Unicode
ချင်းဟန်က ပေါက်ကွဲသွားတဲ့နေရာကို အမြန်ဆုံးပြေးသွားလိုက်တယ်။
ယခင်အဆောက်အအုံနေရာမှာ ကြီးမားနက်ရှိုင်းပြီးလျှပ်စီးကြောင်းတွေယှက်ဖျာနေသည့် မြေကျင်းကြီးတစ်ခုကိုသာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အနီးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလိုက်ရှာကြည့်ပေမယ့် နှင်းလုံးလေးလိုအဖြူရောင်ပုံရိပ်လေးကို မတွေ့ရတော့ဘူး။ ချင်းဟန်လည်း ထိတ်လန့်သွားခဲ့ပြီး မြေကျင်းရှိရာသို့ အသိစိတ်လွတ်နေသူလို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
‘အခုလေးတင် သူမကို ဒီနေရာမှာထားခဲ့မိတယ်..’
ရှီရှန်းက မီးကျွမ်းသွားတဲ့အမွှေးတွေကိုခါထုတ်လိုက်ပြီး ချင်းဟန်ရဲ့လက်မောင်းကြားကို ပြေးဝင်လိုက်တယ်။
ရုတ်တရက်ပြေးဝင်လာတဲ့ပုံရိပ်တစ်ခုကြောင့် ချင်းဟန်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားရတယ်။ အသာငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ညစ်ပေနေတဲ့မြေခွေးလေး။ ဒါပေမဲ့ ရှီရှန်းက စိတ်တိုနေတာဆိုတော့ လက်သည်းထုတ်လိုက်ပြီး ချင်းဟန်ကိုကုတ်လိုက်တယ်။
‘အကုန်လုံး ဒီအရူးကြောင့်ပဲ..’
သူမအရမ်းစိတ်ဆိုးတယ်။ အခန်းကိုဖောက်ခွဲရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ထိရတယ်လို့..
ချင်းဟန်က ရှီရှန်းရဲ့လုပ်ရပ်ကို စိတ်မဆိုးဘူး။ လက်ဆန့်ပြီး သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိကြည့်လိုက်တယ်။ အပူချိန်ကိုခံစားမိတော့မှ စိတ်သက်သာရသွားခဲ့တယ်။
“အစ်ကိုချင်းဟန်..”
ဂိုဏ်းချုပ်က ချင်းဟန်ကို ကြောင်ကြည့်နေတော့တယ်။
‘အခုလေးတင် သူ့ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ ခံစားချက်အစုံအလင်ဖြတ်ပြေးသွားတာလား..? ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ..? ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာ.. ဟုတ်တယ် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာ..’
“မင်းအရင်ပြန်သွားတော့..”
ချင်းဟန်က ရှီရှန်းကို ဂိုဏ်းချုပ်မမြင်အောင်ကွယ်လိုက်ပြီး အေးစက်စက်ပြောလိုက်တယ်။
“အစ်ကိုချင်းဟန်.. ဒါက..”
ဂိုဏ်းချုပ်က မြေကျင်းကြီးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ချင်းဟန်က အမူအရာကင်းမဲ့နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ စိုက်ကြည့်လာတာကြောင့် ခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီး..
“ဟုတ်ကဲ့ပါ..”
