre do vazhdoje perpara dhe nuk do kene asnje pengese. Ndersa une do mesohem me kete fakt dhe po me pranove ti keshtu...
Eli: Ej shshsh...mos fol keshtu nuk me interesojne keto gjera une dua te ndreqet gjithcka. Nuk kam asgje me shume se ti. Thjesht pse e mendon se mund te jesh ti.
Dori: Sepse fotoja qe ka pare Karla eshte fotoja ime me shume mundesi. E kam nje far ideje se kush foto eshte dhe nese del ajo qe mendoj une...atere do bisedoj me te shtepise dhe ti pyes me ne detaje. Une nuk mendoja kurre asgje nga keto. Dhe nese i bie qe une jam adoptuar, i bie qe une nuk njoh askend ne gjakun tim pervec Karles.
Eli: I bie qe ti Karlen e ke vajze halle. Familja e dajes se saj jane shume njerez te mire, kane nje vajze te vogel po shume te shkathet, Maria vogelushja.
Dori: Prit pak, ti the Maria?
Eli: Po Maria thash.
Dori: Hah ca koecidence, sot ne nje dyqan takova nje vajze te vogel te shkathet me emer Maria dhe i kishte syte te kafenjt por teper te thelle.
Eli: Njesoj si te tut, ashtu i ke dhe ti.
Dori: I ke vene re e?
Eli: Bere pershkrimin e bukur te syve te tu, dhe sa per vajzen qe ke takuar se di a ka qene Maria qe po them une.
Dori: Intuita ime me thot se ajo eshte...
Ngela i shushatur dhe shihja i perhumbur timonin. Nuk e di si ndihesha, dhe nuk e di si duhej te ndiehesha. Lotet u bene te teperta dhe bezdisese. Ndjeva gishtat e saj teksa po me thante lotet ne faqe dhe u afrua per tu fokusuar me shume tek une. U afrua aq shume sa ndjeja frymemarrjen e saj, e deshiroja ate frymemarrja tek vetja ime. Po me shikonte buzet teksa ma bente shh aq bute sa me dukej se do e dhisja fare po te flisja cfaredo lloj fjale. Shtyva pak koken me para dhe vetem pak fare cm na ndante nga njeri tjetri. Mbylla syte teksa po shijoja frymemarrjen e saj doja ta puthja, shume doja ta puthja. Ajo levizi pakez duart dhe une i rrethova nxitimthi belin dhe gati e shtriva mbi veten time. E putha! E putha teksa lotet e mi preken dhe fytyren e saj. Ajo ndoshta mund te me jepte nje shuplake..por jo..me rrethoi qafen dhe me kthehu puthjen me buzet e saj qe me vinte t'ja kepusja.
Dori: Zot Eli.. (thash me ze te mbytur teksa psheretimat e saj me ndezen shume. E putha dhe e kafshoja teksa me dhuronte te dridhurat e trupit te saj. Teksa shtrengoi buzet e mia u largua lehte, ende me syte mbyllur)|
Dori: Buzet e tua...
Eli: Mos fol shh. E teprova.
Dori: Hahaha hajde ketu (e kapa perseri dhe e leshova mbi veten time) une te putha nuk me puthe ti. E doja, e kisha te nevojshme qekur te pash per here te pare. Me beso nuk te genjej.
Eli: Mire e pranoj dhe une qe doja gjithashtu te te puthja. S'ka me tani.
Dori: Kush te le tani pa te puthur une. Vetem une normalisht.
Eli: Je femi i prapt ti.
Dori: Per ty, djalli dhe engjelli i dynjase behem, vetem me thuaj ca do nga une dhe ajo do behet.
Eli: Asgje nuk dua. Dua te kalojme kete gje...
Dori: Do kaloj vogelushe. Faleminderit!
Eli: Per ca? (pyeti e habitur)
Dori: Qe sikur me riktheve prap ne jete, ngjalle nje Dorald qe mendoja se nuk ishte me tek une.
Eli: Asgje, faleminderit ty qe u gjende ne kete situate.
Dori: Do zgjidhet gjithcka.
Eli: Do vij momenti qe do zgjidhet, do me lajmerosh per gjithcka?
Dori: Do me japesh numrin ose te jap numrat e mi se kam dhe numer gjerman. Mos harro dhe cokollatat qe i le te makina, jane te tuat
Eli: Mi jep ti dhe te coj mesazh nga telefoni im. Ah faleminderit po mos u mundo me (tha teksa buzeqeshi)
I dhash numrat dhe u largua teksa me dha nje puthje te shpejt por dhe te nxehte, ishte bere flake dhe e ndoqa me sy derisa se pash me. U nisa per te shtepia e Jonit dhe mora Nikolasin. Asnje nga ne nuk foli rruges. Telefoni im tringelloi nga nje mesazh. Ishte nje numer dhe qesha, e dija qe ishte Elia.
"Ki kujdes, mos u merzit pavarsisht se cfare do ndodhi mire?"
Teksa isha rruges i shkruajta: "Nuk merzitem, po e mesoj veten me keto ide, plus e mira e kesaj eshte qe te gjeta ty vogelushe, dhe ngushellohem shume. Nese ndodh dicka me lajmero ok? Te kam xhan"
"Me lajmero dhe ti, mos u nxeh me Nikon. Te puth"
Po qeshja, vertet po ndihesha mire prej saj. Dhe le ti kushtojme vemendjen Nikolasit tani. Ai rrinte shume i perhumbur dhe ne makine derisa u ngjitem lart ne shtepi. Guxova te flisja i pari.
Dori: Fola me Elin.
Niko: Me siguri nuk te ka thene asnje gje.
Dori: E vertet nuk me tha. Nuk pranon te flasi. Por dhe ti bere gabim qe i fole aq ashper.
Niko: E di dhe do i kerkoj perseri falje po u lodha shume. Po ti? Ke qef Elien?
Dori: Po ( thash me plot bindje dhe ai buzeqeshi)
Niko: Te pakten vellai im mos te kete fatin tim. Eshte vajze e mire, fitoje dhe mos e humb..
Dori: Mos te flasim para kohe per ne te dy. Neser do vij mami me babin ketu.
Niko: Pse?
Dori: Se di do vine kaq me thane. (E dija qe do dilte e verteta ne drite tashme, e dija si do shkonin gjerat, por prap nuk mbaj asnje inat e pse e mendoj lajm te rend qe me kaplon gjithe siklet e nuk me le te mbushem me fryme i qet) Kete foton e ke vendosur shume bukur ketu. (thash teksa mendimet e mia sikur me orientuan per te pare foton bardhe e zi te vendosur ne mur)
Niko: (qeshi dhimbshem) Kete gje pikasi dhe Karla kur erdhi per here te pare ketu.
Dori: (gracka sapo e kapi gjahun) Oh ashtu? Po kush eshte ketu?
Niko: Si foto imja duket...apo jotja?
Dori: Kam pershtypjen se jam une ketu.
Niko: Ne ngjajme mbase e mund te jesh ti. (ketu kishte te drejte, kishim cuditerisht ngjashmeri te madhe bashke packa se tani nuk isha me aspak i sigurt se ishte a jo vellai im)
Dori: Mendoj se jam une. Gjithesesi shkojme te fleme, neser do mar ne aeroport mamin e babin.
Niko: Mire e ke ti, po me dhemb e koka shume.

Ai u largua i lodhur per te pire ilac, E shikoja me kaq adhurim, njesoj si i vogel. Mu kujtua sesi mami me babin e porosisnin gjithmone qe mos me linte pas dore dhe mos me braktiste kurre. Dhe vertet e kishte realizuar me se miri per kaq vite jete te mia. Tani ishte radha ime, nuk do e braktisja sido te ishte puna. Nuk kisha me frike nga e verteta, sidomos kur behej fjale per lumturine e tim vellai.

Te nesermen mora prinderit ne aeroport. Perqafimi i tyre me mbushi me jete dhe pse shikoja tone nervozismi dhe sikleti ne buzet e tyre te qeshura. Nikoja kishte qendruar ne shtepi duke pergatitur dreken. Mami dhe babi perqafuan Nikon teksa une i shikoja me nje dashuri qe nuk e dija se e kisha, tani me shume se kurre po ua dija vleren dashurise se tyre dhe vet atyre. Nikolasi i vellait, do jem ketu per ty sido te vene gjerat. Me mire te jem une kurbani sesa ti. Hengrem dreke duke qeshur, pa hapur asnje teme bisede nga ato te djeshmet dhe babi i sugjeroi Nikos te dilnin nje shetitje me demek se do u bente mire per veten dhe per tretjen. Nese nuk do i njihja mire do thoja se kjo eshte rastesi. E dija se do bisedoja vec per vec me mamin dhe kishte ardhur momenti