A Place In His Arms (MASVEDO SERIES 3)

Kabanata 32

Sinigurado ko na walang bakas ng pag-iyak sa mukha ko ng makarating ako sa condo. I don't want my son to see me crying. I turned off my phone and try to enjoy with my son, but I can't fake my emotions.

"Mommy are you okay?" He ask with his innocent eyes so I just nodded and smile a bit.

Ilang segundo niya pa akong pinagmasdan ng seyoso bago nagpatuloy sa paglalaro. I watch my son play with his toys. I can't help but to cry inside while watching him. Hindi ko na atang magagawang ipakilala siya kay Zaid. Gusto ko ng umiwas sa sakit.

Going here in Manila is not really a good idea. I should have stayed in Cebu. Our life was already fine there. Hindi na dapat ako nagdesisyong pumunta dito.

Nang magkaroon ng bakante oras agad akong gumawa ng resignation letter ng walang kahit anong panghihinayang. I don't care about my salary anymore. I just want to protect my bleeding heart. The wound just got bleed again. Mas lumala, hindi ko na kaya ang sakit. Parang hindi na ako magtatagal.

Tahimik ako umiyak sa tabi ni Zed habang iniisip ang nangyari kanina.

"I'm sorry baby, Mommy is selfish." Bulong ko saka niyakap siya ng marahan para hindi magising.

I am not expecting to see him kissing another girl inside his office. I thought we were fine. We were fine!

"Mommy why are you packing our clothes?" Inosenteng tanong ni Zed ng maabutang tinutupi ko ang mga damit namin at nilalagay sa maleta.

I am packing, yes. Pero hindi lahat, I am just getting ready. Kapag naapprove ang pagreresign ko ngayon gusto kong umuwi kaagad kami sa Cebu.

"I am not Baby." Kahit naguguluhan siya lumabas lang siya ng kwarto.

Alas nuebe na at nandito parin ako sa condo. I am planning to go to the company late today, magreresign na ako. I can't work under my greatest love. I can't work on the comoany being manage by Zaid.

Nagpasya akong pumasok mga alas nuebe y media na. Pagkarating ko sa company agad akong dumiretso sa department namin. Nagtataka ang lahat sa pagkalate ko pero binati lang nila ako. Naupo ako sa cubicle ko, naghihintay na baka pagalitan ako ni Ma'am pero ilang minuto na ang nakalipas wala parin.

I sighed and look at my table. Hindi manlang ako tumagal, ang malas ko sa Ceo dito.

Huminga ako ng malalim bago tumayo.

"Zel saan ka?" Tanong ni Trish.

I smiled and pointed upward so she nod like she understand what I mean. Tulala ako habang nasa loob ng elevator. I promised my self not to cry again on this day. And I will never broke that promise.

Pagkarating ko doon napatulala pa ang secretary niya dahil hindi niya ata inaasahan ang presensya ko. Ngumiti ako ng kaunti sa kaniya pero hindi parin nawawala ang kaba at gulat sa kaniya. She saw us fought yesterday. She saw how devastated I am.

"Can I?" Tanong ko pero hindi siya nakasagot kaagad.

She cleared her throat after a couple of minutes. "Yes Ma'am."

Agad akong naglakad papunta sa office ni Zaid pagkasabi niya no'n. I gathered all my strenght before I open the door. Kusang dumiretso ang mga mata ko sa table ni Zaid. I saw him sitting on his chair while closing his eyes like his feeling something painful. Unti-unting bumukas ang mga mata niya kaya tuluyan akong pumasok.

Napaayos siya ng upo ng makita ako. I saw shocked and fear on his eyes. Fear? Dahan dahan akong humakbang papalapit, agad kong nilapag ang folder na dala ko sa mesa niya. Dahan-dahan niyang kinuha 'yon at binasa. His mouth went open when he saw what's inside.