Tangoja e Fundit

73

Zbritem nga makina dhe shkuam drejt pallatit.
Karla: Kam ardhur dhe here tjeter ketu, me Nikon...
Dori: E di me ka folur shume Nikolasi per ty.
Karla: Dukesh vella merakli, eshte fat qe keni njeri tjetrin krahe.
Dori: Po dhe per ty do jem gjithe jeten. (thash dhe u bera pishman, por perseri me doli pa vetdije. Ajo ngeli e shushatur dhe me te drejte..)
Karla: Si? Nuk ju kuptova...
Dori: Dua te them per ty per Elin. Sa here te kini dicka une do jem ketu sido te veje puna, apo jo Eli? (thash ne shenje ndihme dhe direkt e kapi lojen. Ishte e shkathet vogelushja ime)
Eli: Po normale se te vras vet une (tha duke qeshur) . Karla hajde me mua ne dyqan, po me hahet nje cokollate.
Karla: Ma shtove nepsin sa ma permende, ec ikim.
( Eli me shkeli syrin duke me liruar territorin dhe shkoj me vrap ne shtepi. Fola me ze te larte)
Dori: Per dy minuta vine.

                              *Karla*
Shkuam ne dyqan dhe bleme cokollata.
Karla: Ej po sikur te merrnim ndonje gje per Dorin, ose per shtepine.
Eli: Sa e vret mendjen i morem parasysh kemi bere pazar qe me para.
Karla: E sigurt?
Eli: Je shume meraklie, mos e vrit mendjen. Hajde ikim ne shtepi.

Paguam dhe u nisem per ne shtepi.
Karla: Me mungonte shtepia e tyre.
Eli: Te kuptoj, mos u merzit, sot do kalojme super te premtoj.
Karla: Nuk e ve ne dyshim. (thash duke buzeqeshur por perseri ndihesha e sforcuar ne maksimum.
Gjendeshim perball deres dhe Eli kapi dorezen. U futem brenda.
Eli: Erdhem nevee.
Karla: A prisni miq o i Zoti i shtepise. (thash duke qeshur dhe degjova nje ze gruaje, nje ze qe me falte qetesi ne ujrat e mi te trazuar)
Mami: Po si nuk presim miq ne..
Karla: Maa?? (u shtanga, po mama ime ca bente ketu?) Po ti ketu?
Mami: Po dhe ne patem nje ftese.
E perqafova fort dhe i putha koken.
Karla: A e njeh Doraldin? Eshte vellai i Nikos, ai te ftoi ty?
Mami: E njoh, dhe e njoh mire. Hajde nga salloni.
Shkuam ne sallon dhe sa nuk me ra tavani mbi koke, une me rroba si te isha ne shtepi, perball meje qendronte daja im, Marta dhe Maria e vogel qe shikonte kukulla. Prinderit e Nikolasit dhe Doraldit qe po qeshnin krahe tyre hodhen shikimin tek une.
Karla: U..une..une...E??? (kthej koken nga Eli dhe ajo ngre supet duke qeshur, une kthej perseri shikimin tek ata dhe instikti me coi te shkoja ne aneks e teksa eca me nxitim pa e permbajtur veten dhe shoh Doraldin duke folur ne telefon. Kthehem perseri nga njerezit e ulur ne sallon e sikletosur qe nuk u fola dhe qe eca ashtu)
Karla: Hem...si jeni? Me falni shume..une..
Mami Nikos: Je po aq e bukur sa me ka folur Nikolasi per ty. E dime si u ndjeve, eja ulu me ne zemer.
I perqafova te dy dhe e shikoja se sa shume kishin trasheguar tek Nikolasi, u ndjeva tamam si ne shtepi. Takova dajen me Marten dhe teksa u ula me vjen Maria qoftja.
Maria: Karlaaaa.
Karla: Qofte Karles, ka marre Karla cokollata.
Maria: Shume faleminderit, me ka marre e vellai im mua.
Karla: Kush vella? (thash e habitur dhe gjaku me shkoj ne fund te kembeve nje moment. Mos valle ata e dinin? Ishte marre vesh? Po si? Vetem te kete folur Eli...)
Maria: Vella Doraldi.
Karla: Ah shume mire. (thash e qetesuar dhe dyll e verdhe ne fytyre)
Mami Nikos: Urime per shfaqjen, u ndjeme shume krenare per ju.
Karla: Shume faleminderit, ishte merita e djalit tuaj qe ja dolem.
Babi Nikos: Ne ishim ne shfaqje, ju pame, ti je talent i madh dhe gjynah qe ende s'te kishte njohur bota deri ne ate moment.
Karla: Faleminderit shume per fjalet. Por dhe Niko eshte shume i talentuar dhe eshte djale per se mbari. Lum ju per ate dhe ai per ju. (thash e sikletosur dhe ata buzeqeshen.)
Mami: Lulja ime e bukur. Te gjithe ne jemi shume krenare per ju.
Karla: Ti je heroina ime.
Daja: E more vesh qe Nikolasi iku.
Karla: Vertet u nis?
Marta: Po ka pak qe eshte nisur.
Karla: Si thash dot as mirupafshim.(thash me ze te larte.)
Doraldi: Darke eshte gati.
Eli: Te ndihmoj me shtrimin.
Karla: Prit se te ndihmoj dhe une. (thash per te dal nga situata e sikletshme qe me kaploi ne ate moment. Ishte super darke dhe une ndihmova Elin te benim gati tavolinen. Te gjithe u ulem dhe une qendrova prane mamit dhe Elit. Kisha gjithe kohes qe me bluante dicka brenda vetes sa dhe me zor po haja. Nuk po e mbaja dot me)
Karla: Dori te lumshin duart, e ke qar.
Doraldi: Te befte mire po duket sikur nuk po ha fare.
Karla: Pa ju ofenduar te gjitheve dua t'ju pyes per dicka. (ra nje super heshtje shurdhuese dhe nuk po duroja dot me shume)
Karla: Eli (u drejtova nga ajo) kembengule me Dorin te vija per darke dhe vij ketu gjej familjen time dhe prinderit e Nikos dhe Dorit. A mund ta di ca po ndodh?
Mami: Shiko bir si eshte puna...
Karla: Nuk dua t'ju vendos ne siklet, me falni shume se dhe po hame darke dhe me vjen keq qe po ua prish ne kete lloj menyre po nuk po mbaj dot me. Nese e dini cfare ka ndodhur me fal qe nuk ua kam thene...
Daja: Cfare ka ndodhur? Ne nuk dime gje...
Karla: (o Zot ca meseleje hapa, ku e gjete o idiote tani mes bukes? Shoh nga Eli qe po me shihte habitshem) E di si qendron puna? Une u ndava prej Nikolasin, une e pata fajin per cdo gje. (nisa te qaj dhe mendoja se ky cast nuk do me vinte dy here, kisha kohe qe e prisja qe shfryhesha dhe ne fund te flija e qete ne kete ane, po vuaja si qeni ata e meritonin ta dinin) Tani nuk e di si do e prisni..
Mami: Ne jemi ketu per ty. (tha teksa me shtrengoi doren time e cila po shqyente peceten qe kisha ne preher)
Karla: Une Nikolasin e kam dashur shume, por nje foto me beri te mendoja shume gjera. (pertypesha dhe lotet i lash te rridhnin, shtirja nuk bente me sens) Ajo foto me dukej e njohur por kurre nuk ma merrte mendja qe Nikolasi te ishte...
Doraldi: Kushuriri qe te ka humbur apo jo?
Karla: (hapa syte si poc e lotet me shndrisnin, hunda ishte e skuqur dhe u turbullova totalisht. Zemra po me dilte vendit) Por si..
Doraldi me afrohet dhe me perqafon fort dhe une dergjem tek ai.
Karla: Me falni qe e lendova shume Nikon dhe me falni qe nuk ju tregova ne fillim....
Doraldi: Asgje moter. Te ka vellai afer tani.
Daja: O bir jepi cik babit foton.
Dori: Po bab...
Karla: Cfare?? (thash e u cova ne kembe duke i pare me radhe qe lakuan nje buzeqeshje te lehte)
Mami: E dime shume mire, por jo djali i humbur eshte Doraldi dhe jo Nikolasi.
Karla: Si?? Po tek ajo foto ishte Nikoja...ai keshtu me tha.
Dori: Kemi dy foto te dy ne e ngjajme shume ai me tha nuk e di kush eshte por i eshte fiksuar sikur ka qene ai.
Karla: O Zot me duket shume e pabesueshme. Doralddd (therras e lotuar dhe e perqafoj fort e nis qaj e me shume) Tani po qe te gjeta ty, te gjetem ty (te gjithe nisen te perloten) Por tani vertet e humba Nikolasin tim...Sa idiote kam qene nuk do ja fal kurre vetes.

Teksa qava duke perqafuar Doraldin ndjej nje ze qe me coi qimet perpjete, nje ze qe me eksitoi, nje ze qe ma kerkonte trupi ne psheretima.
- Kush ma beri vogelushen per te qare?
Kthej koken dhe e shoh ate , dashurine time , arsyen pse do me qeshte shpirti perseri, te mbeshtetur me shpatull ne mur dhe duart kryq duke me pare e duke buzeqeshur lehtshem. Ngela e shtangur, veshet e mi mbase donin te benin nje rikthim pas per nevojen e zerit te tij dhe syte e mi benin mirazh pasi lypnin ate pamje kaq e kaq kohe. Ferkoj syte dhe teksa i hapa ai ishte afruar gati perball meje. I preka faqen dhe jo, e ndjeva, ishte e verte, ai ishte aty...
Karla: A je ketu vertet?
Niko: Ketu kam qene vogelushe, nuk kam ikur. Fshiji lotet se nuk te shoh dot keshtu.
Karla: Nikolas. (them dhe e perqafoj fort, ai me rrethoi per beli fort dhe me puth ne ball.
Niko: Trendafili im, nuk ke faj per gje, dhe une te isha ne vendin tend si ti do veproja por tani qe e di te verten, nuk te le kurre. Kur u dorezova atere tani nuk ka me shanse ta bej.
Karla: Faleminderit qe nuk hoqe dore per ne dhe atere kur une hoqa.
Niko: Te dua!
Karla: Dhe une te dua. Me mori shume malli. (thash teksa lote gezimi me zune prit ne sy)
Niko: Dhe mua shume me mori vogelushe.
(tha teksa me puthi furishem dhe me rrethoi per beli. E lumturuar dhe e cliruar njekohesisht, ndjeva qe te lulezoja serish fal tij. Psheretima gezimi degjuan ne tavolinen e grenies.)