A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Emre: Akşam seni alacağım
Emre: Sen keyfini çıkardın, bana sadece bakmak düştü
Emre: Çok özledim
Emre'nin mesajları tek tek telefonuma düştüğünde evde yatağımda yatıyordum. Emre ne kadar beni rahatlatmış olsa da bedenim hala doyumsuzluktan gergindi. Saat beş gibi işten çıkmış, onu beklememiştim. Yoğun hayata uyum sağlamak beni yoruyordu ama en çok yoran sanırım şu karnımda beni sömüren canavardı. Sürekli uykum geliyor, üç beş adım attığımda hemencecik yoruluyordum.
Yerimde hafifçe doğruldum. Üstümdeki sıkı çamaşırları geldiğim gibi çıkarmış, sadece iç çamaşırlarımla yatağa atmıştım kendimi. Hayatımın hiçbir döneminde bana eşlik etmeyen göbeğimin çıkıklığına baktım. Ufaktı ama belliydi.
"Baban bizi özlemiş anneciğim." diye fısıldadım karnıma doğru. "Gidelim mi yanına?" Sessiz kalıp cevabını duymaya çalıştım.
Evet, diyordu.
"Harika. Hazırlanalım o zaman." Ayaklanıp gardırobumu açtım. Rahat bir şeyler giymek istiyordum. "Baban üzerime saldırabilir, o yüzden pahalı kıyafetleri elememiz lazım." Siyah bir eşofmanla beyaz bir crop geçirdim üzerime. Saçlarımı salık bıraktım. Tüm gün toplu kalmaktan saç diplerim acıyordu zaten.
Odadan çıkıp merdivenleri inerken babamın sesini duydum. Mutfaktan geliyordu.
"Ahu'nun bol bol besin tüketmesi lazım. Evde olduğu her an odasına bir şeyler götürün. Sabah da asla kahvaltısız çıkmasına izin vermeyin." Sanırım çalışanlara terör estiriyordu. Kapının çalmasıyla çalışanlardan biri aceleyle kapıya koşturdu.
"Hoş geldiniz Emre bey." Emre ismiyle kalp atışlarım hızlanırken babamın da hızlanmış olmalı ki mutfaktan çıktı. Gözlerimiz çarpışırken ciddi ifadesi, beni görünce yumuşadı ve hemen yanıma geldi.
"Uyuyorsun sandım Ahu..."
"Yok baba, biraz dinlendim. Emre'yle dışarı çıkacağız da..." Babam şöyle bir üzerime göz attı.
"Bu halde mi?"
"Dar kıyafetlerle rahat edemiyorum." diye mırıldandığımda Emre de içeri girdi. Benim aksime takım elbisesiyle gelmişti. Aramızdaki uyum göz yaşartıcıydı.
"Sen nasıl kendini iyi hissediyorsan öyle giyin kızım." Emre'ye ters ters baktı. "Nereye götüreceksin kızımı?"
Emre, babamın aksi ses tonuyla olduğu yerde küçülürken "Ev... Yani yemeğe çıkarıyorum. Sonra da biraz takılırız, Haldun baba." dedi.
"Dikkat edin." dedi babam saçlarımı okşayarak. "İkisi de sana emanet." Emre rahat bir soluk verip başını hızlı hızlı salladı.
