A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
"Of!" Avuç içlerimi soğuk masanın üzerine bastırıp sakinleşmeye çalıştım. Kalbimin atışları yavaşlamıyordu. Emre'nin beklemediğim görünüşü dilimi damağımı kuruttuğu yetmiyormuş gibi o umursamaz tavrı, havalı hareketleri nefesimi kesmişti.
"Herkes onu görüyor artık." diye mırıldandım. Dışarıdaki kızların hepsinin neden onunla ilgilendiğini net bir şekilde anlamıştım. O benim eski tanıdığım görünümünden sıyrılmış, yakışıklılığını herkese göstermişti. Bol kareli gömleğinin yerine siyah, vücut hatlarını gösteren bir gömlek vardı. Bol kotları yerine, siyah kumaş pantolonu, siyah bakımsız saçları yerine düzgün taranmış, kıs saçları... Gözlükleri ise artık yoktu.
Değişmişti. Herkesin ilgisini çekebilirdi.
Bardaktaki buz gibi suyu kafama dikip yerimden kalktım. Burası kendime ait olan odamdı. Dışarıdan içerisi görünmüyordu ama ben çok net bir şekilde dışarısını görebiliyordum. Çok büyük olmasa da bana fazlasıyla yetecek kadar bir büyüklüğe sahipti. Kendimi Emre'nin odasından koparttığım gibi soluğu burada almıştım.
"Halledeceğim... Halledeceğim... Önce şu kızları bir uzak tutmayı başarayım."
Kendime verdiğim telkinlerle sakinleşmeyi umdum. Akşama kadar tekrar odadan çıkmadan mavi klasörlerin içindeki bilgilere göz attım. Şirketin iş birliği yaptığı diğer ortakları, iletişim halinde olduğumuz müşterileri araştırdım. Emre'yi unutmak için o kadar çok çaba vermiştim ki havanın kararıp herkesin çıktığını bile fark etmemiştim. En son kapım nazikçe çalındığında gözlerimi bilgisayardan çektim.
"Gelebilirsiniz."
Sultan yavaşça kapıyı açıp bana gülümsedi.
"Herkes çıktı Ahu hanım..."
Şaşkınca kapıdan dışarı baktığımda gerçekten de sadece ışıkların yandığını gördüm. Kimse kalmamıştı.
"Teşekkür ederim, ben de çıkarım birazdan."
"İyi akşamlar..."
"İyi akşamlar canım." dedim gülümseyerek.
O da gittiğinde yavaşça yerimden kalktım. Hafif sıyrılan eteğimi elimle düzelttikten sonra masamı toplamaya başladım. Ekrana bakmaktan hafif gözlerim sulanmıştı. Ayrıca karnım da gurulduyordu, acıkmıştım.
Masadaki kağıtları tek bir yere topladıktan sonra çantamdan telefonumu alıp eski hattımın yerine yeni hattı taktım. Ezbere bildiğim numarayı girerken arkamı dönüp raflara doğru yürüdüm.
