When we were young

Chapter Twelve: : Love Lessons of Ma Han Ni ( Part - 2 )

Chapter Twelve:                : Love Lessons of Ma Han Ni ( Part – 2 )
 
 

“ကလင်....ကလင်....ကလင်”

“⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰”

အရှေ့ခန်းက မညှာမတာမြည်နေသော စားပွဲတင်နာရီ၏ နိုးစက်အသံကြောင့် သန့်ဇင်ကို နှစ်ချိုက်စွာအိပ်မောကျနေရာမှ နိုးလာသည်။

ဒီနေ့သည် တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်၍ မနက်ခင်း ကျူရှင်ချိန်မရှိသည်ကို မနေ့ညက မေ့နေသဖြင့် နာရီကနိုးစက်ခလုတ်ကို မပိတ်လိုက်ရချေ ၊ သန့်ဇက် ဂမူးရှူးထိုးအိပ်ယာပေါ်မှ လှိမ့်ထလာသည်.......

မဟန်နီကတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေသည်မှာ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ချေ ၊ အိပ်ယာကနေထပြီး အရှေ့ခန်းသို့သွားကာ နာရီနိုးစက်ကိုပတ်လိုက်သည်။

ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေ၍ လေတိုက်လျင် အေးသောကြောင့် ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်ကာ အောက်ထပ်သို့ရှူးဆင်းပေါက်ရန် ထွက်ခဲ့လေသည်။
 
သန့်ဇင်သည် အိမ်နောက်ဖေးတွင် မတ်တပ်ရပ်ရှူးပေါက်ရင်း မနက်ခင်းတောင်မတ်နေသော သူ့ညီလေးအား ကြည့်ပြီးတစ်ချက်ပြုံးမိသွားသည် ။

ဒစ်ဖူးနားတွင် မနေ့ညက ထွက်ခဲ့သည့် သုတ်ရည်အစအနလေးများ ကျန်ရှိနေပြီး စောင်ကအမွှေးများ ကပ်နေသောကြောင့် လက်ဖြင့်ဆွဲခွာပြီး သန့်ရှင်းလိုက်သည် ။

သေးပေါက်ပြီးနောက် အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တက်ပြီး မဟန်နီရှိသော ကုတင်ပေါ်တွင်ပြန်ဝင်ခွေကာ နှပ်နေလိုက်သည်။
 

သန့်ဇင်ကိုပြန်အိပ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း အိပ်၍မပျော်တော့......မနက်တိုင်း ထနေကျ အကျင့်ဖြစ်သွား၍လားမသိ....မျက်လုံးများကျယ်နေလေသည် ၊ အခါတိုင်း မနက်ခင်း ကျူရှင်ချိန်တွင် ငိုက်နေကြဖြစ်သည့် မျက်လုံးက အခုတော့သစ္စာဖောက်လေပြီ။

မဟန်နီကတော့ သူ၏ ဘယ်ဖက်ခြမ်းတွင် ဘေးတစ်စောင်းလေးအိပ်ပျော်နေဆဲ.....မနက်ခင်း ရောင်ခြည်တောက်လာ၍ အိမ်ကာထားသည့် ပျဥ်ပြားကြားထဲက နေရောင်ခြည်တချို့က ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည်။
 

မဟန်နီ၏ ဘေးတစောင်းအိပ်နေသော ကိုယ်လုံးလေးကို အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီး ခြေထောက်တစ်ချောင်းနှင့် ခွဖက်လိုက်သည် ။