Through Fatal Silence (High Class Issue Series #5)

Chapter 16

Chapter 16

"Good morning po, Ma'am Rigan," bati sa akin ng guard nang makababa ako sa kotse. Kasalukuyan akong nasa building kung saan nagtatrabaho si Paris at wala akong pasabi na pupunta ako dahil balak ko siyang sorpresahin. May dala rin akong lunch para sa kanya dahil sobra 'yung niluto ko kaninang umaga.

"Andiyan ba si Paris?" Tanong ko sa guard.

"Opo, Ma'am. Wala naman po siguro siyang ginagawang autopsy ngayon," sagot nito kaya napatango ako.

"Pasok na ako, ha." Dumiretso na ako papasok ng building papunta sa opisina ni Paris. Bawat taong madaanan ko ay binabati ako. Noon hindi ko ito magawa-gawa dahil sa napagdesisyunan naming gawing pribado lang ang namamagitan sa aming dalawa ni Paris pero nahirapan rin kami du'n. Nakakalungkot man pero at least ngayon hindi na naming kailangang mag-alala. Nakakalabas na kami kahit hindi na kami magsuot ng mask, hindi kagaya noon na sobrang tago kami sa mga tao.

When I got to Paris' office, I took a deep breath first. Our talk wasn't good last time, but I hope this time I could talk to him like we used to. Nung narinig ko lahat ng mga kinikimkim niya ay tsaka lang ako natauhan... It was true that I really have been unfair to him.

After gaining my senses, I was about to hold the doorknob when suddenly someone opened the door first. I was startled for a bit, but when I saw the person who's about to come out on Paris' office, my eyes stopped from blinking. It's a woman, and this is the first time I saw her.

"Hi, Mrs. Beltran," she said politely with her heart-shaped lips smiling.

"Um, hi..." I sounded awkward, geez!

"I'm Trisha Gil, Paris' colleague," pagpapakilala niya sa akin at nilahad ang kamay niya. Ilang segundo ko pang tinitigan ang kamay niya bago ito tanggapin.

"I'm Rigan, Paris' wife." Nakipag-kamayan ako sa kanya habang nakangiti. Kung titingnan ay kasing tangkad ko lang siya. Sa tangkad niya ay puwede siyang maging modelo, isa na rin ang katawan niyang mas lalong hinubog ng suot niyang pang-opisina. Mas lalo ring tumingkad ang kanyang porselanang kutis dahil sa buhok niyang kulay tsokolate.

All is good, but her red lips captured my attention. With just looking at it, I could tell that she got lip-fillers. Well, there's nothing with that as along as she feels confident.

"I'm a huge fan of yours. Ang galing mong modelo," pagpuri nito.

"Thank you so much." Kanina lang ay awkward pa ang pakikipag-usap ko sa kanya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya pero hindi naman nagtagal ay naging pormal na ang pagsasalita ko. Kasamahan siya ni Paris sa trabaho kaya dapat maging mabait ako sa kanya.

"It's nice meeting you in person. Gusto ko pa sanang makausap ka pero may gagawin pa kasi ako, kaya mauna na ako," paalam niya at bago ito tuluyang makaalis ay kumaway ito. Nginitian ko na lang ito pagkatapos ay pumasok na sa opisina ni Paris.

"What are you doing here?" Paris asked in a low voice, and even though I came in, he couldn't leave his eyes away from his laptop. I don't know if he's doing that on purpose, but I must understand him. I had to endure his cold treatment.