တစ်ဦးတည်းသော [ZG+UNI]

-10- [Zawgyi Font]

ညေနခင္း ေလးနာရီ။

သူ႕ ႐ုံးခန္းစားပြဲ ကေန ေရွ႕တည့္တည့္ကို ၾကည့္လွ်င္ အျပင္ခန္းက သာမာန္႐ုံးစားပြဲ‌ေတြကို မွန္မွတစ္ဆင့္ျဖတ္ျမင္ ေနရၿပီး ေဘးဘက္ကို ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ကားရႈပ္သည့္ လမ္းမတန္းနဲ႕ မထူးျခားသည့္ ၿမိဳ႕ျပ ျမင္ကြင္း ကိုသာ ျမင္‌ရသည္။

မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး မွန္နံရံေတြနားတိုးသြားလွ်င္ေတာ့ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေထြးေပြ႕ထားသည့္ ျမစ္ျပင္က်ယ္ကို စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာ ေကာင္းေအာင္ ျမင္ရလိမ့္မည္။

ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေတြၾကားမွာ မလိုက္မဖက္ ကူးတို႔ငယ္ေလးေတြကို ျမင္ရလွ်င္ ညေနခင္း ေတြက ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိရသည္။

စိတ္ရႈပ္ေထြးသည္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ မွန္နံရံေတြကို လိုက္ကာ အျပည့္တပ္ေစၿပီး အၿမဲတမ္း ပိတ္ထားခဲ့တာ ႐ုံးခန္းေနရာ စေျပာင္းလာတည္းကပင္ ျဖစ္သည္။

အေဆာက္အဦး ဝင္ေပါက္ မွာ taxiတစ္စီးထိုးရပ္လာၿပီး ရင္းႏွီးေနက် အလုံးအထည္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့မွ လိုက္ကာေတြ ျပန္ပိတ္ၿပီး စားပြဲရွိရာ ျပန္လာလိုက္သည္။

ထင္ထားသည့္အတိုင္း ခိုင္ၿမဲ ဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသည္။

"အင္း...တိုက္ထဲဝင္ခဲ့ ၿပီးရင္ လုံၿခဳံေရးေကာင္တာမွာ ကိုယ့္ဆီလာတယ္ ဆိုတာ ေျပာျပလိုက္ သူတို႔ ဓါတ္ေလွကား ဖြင့္ေပးလိမ့္မယ္.."

".."

"အင္း"

ဖုန္းခ်ၿပီးေနာက္ ႐ုံးခန္းထဲမွ ထြက္ကာ ဓါတ္ေလွကားေရွ႕ထိ သြားေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ဓါတ္ေလွကားတံခါးမွာ ျမင္ေနရသည့္ ပုကြကြ ေရာင္ျပန္က အျမင္ကပ္စရာေကာင္းသည္။

ဒီေန႕မွ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အပြ ဝတ္လာတာမို႔ ပိုၿပီး ရယ္စရာျပကြက္လို ျဖစ္ေနသည္။

~Ting~

ျမည္သံထြက္လာၿပီး သိပ္မၾကာခင္ တံခါးပြင့္သြားကာ ၿပဳံး႐ႊင္ေနသည့္ ခိုင္ၿမဲေအာင္ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရသည္။

ခိုင္ၿမဲက မၿပဳံးခ်င္ပဲ ၿပဳံးသည့္အခါနဲ႕ စိတ္လိုလက္ရ ၿပဳံးသည့္အခါ အလြန္ကြာျခားၿပီး သိသာသည္။