37

1.5K 24 2
                                    

When I woke up, sobrang gaan ng loob ko, sobrang energetic ko! Para akong nakainom ng maraming energy drink. Pagkatapos nung party ni Amon ay umuwi na kami. Hindi ako uminom ng marami dahil natatakot ako malasing.

Bumangon na ako sa kama at uminom ng tubig. Pumunta ako sa tapat ng salamin at hinanap ang suklay sa drawer. Kukunin ko na sana ang suklay ng may makita ako.

It's the paper ring he gave me years ago. Buo pa rin ito. Right. I kept it here. Baka kasi masira. Kinuha ko ito at sinuot sa daliri ko. I smiled.

Naaalala ko mga mga sinabi niya saakin noon.

"Hindi..." bulong ko.

Yumuko siya at dahan dahan na tumango. Naramdaman ko rin ang pag tulo ng isa niyang luha niya sa kamay ko.

"Naiintin-"

"..hindi ako ako ang mag susuot niyan." Pagpapatuloy ko sa sinabi ko at napatingin siya saakin. "Ikaw dapat." Nakangiting sabi ko sakanya.

Tuluyan na siyang umiyak at dahan dahan niya naman na kinuha ang kamay ko at pinasok ang singsing 'don.

"Ang ganda ng kamay mo..." sabi niya. "Sa susunod totoong singsing na ilalagay ko dito."

Natawa ako. "Talaga?"

"Oo, talagang talaga."

Napangiti ako at hinaplos ang singsing.

"Landi." Sabi ko sa sarili ko.

Pagbaba ko ay sakto naman na kagigising lang rin ni Francis. Magluluto na sana ako ng may mag doorbell. It was Nash. May dala siyang pagkain.

He kissed my forehead and he went to the table. Inayos niya ang mga pagkain.

"Good morning." Bati niya kay Francis.

"Good morning." Bati rin ni Francis sakanya.

Nakapang bihis na si Nash. White polo and black shorts. He pared it with Jordan shoes. Naglakad ako patungo sakanila at naupo na rin sa mesa. I really can't believe na kami na ulit. And.. he is not mad at me.

Akala ko galit siya saakin dahil... nakipag hiwalay ako sakanya. Minsan naisip ko kung deserve ko ba siya? He was my bestfriend and he turned to be my lover. He is my first. I shared all of my first with him. First friend. First crush. First boyfriend. My first kiss. I couldn't ask for more.

I remember how I used to celebrate and greet me on my birthday on exactly 12 AM.

He gave me a necklace. He danced me. He gave me flowers. He teached me things. He made me realized things. I thought holding back my feelings back then is the best solution to keep our friendship. But then I realized, what if I really held back my feelings for him back then? Hanggang magkaibigan na lang ba kami? May magugustuhan ba siyang ibang babae? Hanggang.. kaibigan na lang ba ako?

I'm glad I'm not good at holding back at all. He is mine. He is made just for me. Now, I can clearly see my future with him. Building up a family with him. Growing old with him. I can see it all.

Even in his greatest success, I can see myself supporting him. I don't think I can love another man more than him.

We encountered so many problems and struggles. I thought the world hates us. But no. It helpes us to grow. We grew apart. And I think it made us a better person.

Are we really a better person? Did we really became one? We killed countless people. Are we a good person? I don't know.

"Hey..." hindi ko napansin ang paglapit niya. He hugged me. "Is something bothering you?"

The Bad Lawyer (Mafia Series #1)Where stories live. Discover now