တစ်ဦးတည်းသော [ZG+UNI]

-18-

ကလပ်အပေါ်ထပ်မှာရှိသည့် သီးသန့် အိပ်ခန်းထဲရောက်‌နေပေမယ့် ယောကျာ်းက ခိုင်မြဲကို ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်ထားပြီး ဘာမှ မလုပ်သေးဘဲ အခန်းထဲ ပတ်ကြည့်နေသည်။

ခိုင်မြဲ ကသာ ဆာလောင်မှုတွေနဲ့ တမြည့်မြည့်ခံစားနေရပြီး ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေရ၏။

"ယောကျာ်း..."

အတတ်နိုင်ဆုံး ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် ခေါ်ပေမယ့် အလျင်လိုနေသည့် အသံလေးကတော့ မသိမသာ ပေါ်နေသေးသည်။

ယောကျာ်းကလည်း သိလျက်သားနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်သည်။

" ကိုယ် Welcome Kit လေး လိုက်ရှာနေတာ.. ခဏလေး စောင့်‌ဦး"

အင်္ကျီကြိုချွတ်ထား‌ချင်ပေမယ့် ယောကျာ်းမပြော‌သေးဘဲ ကြိုလုပ်ရအောင်ထိ ခိုင်မြဲ သတ္တိမရှိသေး။

ခဏလောက်နေတော့ ယောကျာ်းလက်ထဲ အနက်ရောင် လေးထောင့်ဘူးလေး တစ်ဘူး ပါလာသည်။

ဘူးထဲမှ ဆိုဒ်စုံဂိုက်စုံပစ္စည်းလေးတွေကို သွန်ချပြီး စတီးလုံး‌တန်း  ကို သူရွေးချယ်လိုက်၏။

"ဘောင်းဘီချွတ်"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ယောကျာ်း"

အလျင်လိုလွန်းအားကြီးပြီး ခိုင်မြဲ လက်တွေတောင် ချော်ထွက်နေသည်။ ခဲရောင်ချည်သားဘောင်းဘီ ကို ခါးပတ်နဲ့အတူ တွဲ ခေါက်ထားပြီးသည်နှင့် ယောကျာ်းက ခိုင်မြဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ ကားထုတ်လိုက်သည်။

စတီးလုံးတန်းကို ချောဆီရွှဲရွှဲသုတ်လိမ်းပြီးမှ

" အင်း...ခိုင်မြဲ လေးဘက်ကုန်းလိုက် အဲ့ဒါမှ ပိုအဆင်ပြေမှာ"

ခိုင်မြဲ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ဟိုးအတွင်းတစ်နေရာကတော့ ဆာလောင်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် ထုတ်ပြောဖို့လောက်ထိ အသိစိတ် မလွတ်သွားသေး။

ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ‌ယောကျာ်းလိုချင်သည့် အတိုင်း ပုံစံပြောင်းပေးလိုက်သည်။

" ..အင့်.. ihh "

စတီးလုံး ဆိုဒ်က ဘူးထဲမှာသာ သေးတယ် ထင်ရပြီး တကယ်သွင်း တော့ အင့်ကနဲ ။

အဝနား‌လေးမှာ ယောကျာ်းလက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ ထိတွေ့နေရသည်မို့ ခန္ဓာကိုယ်က မသိမသာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်   လုပ်မိလျက်သား ဖြစ်လာသည်။