Through Fatal Silence (High Class Issue Series #5)

Chapter 01

Chapter 01

"How can you do this to me, Rigan?! After everything I did for you, this is how you're going to repay me?!"

Rage, disappointment, and shame. Those are the three words that clouded my mom's features. It was all condensed on her face that even the silly things couldn't make it disappear. Nothing is more frightening than my mom being angry. It feels like a threat chasing me until I get sucked to its depths.

"Nakakahiya ka! Anong pumasok sa isipan mo at mas pinili mong mag-propose sa lalaking 'yun kaysa sa mga pangarap ko sa 'yo, ha?!" Pagbato niya ng tanong sa akin kaya napayuko ako at sinimulang paglaruan ang mga daliri ko. Hindi ko siya magawang titigan dahil natatakot ako... Pakiramdam ko lalamunin ako ng galit niya pagkatapos malaman ang ginawa ko.

"Look at me and answer my questions, Corvina Rigan! Mas matimbang ba sa 'yo ang lalaking 'yun kaysa sa career mo?" Kulang na lang ay punitin ko na ang tenga ko dahil sa lakas ng boses niya. Kahit may takot na nararamdaman ay inipon ko ang natitira kong lakas upang tingnan siya.

I was blinking fast, and I think any second my knees were about to give up.

Ang dami kong gustong sabihin pero hindi ko magawa ilabas 'yun lahat... Para kasing mali, parang bawal.

"B-Because I love him, Ma." 'Yun pa lang ang lumabas na paliwanag sa bibig ko pero sunod-sunod na ang pagsinghap ni Mama. Nanginginig ang mga kamay niya, hindi dahil sa takot, kung 'di dahil sa galit.

Nasapo niya ang kanyang noo. "My gosh, Rigan! Ex-boyfriend 'yun ng kapatid mo tapos pinatulan mo?! Ano na lang ang mararamdaman ni Lorelei? Ano na lang ang sasabihin ng mga tao?!"

When my sister's name got mentioned on the topic, my eyes became flinty, and my hands turned into a fist. Nails buried on my palms that it could even leave a mark. Why would even care for her if she's the reason why I'm pleading for my happiness?

Hearing her name was like a spell turning me into a malevolent person. How did I get to the point that I secretly hate her so much? What pushed me to be a two-faced person whenever I'm with her?

"Ma, tapos na sila ni Paris. Hindi ba mas pinili ni Ate Lorelei ang mga pangarap mo sa kanya kaysa kay Paris? Kasalanan ko ba na masasaktan siya kung siya naman ang nang-iwan kay Paris?" Tanong ko na nagpalaki ng mga mata niya.

"Si Ate Lorelei ang nang-iwan... Siya ang may kasalanan kung bakit siya nawalan, hindi ako—"

Hindi ko natapos ang balak kong sabihin dahil biglang lumapat sa pisngi ko ang palad ni Mama. Mabigat ang kamay niya kaya ramdam ko ang hapdi ng pisngi ko na sinampal niya at halos mapaatras ako sa sobrang lakas.

She chuckled. "How dare you blame your sister for your desperation?" After that, she suddenly cupped my cheeks aggressively and I could feel her nails digging until I feel the pain.

"Don't sound naïve, Rigan. Alam kong kating-kati ka sa lalaking 'yun kahit na magkarelasyon pa sila ng kapatid mo noon at nang dahil sa pagkadesperada mong makuha si Paris ay nagawa mong traydurin ang kapatid mo, maging ako!"