Tangoja e Fundit

50

* Karla*
E nesermja erdhi pa u ndjer, e zymte, pa jet, pa emocionet e mengjesit te zakonshem kur Nikoja me rrethonte me krahet e mi te medhenj. Mezi zgjoj Elin nga gjumi.
Karla: Elia cohu do behemi vone per pune.
Eli: Aman me ler dhe dy minuta.
Karla: Nese nuk cohesh do te te lag me uje.
Eli: Si nuk te dhimbsem cik.
Karla: Dhe une dua te fle por ty po te pret zyra dhe mua klasa. Çoje menderen.
Ajo u çua ashtu e kerrusur dhe e drobitur per gjume dhe filluam te beheshim gati. Pata guximin te shihja veten ne pasqyre per te krehur floket e gjate. Kisha frike nga ajo qe do shihja, e prisja nje pamje pa jete qe arrinte te ecte dhe te fliste, ashtu pa deshire, ashtu pa nje shtyse qe ne zgjonte pranveren e bukur ne vend te ketij dimri bardhe e zi qe lejova te me zinte prit ne shpirt. Rrathet e zinj posht syve ashtu si hiri i zjarrit ku digjet duke uleritur zemra me kujet e saja, duke u lutur me meshire qe te perqafonte shpirtin e Nikos. Ashtu doja, te bertisja e te shfryhesha, te mbytesha ne detin e harreses, e mbase te shpetoja nga ndjenjat e fajit dhe te lendimit te skajshem nje here e pergjithmone. Por jo, dora e Elit ne shpatullen time me permendi nga kjo perhumbje, me kthehu me kembet ne toke, tek ndjeja aromen e shtepise teksa trruri me citonte vazhdimisht se Nikoja nuk duhet te ishte nje dashuri per mua. Paskemi qene te destinuar te vuajme Nikolas. E di? E urrej veten dhe nese ta them e di qe do qeshesh me ate buzeqeshjen tende tipike qe me bie te prangosem ne dashuri perseri e perseri me deshiren e nje perjetesie te vdekshme me ty. E di? Paske qene nje molle e ndaluar ne pemen e jetes sime. Mbase te duket marrezi por cuditerisht faji nuk me ben te pendohem pse te dashurova. A quhet gabim valle? Asnje pike pendese nuk po me peshon dhe ndaj mbase zemerdhembja qenka shume e madhe per shpatullat e mia. Monologu me ben te kthjellohem nje moment, teksa me inkurajon disi te perballoj diten pa ty jo vetem fizikisht por tani e shpirterisht. Nuk e di pse hera heres me ben te mendoj se me degjon me ze te mbytur, se mbase me ndjen sic te ndjej une. Te dua!
Eli: Miremengjess.
Mami: Miremengjes bij. Ejani hani mengjes kam bere omelet.
Karla: Miremengjes mam, te lumshin duart.
Hengrem mengjes dhe me dukej sikur do e nxirrja. Thjesht ai shikim qe me jepte mami sme bente te guxoja per tu cuar na tavolina pa boshatisur pjaten. Mbaruam dhe dolem na shtepia dhe shkuam ne akademi.
Eli: Une po iki ne zyre por do vij hera heres ne klase. Mos u merzit. Nese me merr ai ne telefon cfare te bej?
Karla: Cfare te duash nese pyet per mua thuaj qe nuk dua dhe vetem kaq.
Eli: Kur te vij ai do te ta kerkoj nje shpjegim.
Karla: Uf mbase e gjej dicka. Ai vjen per disa dite do e mendoj.
Hyj ne klase dhe pershendes ata.
Karla: Mirmemengjesi!
-Miremengjes.
Karla: Qenkeni bere gati sot. Shume mire, do behem dhe une dhe fillojme.
-Sigurisht u thash une te beheshin.
Degjova ate ze qe me beri zemren te hidhej perpjet, ate ze qe mes milionave zera zemra ime si radar do e degjonte e do fillonte vallezimin nen tingujt qe nxirrte goja e tij epshore. O perendi trupi po me dridhej dhe nuk po e mbaja dot veten. Isha zbardhur nga fytyra dhe buza me gojen mu thane nga ai ze. Ktheva koken ngadale, teper ngadale teksa zemra me shkakonte levizje gjoksi. U ktheva dhe e pash, u ndesha me syte e tij qe lutesha ti shihja e pse jo me ate shikim qe i jepnim njeri tjetrit. Po, ishte Nikolasi. Ai me pa dhe u afrua duke me shkundur me elektrizime dashurie. U mbeshteta ne tavoline dhe tentova te ecja mbrapsht por ishte e pamundur. Ai afrohet derisa trupi i tij u gjend prane meje dhe stomaku ngrii kryengritje me fluturat e zakonshme.
Niko: Miremengjes znjsh. Karla.
Karla: N...Ni..Niko ti...
Niko: Une jam pa merak.
(Klasa po qeshte dhe u ndjeva me e sikletosur se kurre)
Karla: A ...nuk duhet..dmth...per disa dite ti duhet te rrije andej...
Niko: Ashtu kam disa pune qe me s'me lane te rrija me shume. Ti pse pyet? Apo te mori malli per te dashurin?
(Duke duke u perpjekur te qeshte. E kishte te shtirur ate buzeqeshje dhe nuk me pelqente ne fytyren e tij te mrekullueshme)
Karla: Une nuk kam te dashur.
Megi: O perendi.
Ina: U ndat?
(Te lumt Niko ti e ke fajin, harrova qe ishte klasa por gjithesesi mendova te shfrytezoja rastin)
Karla: Une me Nikon jemi ndare. Nuk mund te perzihemin profesionalizmin me dashurine. Nuk mu duk me vend dhe ne u nxituam. Kaq! Kemi vetem raporte pune midis kolegesg, asgje me shume.
Niko: Cfar....
(E pash ne sy dhe ai u zmbraps ngadale nga une. U ndje keq, syte e tij u mbuluan nga re te erreta inati dhe mbase lendimi por nuk reagoi deri ne moment qe pohoi me koke)
Niko: Kemi raport kolegesh sic tha dhe znjsh. Karla. Fillojme me mesimin.
Te dy i distancoheshim njeri tjetrit por dhe here here, njesoj si te lexonim mendimet e njeri tjetrit afroheshim per te mos rene ne sy te klases se ne ndarje dhe te ndare do ishim si kolege. Nuk e doja kete gje, nuk mund te perzija problemet e mia me problemet ne akademi. Nuk mund te lejoja se ne konkurim per te fituar garen ne kercim mos ta fitonim vetem se i shmangesha djalit qe dashuroja qe ishte kushuriri im i humbur. Zot me jep force se nuk di ca po flas e ca po bej! Amin!