A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azıcık daha bekleseymişim oylamayı Aeö kazanbilirmis jdkwkdkkxkkx
💧
"Ay Emre..." Pür dikkat kesildiğim yüzükten bakışlarımı kaldırdığımda gözlerindeki yoğunluk kalbimi, avcunun içine koymuşum gibi hissettirdi. Boğazımda dönüp duran his, beni sarmalarken bir cevap beklediğini fark ettim. Dilim damağım kupkuru olurken oldukça kısık bir sesle "Evet." dedim. "Seninle evlenirim Emre... Evet... Hem başka kim olacak ki?" Gözlerim karnıma değdi. "Değil mi? Babanla evlenmeliyim değil mi?"
"O çoktan razı." dedi Emre gülerek. Beni yavaşça yere bıraktı ve yüzüğü kutunun içinden küçük bir kuvvet uygulayarak çıkardı. "Biz evlenelim diye hemencecik yerleşivermiş annesinin karnına..."
Emre yüzüğü parmağıma geçirdiğinde tam bir şey söyleyecektim ki ikimizin de kaşlarını havaya kaldıran bir şey oldu. Kapı çaldı.
Hassiktir!
"Bunun bir sürpriz olduğunu söyle Emre..." dedim korkulu bir sesle. "Bir şey falan sipariş ettiğini söyle."
"Hayır, etmedim."
"Açın kapıyı!"
Emre'nin ifadesi dehşete bulanırken vücuduma yayılan korku ağır ağır geri çekildi. Ben niye korkuyordum ki babamdan?
"Baba..." diye bağırdım ani değişen ruh halimle. Hevesli sesim, Emre'yi daha bir korkuttu.
"Yapma... Sen Haldun Demir'in kızını hamile bırakmak kolay mı sanıyorsun? Bunun bedeli olur Ahu... Yavrumuz babasız mı büyüsün?"
"Bir şey yapmaz ki babam... Kötü bir mi ki öyle davransın?"
"Aç kızım kapıyı."
Emre'yi elimle kenara itip sekerek ahşap kapıya ilerledim. Emre de kaderine razı gelmiş olmalı ki yerinde dikleşti ama kapıyı açmadan önce tekrar kolumu tuttu. Ne oldu dercesine baktım yüzüne. Bakışları çıplak bacaklarım ve kalçamı bile kapatmayan tişörtümde duraksadı.
"Ay, böyle kapıyı açacaktım az daha." dedim elimi ağzımın üstüne örterek. Daha sonra kıkırdayarak yatağın yanında duran elbiselerimi alıp bir çırpıda üstüme geçirdim. Bu kıyafet değiştirme şöleni Emre beyimizin hoşuna gitmiş olmalı ki o telaşlı giyinişimi, babamı unutarak izlemişti.
Ateşli piç.
Alevli piliç.
Yanından geçerken kalçama da bir tane şaplak attığında resmen hızla üç dört adım attım.
Oha... Resmen kızartmıştı köpek.
Babama yem edeyim de gör seni pezevenk.
Emre'ye dilimi çıkartıp sinsice sırıttım. Ne yapacağımı anladığında artık kurtuluşu yoktu.
