အခန်း ( ၃၀ )
ဆရာဝန် စစ်ဆေးနေစဉ် မိုးရိပ်က အားလုံးကို ဖုန်းဆက်၍ အသိပေးလိုက်သည် ။ လူနာ၏ အခြေအနေကောင်းပြီး သိပ်မကြာခင်ဘဲ ဆေးရုံက ဆင်းနိုင်မည်ဟု ဆရာဝန်က ဆိုသည် ။ နောက်ဆုံး အခန်းထဲမှာ သူနှင့် မိုးရိပ် နှစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့၏ ။ မိုးရိပ် ခိုးကြည့်လိုက်တော့ သူက ကုတင်မှာ ကိုယ်တစ်ဝက်မှီထိုင်နေရင်းနှင့် မိုးရိပ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။
"ကိုယ့်အနားမလာတော့ဘူးလား "
နေခစားက ပြောလာတော့ မိုးရိပ် လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်ရင်း သူ့အနားကို သွားမိသည် ။
"မင်း ထွက်သွားပြီထင်နေတာ"
"မင်း ဒီလိုဖြစ်သွားတော့ ငါ ဘယ်လိုထွက်သွားနိုင်မလဲ ။ မင်း ကလေးလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဘာလို့သတိမထားရတာလဲ "
မိုးရိပ်က နှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီး ဆူနေတော့ နေခစားရယ်မိသွားသည် ။ မိုးရိပ် လက်လေးကို သူ ဖျတ်ခနဲ ဆွဲလိုက်တော့ မိုးရိပ်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပစ်ကျလာသည် ။ မိုးရိပ်ကိုယ်တစ်ဝက်က သူ့ထွေးဖက်မှုအောက်မှာ ၊ သို့ပေမယ့် မိုးရိပ်က မရုန်းဘဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေသည် ။ မိုးရိပ် မျက်နှာလေးကို သူ ငုံ့မိုးကြည့်ရင်း ဖြေရှင်းချက်ပေးလိုက်သည် ။
"အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက မင်း ကိုယ့် မျက်စိအောက်ကနေ ပျောက်သွားမှာ အရမ်းကြောက်နေခဲ့တာ ။ နောက်ပြီး မင်းဆီက သားလေးက ကိုယ့်သားအရင်းပါလို့ ဝန်ခံတာကို ကိုယ်တိုင်ကြားချင်ခဲ့တာကြောင့်ပါ "
နေခစား၏ စကားကြောင့် မိုးရိပ် သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်မိသည် ။ သူ အားလုံးသိနေပြီလား ။
"မင်း သိသွားပြီလား "
"အင်း... ကိုယ် အရမ်းပျော်တယ် မိုးရိပ်ရယ် ။ ဒါပေမဲ့ မင်း ကိုယ့်အနားက ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားတုန်းပဲဆိုတော့ မင်း ကိုယ့်ကို သိပ်မုန်းနေတုန်းပဲလား ။ ကိုယ် မင်းကို ထပ်ပြီးတော့ တောင်းပန်ပါတယ် မိုရိပ် ။ မင်း ကိုယ့်အနားမှာ မနေချင်ဘူးဆိုလည်း ထွက်သွားလို့ရပါပြီ ။ မင်း ပျော်မယ်ဆို ကိုယ် လိုက်လျောပေးပါ့မယ် "
YOU ARE READING
အမုန်းခ အချစ်ခြွေ < Completed >
Romanceဤဇာတ်လမ်းပါ အကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည် ။ Boy's Love Story Own Creation. M_pregnant Photo crd.
