YAKININDA +18 (YARI TEXTİNG) (ASKIDA)

bir''

☆yıldızlamayı unutmayalım ☆

Yorumcukları göreyim 😳

💧

Sıcak nefesleri boynumu okşamaya devam ederken kasıklarımdan karnıma doğru bir kez daha itti kendini. Rahatsız konumuma rağmen sırtına sarılan tırnaklarımı daha bir zevkle batırdım. Teninden kanın aktığını hissediyor, biliyordum lakin duygu yoğunluğuyla elimden başka bir şey gelmiyordu. Daha yakınımda... Daha çok içimde olmalıydı.

"Emre..." diye inledim içimdeki doluluk yetmezken. "Biraz daha ne olur..."

Boğazından erkeksi bir ses çıktı ama bunun ne anlama geldiğini yorumlayamadım. Başını hafifçe kaldırdı ve bir kez daha içimi doldurdu. Nefesi bu defa yüzüme değdi ve terlemiş suratındaki sert ifade anlık kırılır gibi oldu.

"Olmaz." dedi soluk soluğa. Gülmeye çalıştı ve gülüşünü dudaklarıma değdirdi. "Zarar vermek istemiyorum."

Erkekliğinin tamamını içime sokmadığı için ağladı ağlayacak bir vaziyetteydim ama bu bile beni zevke getirmeye yetmiş gibiydi. Emre çıplak kalan bedenime kollarını sarıp ritimli hareketlerini daha da arttırdı ve gözlerim bir karmaşanın içinde kayboldu. Zihnim ağır ağır uyuşurken bedenimin yükseldiğini, bacak aramda bir alev topunun parça parça olduğunu hissettim. Çıktığım zirveden titreyerek yere çakılırken dudaklarımdan istemediğim iniltiler fırlıyordu. Emre beni rahatlatmak için şakağımı öpse de bir yandan da devam ediyordu. Bedenimin kasılıp gevşemeleri devam ederken Emre'nin içimde seğirdiğini hissettim ve hemen ardından sıcak bir sıvı kapladı içimi.

"Şt!" dedi, tıpkı benim gibi kasılıp gevşerken. "Sakin ol, hiçbir şey olmadı. Bir şey yapmadım."

Böyle diye diye hamile kalmamış mıydım?

Gözlerim kapalı bir şekilde onun dinmesini beklerken tırnaklarımı gömüldüğü kas parçalarından çıkartıp Emre'ye daha sıkı sarıldım. Göğüslerim terli kaslarına sürtündü.

Yaşadığım duyguların tadını çıkarttım. Dün gece yaşadığım korkudan sonra bugün öğrendiklerim tüm benliğime merhem gibi gelmişti. Yaralarım sarılmış, tekrar doğmuş gibi hissediyordum. Bu sefer şanssız bir yaşamın içine değil doğrudan mutluluğun içine yuvarlanmış gibiydim. Karnımda yeni bir yaşam vardı. Bizim Emre'yle beraber, varlığını tüm kalbimizle kabul ettiğimiz bir yaşam vardı.

Onu şimdiden seviyorduk. Bizi sever miydi bilmiyordum ama biz onu öğrendiğimiz ilk saniyeden itibaren sevmeye başlamıştık. Emre sevişmemizin her saniyesinde yeni yaşamımızı hissetmek ister gibi karnıma dokunmaya çalışmıştı.

Düşüncelerim üzerine gülümserken Emre'nin yavaşça üzerimde doğrulduğunu hissettim. Aletini yavaşça içimden çektiğinde önleyemediğim bir inleme fırladı dudaklarımdan. Kısık, pürüzlü gülüşü arabaya dolduğunda gözlerimi merakla açtım.