Askush nuk do e kuptonte dot ate qe ne ndjenim per njeri-tjetrin, sepse ka shume gjera qe per te tjeret jane te perdala, te cmendura, jane perverse dhe gjera te semura, ndersa per ne ishin dashuri.
Cdo veprim qe benim bashke ishte dashuri, edhe ato zenkat duke ngritur zerin, edhe grushtat dhe shpullat ne fytyre.
Por pavarsisht gjithckaje, grindjeve, sharjeve, largimeve, ktheheshim gjithmone te dashuria, te perkedheljet, te fjalet e embla, te perqafimet dhe te me pas gati grindeshim serish per faktin se i kujt ishte faji, nuk donim te benim njeri tjetrin fajtor.
Ajo ishte Stela dhe emri Stela per mua ishte ngjashmeria me dashurine, sa here permendej emri i saj, fytyra ime merrte nje ngerdheshje, sepse ndermend me vinte buzeqeshja e saj, menyra si perqafon ajo, menyra si me shikon dhe humbisja ne mendime duke u shkeputur nga realiteti.
Per Stelen mund te them shume gjera, por per nje gje jam plotesisht i bindur qe kur e them eshte ashtu sic e them, dashuri, e tille ishte ajo.
Do te duheshin vite per te treguar me detaje gjithcka qe kam kaluar me te.
Nje moment i vetem do donte nje vit per t'iu afruar me pershkrim, per te gjetur fjalet e duhura per t'iu afruar asaj qe kam ndjere.
Di te them nje gje, qe kur Stela ishte aty une isha i lumtur edhe sikur te ishim te zene, edhe sikur ajo te me urrente ne ato momente, une isha i lumtur qe ajo ishte aty, sepse eshte teper e veshtire te gjesh dike, qe te qendroje edhe kur e godet, edhe kur e shan, edhe kur ja shkel dashurine.
Ajo qendronte dhe une isha i lumtur per kete gje.
Ajo e dinte se beja te njejten gje per te, madje edhe me shume se aq, arrija ne marrezine me te cmendur te cmendurise per ate njeri.
Xhiboksin qe i vodha ujkut, atij kriminelit te dy lagjeve me poshte, e futa poshte krevatit qe nena mos e shihte.
Nena nuk ishte me e njejta qe nga ajo dite kur pranoi te martohej me dike tjeter, dukej me e trishte.
Ndoshta e kishte kuptuar se askush nuk mund ta zevendesoj babin, se askush nuk do jete me si ai.
Ose ajo e ka ditur gjithmone kete gje. Nuk e di se ce kishte trishtuar aq shume.
E shikoja gjate te gjithe kohes me syte e lagur, me fytyren e vrenjtur, me floket e shkatrruar. Nuk ishte me ajo qe kujdesej per veten.
Nje femer e le veten pasdore vetem atehere kur nuk ka me prane vetes mashkullin e vet.
Do shpenguleshim ne shtepine e njerkut, e cila ndodhej disa lagje me lart lagjes tone.
E mira e shpernguljes ishte se do isha me afer Steles, sepse ajo jetonte aty afer, ndersa e keqa ishte se s'do isha me ne shtepine time.
Qe ate dite njerku propozoi si pa te keq qe ta shiste ate shtepi, por ja bera te qarte se ajo shtepi nuk ishte e tij, ishte shtepia ime dhe aty ndodhej e gjithe jeta ime.
Vetem pas dy javesh pas shpernguljes, njerku u largua jashte vendit per arsye biznesi. Asnjehere nuk me interesoi se me cfare merrej ai njeri, as vete nuk fliste per kete gje, por gjate gjithe kohes dukej teper i zene.
Ishte afersisht mesnate, kur gjumin ma prishi drita e koridorit, e cila u fut ne dhome kur dera u hap!
Pothuajse kisha mbuluar koken me batanije, kur ndjeva se krevati u ul, se dikush ishte lart.
- Erg? Po fle? - degjova nje ze. Ishte Alisa, vajza 14 vjecare e njerkut.
- Po flija! - i them duke shfryre.
- Cfare ka ndodhur? - e pyes i cuditur.
- Asgje, doja te flisja me dike. Mund te rri me ty sonte? - me thote si e trishtuar dhe futet poshte batanijes.
- Dakort - i them i cuditur dhe distancohem pak, por ishte e kot, sepse ajo m'u ngjit ne trup.
Pa asnje mendim te keq e lash te afrohej, fundja ishim si "Moter e vella", por me krijoi pak bezdi fakti se ishte me te mbathura dhe me recipeta, asnje bluze te veshur.
- Ndihesh ndonjehere vetem Carl?
- Shpesh here.
- Une cdo nate, me marr malli per nenen - me thote duke me mbeshtetur koken tek krahu.
- Edhe mua per babin - ja kthej si per t'i thene se e kuptoja dhe se nuk ishte vetem ajo qe ndihej ashtu.
- Mund te me perqafosh? - me tha duke me hedhur doren mbi kraharor.
U mundova ta perqafoj pa e prekur ne disa vende, por padashur, ne erresire ishte e pamundur te mos e prekja.
Kur u zgjova ne mengjes e pash te shtrire permbys, e zbuluar, krahet i kishte hapur ne te gjithe krevatin dhe po flinte. E mbulova me batanije dhe pastaj dola jashte.
Do takoja Stelen.
E kishim lene te takoheshim te nje dyqan aty ne kthesen e lagjes, me pas do iknim nga pylli i arrave.
Ashtu quhej nje cope vendi qe ishte plot me arra te larta e te medha.
Shkova te dyqani dhe po prisja qe ajo te vinte, por nderkohe qe hidhja syte nga rruga per te shikuar nese po vinte apo jo, ne dyqan futet ujku, i cili para se te futej brenda ndaloi te me shikonte pak sekonda...
