Tangoja e Fundit

65

                                 *Karla*
Menyra se si me shihte gjihte kohes qe ne benim provat, me fuste te dridhurat. Ai ishte ne gjendje te bente dashuri me shikim, me kercim, prekjet e tij me pervelonin dhe e humbisja toruan. Karla mblidhe veten, duro sa per konkurs dhe nuk do ta shikosh me, beje per klasen, beje per veten, behu egoiste te marrte dreqi. Provat ishin sfilitese dhe te gjithe u lodhem. Kur iu propozoja te clodheshin, Niko e dinte qe e beja per hire te studenteve. Une vet nuk doja pushim, e doja ate gare, e doja ate çmim. Ai mundohej tu kerkonte pushim dhe pune njekohesisht, pasioni i tij per kercimin nuk shuhej kurre. Kjo gje me ka bere ta adhuroja gjithmone. Me dukej sikur gjithe jeten time do e kaloj nen ate pasion te tijin, por pa vet pasionantin. Mbase kercimi i jetes sime do te jete pa muzik kete radhe dhe hapat e mi do jene solo. Mbaruam mesimin dhe aty ishte pjesa me e veshtire per mua, te gjendesha vetem me ate. I kisha kerkuar Elit te vinte direkt dhe ajo por ajo me justifikoi se kishte pune. Me dukej me pozitive dhe u lumturova. Ajo nuk kishte arsye te rrinte nen ren time te zymte.
Niko: Ej vogelushe u sfilite sot..
Karla: Konkursi eshte pasneser, nuk mund ta le as me kaq madje, do stervitem dhe ne shtepi..(fola vrazhd me nyje lemshi ne fyt dhe nuk e shmangia dot shikimin e tij qe me terbonte..)
Niko: Por lodhja e tepert nuk eshte shume e sugjerueshme para shfaqjes, madje mendoj qe neser ta leme heret mesimin qe e ata te kene mundesi te cçlodhen ndonje cik..
Karla: Ke te drejt, i lajmerojme neser, mbase dhe une e teproj duke kerkuar shume...
Niko: Nuk e tepron trendafil, e di qe do me te miren, te njoh, por do ja dalim ke per ta pare...
Karla: Shpresoj.. (thash teksa e imagjinoja Nikon te fliste me ze te ulet, sensual, joshes dhe ne çast shkunda pak koken e po ferkoja ballin.Ai nuk po tentohej te afrohej sic e bente gjithmone dhe me beri pershtypje. Nga njera ane nuk kishte faj, i kisha thene mos me shikonte e mos ta shikoja me, edhe prap perfundova ne nje klase me te dhe ne nje kercim me te. Duart e tij me ben te rimendoja se sa e doja pavarsisht pozites, zemra e kerkonte, shume e kerkonte...
Niko: Nuk do te rri pak me ty? (me pyeti duke me pare me nje shikim te thelle, te tipit "me thuaj qe do te rrish se une e di" , e dija qe ai e dinte sa doja, sa e doja ate mashkull, por duhet te qendroja me kembe ne toke, madje nese vazhdoj me kete ritem qetesie te cuditshme sa dhe te frikshme, ndoshta do ja thoja arsyen e ndarjes. Jo nuk ka ndoshta, nje dite ai duhet ta dinte, ishte e drejta e tij..)
Karla: Rrime, por jam pak e lodhur...
Niko: Te te coj une ne shtepi?
Karla: (isha ne medyshje) Po ( ca medyshje them dhe une, zemra me uleriste ta perqafoja dhe jo me te pranoja te me shoqeronte)
Niko: Eja vogelushe, u lodhem sot shume. Mbyll klasen dhe une po shkoj te marre makinen.
Karla: Ne rregull.

Teksa ikte po e admiroja me vetdije te plote, i thash mendjes "ik pirdhu", nuk po mundja dot, isha teper e sfilitur nga gjithe kjo gje. Do merret vesh, edhe ca? Nuk dinim gje nuk e beme me ndergjegjje, ishte dashuri, kujt ja priste mendja? Ah mor Nikolas, me mungon si dreqi, me duket sikur po mbys veten me duart e mia.

                                *Nikolas*
Po prisja te voglen time ne makine dhe trupi me dridhej, me tha po dhe u suprizova. Prisja ndonje reagim te zakonshem te saj, qe pati bere gjithe keto kohe...Ja tek po vjen, e pse e lodhur prap i kercejne kembet vetvetiu dhe shkelqimi ne syte e saj eshte i pashuar. Eshte kaq e forte, eshte vajza me e forte qe une kam pare dhe une, ky palaco qe po rrefen, eshte i dashuruar me kete vajze. Nese kam pak gjera qe i quaj krenari ne jeten time, nje prej tyre eshte qe dashurova nje capkene si Karla, qe e deshirova nje femer te afte si ajo. Edhe nese nuk do me deshiroje me, e di qe vendin e saj askush sdo e zevendesoj, eshte skalitur aq shume sa dhe tani tek e kam perball, bindem e me teper se sa i marrosur jam pas saj.
Karla: Ikim?
Niko: Ikim.
Ndeza makinen dhe u nisa. Syte e mi ishin nga ajo, teksa shihte hera heres e humbur ne dritare.
Karla: Pra dhe pak dhe shfaqja e madhe ee...?
Niko: Mos u shqeteso do ja dalim te gjithe, une kam besim te klasa jone.
Karla: Dhe une, jane te papertueshem, thjesht kam ankth...ka qene enderr ne sirtar...
Niko: Ej vogelushe...(me pa ne drite te syrit) Me fal..Karla edhe per mua eshte enderr ajo gje. Dhe une e kam po me aq vrull sa e ke dhe ti.
Karla: E di shume mire kete gje dhe nese nuk fitojme...
Niko: Pse fjalen e fundit e thuaj te paren? Mendo me te miren, ne do ja dalim...
Karla: Po me tremb dhe kjo qetesia jote...(guxoj te thoshte, e dija se do arrinte ne nje pike qe do habitej me sjelljet e mia "normale")
Niko: Te qetesia per shfaqjen? Apo qetesia qe nuk po te ngjitem dhe nuk po kembengul me per ne te dy?
Karla: (u ngut te pergjigjej dhe e dija se mezi mbushej me fryme, ja ndjej cdo sekond frymemarrjen) Te dyja mbase...
Niko: Epo per garen ta thash, ndersa per ne te dy...nuk dua te te bezdis fare, te pakten nese te humb si vajzen e endrrave te mia dhe si nje vajze qe planifikoj te ardhmen me ty, te ruaj te pakten si kolege...mbase derisa te iki ne Gjermani..dhe mbase atere...se di Karla. Do te te marre ndonje gje per te pir ose per te ngrene?
Karla: (ia lash mundesine vetes dhe asaj per nderrim bisede, e di qe dhe ajo e ka te veshtire pavarsisht se ajo e mbylli, por as une nuk po e duroja dot veten teksa po flisja kot pa lidhje) Jo nuk dua asgje. Dua vetem gjume!

                               *Doraldi*
Marre ne telefon Elin...Ajo nuk vonon dhe pergjigjet.
Eli: Dorald...
Dori: Vogelushe, dua te me besh nje nder dhe pa kundershtime!
Eli: Dukesh i prere, ca po mendon?
Dori: Do te takoj dhe do te ta them. Kjo gje do behet dhe nese nuk me ndihmon ti, do e gjej vet si ta zgjidh.