တစ်ဦးတည်းသော [ZG+UNI]

-19-

အဲကွန်းရဲ့ အအေးဓါတ်က ပိုပိုပြီး ချမ်းစိမ့်လာတာကြောင့် ဆက်မအိပ်တော့ဘဲ ထထိုင်ပြီး အအေးလျှော့ဖို့ လုပ်ရသည်။

ထလိုက်မိမှ ခိုင်မြဲ ခုထိ အိမ်ပြန်မရောက်သေးဘဲ ကလပ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ရှိသေးကြောင်း ပြန်သတိရသွား၏။

ဘေးနားမှာ ယောကျာ်းလည်း မရှိ။

" ယောကျာ်း.. "

ပါးစောင်တွေညောင်းပြီး လည်ချောင်းတွေ ခြောက်နေတာမို့ အသံက အက်ရှရှနဲ့ ထွက်သည်ဆိုရုံလေး။

ရေချိုးခန်းဘက်ရှိနေမလား ထ ရှာကြည့်သော်လည်း ‌မတွေ့။

အိပ်ယာဘေးနား ပြန်လာတော့မှ ဖုန်းအောက်မှာ ဖိထားသည့်စာရွက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

~ ခိုင်မြဲ

ကိုယ် အရေးကြီး ကိစ္စလေးရှိလို့ အရင် သွားလိုက်ရတယ်
နိုးရင် အေးအေးဆေးဆေး အဝတ်လဲပြီးမှ ကား ပါကင်ဆီသွားလိုက် ဒရိုင်ဘာစောင့်နေလိမ့်မယ်
အိမ်မှာ အန်တီအိလည်း လာစောင့်နေပေးလိ့မ်မယ်
စိတ်ချမယ်၊ လိမ္မာနော်
~

သူ့စာမှာ ခိုင်မြဲ သိချင်တာ တစ်ခုမှ မပါ။

ဘယ်သွားလဲ။ ဘာကြောင့်သွားရသလဲ။ ည သန်းခေါင်ချိန်ကြီးမှာ အရေးကြီး ကိစ္စက ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ။

မိဘတွေ ကျန်းမာရေး ကိစ္စများလား။

ခိုင်မြဲ ရင်ထဲ ပူ‌ပန်မှုနဲ့ အတူ သိချင်စိတ်တွေ၊ အလိုမကျစိတ်တွေကပါ ရောယှက်စိမ့်ဝင်လာသည်။

ခိုင်မြဲကို ဘာလို့ မနှိုးခဲ့ရတာလဲ။ အိပ်ရေးမပျက်စေချင်ရုံလေးကြောင့်တော့ မဟုတ်တန်ရာ။

ခေါင်းထဲမှာ မေးခွန်းတွေ စုပြုံနေပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ သူ့အမိန့်အတိုင်းသာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ကလေး နာခံခဲ့လိုက်သည်။

××××

သူ ပြန်မရောက်သေးဘူး ထင်ပေမယ့် ခိုင်မြဲ အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အချိန်မှာ သူပြန်ရောက်နှင့်နေပြီ။

"ယောကျာ်း.."

ခိုင်မြဲရဲ့အခန်းထဲကနေ ထွက်လာတာမို့ ထူးဆန်းတယ် တွေး နေတုန်းမှာပင်