Chapter 29

1K 55 42
                                    

Chapter 29

"Hanggang kailan niyo pa itatago kay Rigan? Hanggang kailan mo pa lolokohin ang anak ko?"


I stopped focusing on my phone when Rigan's father spoke. I shifted my attention towards him and found his expression serious. He kept his mouth shut for two years, and in those years, I've never heard anything from him until he asked me just now. Dad wants an answer. He was waiting for me to respond, but my mind felt corrupted. I always used to answer questions, but now I'm having a hard time coming up with an answer that will match his question.


In two years, I was in cloud nine. Enchanting moments and enticing happiness, but it only happens secretly. Sometimes I must wait for days to experience those things again with her, but as I yearned for those feelings to fill me, a woman also longed for me... Longing for my love.


"Answer me, Paris. How long will you continue this?" He dropped a question again, but I'm still trying to grasp the answer on my mouth. What should I say to him?


"May balak ka bang sagutin ang mga tanong ko? Kasi sa totoo lang, hindi ko na kinakaya. Naiipit na ang dalawang anak ko dahil sa 'yo. Bilang ama nila ayokong mas lalong lumala ang relasyon nila nang dahil lang sa isang lalaki."


I understand his point. He's worried about his daughters. From the very start, I was aware that it was wrong and sinful, but instead of avoiding it, I let myself get attached to it. In that improper action, Lorelei was included there.


"Naiintindihan ko ang punto niyo, Dad," sabi ko sa malalim na boses habang pilit na nilalabanan ang tingin niya. We are supposed to be waiting for Rigan to get home but calling him became a chance to ask these questions. Until now, Rigan hasn't come home, that's why I called his father. The rain stopped; however, I'm still worried.


"Mahal mo ba talaga ang anak ko, Paris?" When that question fell, my blood ran cold. There was a deafening silence for a moment. Before getting married to Rigan, she tried to win my heart. Even she doesn't say anything about her feelings towards me; her actions speak louder. Her perseverance to be loved is what I saw from her. She might always be tough, but I can see how fragile she was.


Takot na takot siyang ipakita na nanghihina siya, kahit pag-iyak ay parang wala sa bokabularyo niya. Sa perspektibo niya ay hindi mareresolba ang kinahaharap niya sa pag-iyak pero alam kong lahat 'yun kinikimkim niya.


"Mahal ko po ang anak niyo," sagot ko.


"Pero hindi gano'n kamahal para bitawan si Lorelei," pagtatama niya. Hindi ko maikubli ang sinabi niya. Ang pananahimik ko ang nagpatunay na tama siya. Mahal ko ang asawa ko pero hindi gano'n kamahal para bitawan si Lorelei.


"Sabi ko kay Rigan huwag na huwag siyang gagaya sa amin ng mama niya na naghiwalay pero sa ginagawa mo mas mabuting gano'n na lang kaysa sa magsinungaling ka sa anak ko. Sa una pa lang iniwasan mo na dapat. Hindi mo na nga iniwasan, hindi mo pa nilabanan."


"I'm sorry, Dad, pero hindi ko kayang gawin ang gusto niyo," sambit ko na dahilan para kumunot ang noo niya.


"Ang hiwalayan si Rigan? Nakaya mo nga siyang lokohin, bakit hindi mo kayang hiwalayan kung mas matimbang naman sa 'yo si Lorelei?" Pagbabalik niya ng tanong kaya napayuko ako. Nauubusan ako ng mga sagot sa mga tanong niya pero isa lang ang alam ko at 'yun ay ayaw kong hiwalayan si Rigan.

Through Fatal Silence (High Class Issue Series #5)Where stories live. Discover now