Reconcile

14 2 2
                                    

Jealousy is something that everyone is always afraid of. It can make you do things, make things, feel things that you won't like. It's something evil and dangerous. It can make you feel numb and tough all of the sudden, it can rile up your insecurities, and look down at yourself for a moment.

And when Paulo thought of that before, he scoffed and ignored, he thought it's one of the kind bullshit. He said that he can control jealousy, a person can control jealousy, it'll always be up to that person, if he sees it worth of jealousy, or not. And that he is proud of himself and he would never be jealous of anyone.

But now, his mind went black and any reason for him is unreasonable.

“Paulo,” Sa kahabaan ng gabi, walang ni isang nakapansin ng hindi n'ya pagkibo dahil normal na sakanila 'yun.

“Paulo, sandali nga,” Ilang beses na s'yang hinila ni Stell sa walang tao ngunit paulit ulit lamang s'yang kumakawala dito.

“Jah 'yung mga bag nasa stock room, samahan mo ako, kunin natin.” Paulo's tough. Matigas pa sa matigas.

Until now, Stell doesn't know how to deal with the jealous Paulo, how come in mad and upset Paulo? He's unpredictable, everytime, but Stell knows what his acts predicts. He can sense it.

Hanggang siguro makauwi silang lahat sa hotel room na naka-assign sakanila para sa project nila dito Boracay, hindi parin s'ya nito pinapansin. Walang nakapansin dahil palaging sa ibang bagay nila itinutuon ang ang atensyon, at ganu'n rin si Paulo.

Stell is so bothered. He doesn't know how would they reconcile if he's just going to be ignored by Paulo.

Kung hihintayin n'ya itong kumalma tulad ng ginagawa nito palagi bago ito na mismo ang lalapit sakanya na para bang walang nangyari. Pero hindi s'ya mapakali ng ganu'n. Gusto n'ya itong suyuin, pero paano naman n'ya ito susuyuin kung ayaw naman s'ya nitong kausapin manlang.

Kanina pa tahimik ang buong kwartong okupado dapat nilang tatlo ni Josh, at di Jah at Ken sa isa pa. Umaga palang kaya't nasa labas ang lahat. Stell chooses to stay and find some more time to try and reconcile with him.

He stood up, takin this only chance for today, he went to the door and locked it. Paulo's on the office room, for a few sound checks, and some updates from the city.

He walk inside the mini office, and found Paulo busy typing infront of his laptop. When he noticed that Stell came in, he just looks at him and went back doing his thing, and ignored him.

Kumunot ang noo n'ya ng marinig n'ya ang pagtunog ng lock ng pinto ng mini office kung nasaan s'ya. Nagtataka s'yang tumingin kay Stell habang naglalakad ito palapit sakanya.

“Do you need anything?” He abruptly ask.

The latter didn't answer. Tuloy tuloy itong naglakad palapit sakanya at hindi pa inaalis ang titig sakanya.

“Quit staring, what do you need?” Aniyang bahagya ng naiinis.

Hindi parin s'ya nito tinugon bagkus ay niliban nito ang lamesa n'ya at bahagyang inurong ang swivel chair patungo sa likod nila upang magkaroon ng espasyo doon. Nilingon n'ya ito sa likod n'ya at mula roon ay naramdaman n'ya ang pag-gapang ng kamay nito sa bewang n'ya tungo sa t'yan n'ya saka ang mainit na hininga nito sa leeg n'ya.

“May ginagawa pa ako, du'n ka muna sa labas—hmm~” Hindi na n'ya natuloy ang pagsasalita ng ikutin s'ya nito paharap at halikan ng bigla.

“Stell what the hell?” He moved forward getting away from him, but a strong force pulled him down along in Stell's lap that just sat down his swivel chair.

Sanctuary BarsWhere stories live. Discover now