A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Gece ansızın attığım bölümleri özlediniz değil mi ☺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Emre'nin bedenimi sıkıca sarmış kolları arasından yüzüne bakarken ilk başta ne dediğini tam olarak anlayamadım.
Şekerlerimi saklamıştı.
Korunmak, demişti.
Korunmamı sağlayan?
İstemsizce bir gülüş dudaklarımdan fırlarken kurnazca kısılan gözleri sekteye uğramış gibi açıldı. Alnından akan terler parıl parıl parlamaya devam ederken daha sesli bir şekilde güldüm.
"Hoşuna gitti değil mi?" Gülen dudaklarıma kısa bir öpücük bırakıp geri çekildi. "Bir sürü küçük sarışın bebeklerimiz olmasını hayal ediyorsun sen de."
"Hoşuma gittiğinden değil."
Dudakları düz bir çizgi haline geldi. İçimden sertçe çıkarken inlemem odada yankılandı. Emre'nin kol kaslarını, tırnaklarım boydan boya çizdi.
Bu adam niye böyleydi ya? Sürekli habersiz davranıyordu...
"Neymiş o zaman seni güldüren?" Anlık bir duraksama yaşasa da bedenlerimizi birbirine yapıştırarak yakınlığımızı korudu. Çenesinin altından onu izlerken eli saç tellerimi okşamaya başladı.
"Şu an istesem seni eczaneye yollarım, biliyorsun değil mi? İtiraz bile edemezsin." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. "Ah, Emre... Bana bir şeyleri dayatma biçimine bayılıyorum çünkü sonunda ben ne istersem, onun olacağını biliyorum."
"Adil bir savaş değil, sana kıyamıyorum."
"Her gece birlikte olurken hiç de kıyamıyormuş gibi..."
"Şt... O anlar özel..."
Alnımı öptü. Emre'ye kendimi öyle yakın hissediyordum ki bu hisleri tarif edemiyordum. Bir gün onu kaybedecek olma fikri bile artık beni delirtebilirdi. Ona gelmek için, iki yıl onsuzluğu kabul etmiştim. İyi olmak için, kendimi sevmek, korumak için birbirimizi daha yakından tanıyabileceğimiz zamanı çalmıştım.
Şimdi ise aşkı doruklarda yaşıyordum. Aramızda bitmek bilmeyen bir çekim, kusursuz duygular vardı. Bazen gözlerimiz bile birbirine duyguları fısıldıyor bazen ise bedenlerimiz saatlerce birbirine ait oluyordu. Onun her dokunuşu tenimdeki bir izi siliyordu.
Emre, kendimi değerli hissettiriyordu.
"Daldın yine... Böyle anlarda ne düşünüyorsun, merak ediyorum." diye fısıldadı saçlarımı okşamaya devam ederken.
"Nasıl olur?"
"Ne nasıl olur?"
"Çocuğumuz olsa... İkimizin... Nasıl olur? Benden anne olur mu? Ona bakabilir miyiz?"
