A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
Kafamı yan bir şekilde çevirdim. Emre bana bakmadan kemerini çözmeye başladı. Parmakları titrediğinden açması biraz zaman aldı ama halledip hızlıca pantolonunu aşağı indirdi. Kemeri kalçamın üzerine bıraktıktan sonra gömleğinin düğmelerini sökercesine açtı.
"Manzarayı sevdim."
Mavileri bana doğru döndüğünde sevimlice gülümsedim. O ise dişlerini birbirine bastırmış, sabit bir ifadeyle bana bakıyordu. Pantolonunu çıkarıp ayağıyla geriye doğru ittirdi. Gömlek de yeri boyladı ve sadece önü kabarmış olan baksırıyla kaldı.
Küçük bir nefesi ciğerime doldurdum. Uzun süredir biriyle birlikte olmamış olduğumuz gerçeği ikimizi de daha çok tahrik ediyor gibiydi. Bana öyle oluyordu en azından...
Emre kalçama koyduğu kemeri eline aldı ve görüş açımdan çıktı. Şimdi arkamda kaldığı için onu göremiyordum.
Deri kısmı belli belirsiz belime değdi. Yerimde hareketlenecektim ki beceremedim. Bileklerimi ve ayağımı öyle sıkmıştı ki ufacık bir hareketimde derim kesilecek gibiydi.
"Sıkma kendini." dedi boğulmuş sesiyle. "Ne oldu? Korktun mu yoksa?"
Kemer omzuma doğru bir yol çizmeye devam etti. "Zayıflamışsın... Beni almaya dayanabilecek mi vücudun? O küçücük kadınlığın... Parçalamak istiyorum Ahu..."
"Denemeden bilemeyiz."
Kesik gülme sesi kulağıma dolduğunda bacaklarımı daha çok birbirine bastırmaya çalıştım. Kemer arkamdaki kollarıma doğru ilerledi ve sonrasında yavaşça kalçamın arasına doğru geldi. O aralık boyunca ilerledi.
"Çok sıkıştırma kendini..." Elini bir anda bacak aramda hissettim ve kendince ayırmaya çalıştı ama bu mümkün değildi. Öküz öyle bir bağlamıştı ki böyle dümdüz uzanırken ona manzara sunmam imkansızdı. "Kendini bu kadar saklamanın hiç hoş değil. Sanki kötü bir şey yapacağım."
"Kötü şeyler yapmalısın... Nefes bile aldırma!"
"Yaramaz bir bebeğim var." Kemeri biraz daha ittirip kadınlığıma doğru değdirdi. "Kendine dokundun mu hiç?"
Kemer tenimden çekildiğinde rahat bir nefes alacaktım ki bu sefer dudaklarını dizimin arkasına bastırdı.
"Konuş..."
"Dokundum... Seni düşünerek kendime çok fazla dokundum."
"Hım..."
Soğuk parmaklarını belimde hissettim ve asla nazik olmayacak bir şekilde belimi havaya kaldırdı. Bacaklarımı dizlerimden kırılarak kalçamı kendine doğru çıkardı ama ellerim arkamda bağlı olduğu için acı dolu bir inleme kaçtı dudaklarımdan.
