ට්‍රැශ්කෑන් එකට ගෙනත් දාන්න ආව කුණු බෑග් එක අතේ තියාගෙන මම හිම වැටෙන දිහා බලන් හිටියේ හිතේ මොකක්ද කියලා හරියට කියන්න බැරි හැගීමක් අලුතෙන් පැලවෙනකොට. හිම කියන්නේ නත්තල ලස්සන කරන දෙයක්ලු. ඒත් මට.... මට හිම කියන්නේ අතේ තියන තුට්ටු දෙකට තට්ටු වෙන මහ එපා කරපු දෙයක්.
"මම තමුන්ට සල්ලි ගෙවන්නේ එලියට වෙලා උඩ බලාගෙන ඉන්න නෙවෙයි. මෙහෙ එනවා."
~මම උඩ බලන් හිටියේ නෑ බොස්. මම හිම වැටෙන දිහා බලන් හිටියේ.
හිතින් හිතුවට මම ඒක කටින් කියන්න ගියේ නැත්තේ මට මේ ජොබ් එකත් නැති කරගන්න රිස්ක් එකක් ගන්න ඕනේ නැති හන්දා. කුණු ටික කෑන් එකට දාලා මම ආයෙමත් වැඩට ගිහින් කිචන් එකේ තිබ්බ පිගන්, කෝප්ප ඔක්කොම හෝදලා දාලා 6.30 වෙද්දි වැඩ ඉවර කරන්න පුලුවන් තරම් ට්‍රයි කරේ 6.30 පහු වෙනකන් වැඩ කරොත් මට හොදටම පරක්කු වෙන හන්දා.
මගේ වෙලාව එච්චර හොද නෑ. පිගන් ඔක්කොම හේදුවා කියලා හිතාගෙන මම ග්ලවුස් දෙක ගලවලා ගන්න කොටම හෝබින් තව පිගන් ගොඩක් සින්ක් එක ලගට ගෙනත් දැම්මා. ..
"ආර්ග්ග්ග්.හ්හ්. තව තියනවද ? "
"මේ වගේම දෙකක්!"
මගේ අදෝනාව එලි දක්වන්න ඕනේ උනත් මම එහෙම කරන්නේ නැතුව හිටියේ එක විනාඩියක් වත් මට පරක්කු කරන්න ඕනේ උනේ නැති හන්දා. ඉක්මනට ඉක්මනට ඉතුරු පිගන් ටිකත් හෝදලා දාලා මම ඒ ඔක්කොම වතුර පිහදාලා ගිහින් පැන්ට්‍රි එකට දැම්මට පස්සේ ගෙදර යන්න ඒප්‍රන් එක ගලවනකොටම මැනේජර්-නිම් කතා කරා.
"මේ ටික අස් කරලා යන්න."
"මැනේජර් නිම් මට පරක්කු වෙනවා. මම වෙන කාට හරි කියලා--"
"වෙන කාට හරි කියලා කරන්න ඕනේ නම් තමුන්ට මම මේක දැන් කරන්න කියන්නේ නෑනේ. වැඩක් කරන්න බැරි නම් අස් වෙලා යනවා. කරන්න පුලුවන් කෙනෙක්ව මම ගන්නම්."
මැනේජර්-නිම්ගේ මූණට දෙකක් අයින්න හිතුනත් මම හිත හදාගෙන මොබ් එක අතට ගත්තේ මේ රස්සාව හොයාගත්ත අමාරුව මට මතක් උන හන්දා. මට ආයේ ඒ වගේ කාලයකට යන්න බෑ. මොබ් කරලා පුටු ටිකත් හරියට හදලා ඉවර කරලා මම ආයේ ඒප්‍රන් එක ගැලෙව්වේ කවුරු කිව්වත් ආඅයේ තව විනාඩියක් වත් ඉන්නේ නෑ කියල හිතාගෙන.
බිත්තියේ තිබ්බ ඔරලෝසුවේ 6.45 තියනකොට මටත් නොදැනීම හීල්ලුනේ දැන් මට දුවන්න වෙනවා කියලා දන්න හන්දා. එක විනාඩියක් පරක්කු වෙනකොට දවසට වොන් 500 ගානේ කැපුවට වැඩිපුර වැඩ කරන එකට සත පහක් ගෙව්වේ නෑ මේ මිනිස්සු. සල්ලි ගන්න හෙට වෙනකන් ඉන්න ඕනේ හන්දා මම ඉක්මනට හොටෙල් රෙස්ටෝරන්ට් එකෙන් එලියට ආවේ ග්‍රොසරි ශොප් එකට දුවන්න.
~හොද වෙලාවට රෙස්ටෝරන්ට් එක ඩිනර් ඔෆර් කරන්නේ නැත්තේ.!
මම ඉක්මනට පාරට දුවගෙන ඇවිල්ලා මාව දාලා යන බස් එක පස්සෙන් දුවගෙන ආවේ ඒකත් දාලා ගියොත් අද මට වෙන පාඩුව කීයක්ද කියලා මට හොදට තේරෙන හන්දා. කොහොම හරි ටික දුරක් දුවලා බස් එක නවත්ත ගත්තට පස්සේ ඩ්‍රයිවර්ට දහ පාරක් විතර ස්තූති කරන්න ආචාර කරලා මම ශීට් එකක් තියනවද කියලා බැලුවේ ග්‍රොසරි ශොප් එකට යනකන් නිදාගන්න පුලුවන්ද කියලා බලන්න.
තේරුමක් නෑ.
ශීට් ඔක්කොම පිරිලා
ග්‍රොසරි ශොප් එක ලගින් බහින කොට 7.05යි. මම දුවගෙන ගිහින් ශොප් ඕනර් බනින්න පටන් ගන්න කලින් සමාව ඉල්ලුවේ මට අද දවසේ තව බැනුම් අහන්න මූඩ් එකක් තිබ්බේ නැති හන්දා.
"සමාවෙන්න. මම ආයේ මෙහෙම පරක්කු වෙන්නේ නෑ. මට සමාවෙන්න."
ඔලුව පහත් කරගෙනම මම බොස් බනිනකන් හිටියට එයා බැන්නේ නැති හන්දා ඔලුව ටිකක් උස්සලා බැලුවා. මොකුත් කියන්න කලින් එයා මට ගිහින් වැඩ කරන්න කියලා ඔලුවෙන් කියනකොට මම කැශියර් එකට ආවේ දෙතුන් පාරක්ම ඕනර් දිහා හැරි හැරි බලනගමන්. මට හිතාගන්න බෑ ඇයි එයා මට තාම බැන්නේ නැත්තේ කියලා.
ශොප් එකේ වැඩ ටික කරන්න පටන් ගත්තම මට වෙනදා වගේම වැඩ කරා ඇති කියලා හිතුනත් මේ දුක ක්‍රිස්මස් ඉවර වෙනකන් විතරයි කියලා හිතලා මම මාවම සනසගත්තා. ක්‍රිස්මස් වලින් පස්සේ මට ආයේ ජොබ් දෙකක් විතරක් කරලා මගේ වැඩ ටික කරගන්න පුලුවන් වෙයි.
අද බොස් කාරයා මට කෑ ගැහුවේ නැති එක මට නිකන් ලොකු ඇචීමන්ට් එකක් වගේ දැනුනේ. එයාගෙන් බැනුම් අහන්නේ නැති තරමට මම හොදට වැඩ කරන්න පුරුදු වෙලා කියලා මට හිතුනා. ඒක සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්ට කරන්න පුලුවන් දෙයක් නෙවෙයි. මොකද මම කොච්චර හොදට , අඩු පාඩුවක් නැතුව වැඩ කරත් එයාට මට කියන්න අඩු පාඩුවක් හොයාගන්න පුලුවන් උනා.
11.00 වෙනකොට කැශියර් එකේ වැඩ ටික ඉවර උනාම මම සල්ලි ටික බැලන්ස් කරලා බොස් අතට දුන්නේ ගොඩක් වැඩ තිබ්බ දවසක අවසානය මගේ හිතට සහනයක් දුන්න හන්දා. ඒත් බොස් සල්ලි ටික මගේ අතට දීලා කිව්ව දෙයින් මගේ හිතේ සහනේ නැත්තටම නැති වෙලා ගියා
YOU ARE READING
If I'm Your Santa | Tae × Jin × Kook | Completed
Fanfictionඔම්මායි අප්පායි දෙන්නා නීතියෙන් වෙන් වෙනකොට මම එයාලගෙන් ඉල්ලුවේ දේවල් තුනක් විතරයි. ඒ දේවල් තුනට මට එයාලා එක්ක රණ්ඩු වෙන්න ඕනේ උනේ නැති එක මට ලොකු සතුටක්. මම ඉල්ලපු ඔක්කොම දේවල් එයාලා කිසි අඩුවක් කරන්නේ නැතුව ඉල්ලපු පරක්කුවෙන් දුන්නා. මට ඕනේ උනේ , ...
