Ευγενία

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΟΥΚΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥ

ΜΑΡΤΙΟΣ 1972

Η Ελένη περπατούσε μέσα στον κάμπο, φορώντας τις βαριές γαλότσες της κι έχοντας τυλιγμένο το σάλι γύρω από παλτό της. Στη δεύτερη εγκυμοσύνη της, δεν είχε πάρει τόσα κιλά όσα στην πρώτη και ήδη ένιωθε πως τα είχε χάσει. Κάμποσα ρούχα της, της έμπαιναν πάλι όπως πριν. Στάθηκε για μια στιγμή, κοιτώντας τον κάμπο και χαζεύοντας τα χιλιάδες στρέμματα, του Δούκα Σεβαστού, που απλώνονταν μπροστά της. <<Ελένη;>> άκουσε μια φωνή πίσω της. Ο Κωνσταντής στεκόταν πίσω της και την κοιτούσε με περιέργεια. <<Τι κάνεις εδώ; Έγινε τίποτα;>> ρώτησε ήρεμα, μα η γυναίκα του έριξε μια ψυχρή ματιά. <<Εσένα έψαχνα>>, <<Εμένα;>>, <<Ναι, και ήλπιζα να σε βρω μονάχο σου>> απάντησε νευρικά. <<Τι συμβαίνει Σταμίρη;>>. Η Ελένη πήρε βαθιά ανάσα και έσφιξε τις γροθιές της. <<Ο άντρας μου, σε συγχώρεσε για το θάνατο του αδελφού του>>, <<Ναι, το έκανε>> απάντησε ντροπαλά. <<Και καλά έκανε. Εγώ όμως, πριν σου δώσω τη στερνή μου για να της βάλεις λάδι, πρέπει να σε ρωτήσω κάτι. Δεν το έκανα όταν παντρεύτηκες τη Δρόσω, αλλά αν δεν μάθω, δεν θα ηρεμήσω>>. Ο Κωνσταντής έγνεψε θετικά. <<Ρώτα ότι θες Σταμίρη. Άλλα μυστικά δεν έχω. Ένα είχα και τώρα το ξέρετε όλοι>>. Η γυναίκα πήρε βαθιά ανάσα. <<Τι σχέση είχες με το θάνατο του πατέρα μου>> ρώτησε ψυχρά κι ο Κωνσταντής την κοίταξε ταραγμένα. <<Καμία!>>, <<Τον κύρη μου, τον σκότωσε ο Σέργιος. Εσύ με του λόγου του, ήσουν ένα. Πώς και δεν ξέρεις τίποτα;>> επέμεινε θυμωμένα. <<Δεν είχα ιδέα! Δεν ξέρω ΚΑΝ αν ισχύει! Όσο ζούσε ο Σέργιος, ο πατέρας μου δεν με ήθελε κοντά του, ούτε για να κανονίζω ποιοι εργάτες θα του μαζεύουν τα μπαμπάκια! Περίμενες να με έχει μπλέξει σε τέτοια ιστορία; Ήξερα πως είχε φαγωθεί για τα χωράφια σας, πως ο Σέργιος θα έκανε τα πάντα για να τα πάρουμε αλλά ΟΧΙ. Δεν ήξερα τίποτα για τον πατέρα σου>>, <<Μη μου λες πως δεν ήξερες γιατί...>>, <<ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ! Πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι ο Σέργιος το έκανε;>>. Η Ελένη γέλασε νευρικά. <<Μου το πε ο Βόσκαρης>>, <<Ο Βόσκαρης Σταμίρη, ήταν ένας βιαστής. Το ότι κάθεσαι και πιστεύεις ότι σου...>>, <<ΗΞΕΡΑ πότε μου έλεγε αλήθεια και πότε ψέματα. Έξι χρόνια είχα αυτόν τον διάολο να με βασανίζει. Έξι χρόνια μου έλεγε ότι με διάλεξε απλά μέσα σε τόσες ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΑ! Μορφονιές, πόρνες που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να του κάνουν τα γούστα κι αυτός ήθελε εμένα! Ξέρω πως ήταν αλήθεια. Ο Σέργιος τον σκότωσε αλλά δεν ξέρω αν εσύ...>>, <<Δεν το έκανε ο Κωνσταντής!>>. Μια ψυχρή φωνή, ακούστηκε πίσω από την πλάτη της κι εκείνη γύρισε απότομα. Ο Μελέτης την κοιτούσε ψυχρά. <<Ακόμα δε σαράντισες και πήρες τους δρόμους, Σταμίρη;>> ρώτησε ειρωνικά. <<Εσύ το έκανες; Εσύ, μαζί με το Σέργιο;>> τον ρώτησε θυμωμένα. <<Όχι. Αυτό, δεν το έκανα εγώ. Αλλά το έμαθα ύστερα. Μου το πε ο Σέργιος. Δεν με ήθελε στα πόδια του. Ήμουν... άγριος μάλλον για τέτοιες δουλειές.  Ο Κωνσταντής όμως, δεν είχε ιδέα! Λίγο με ενδιαφέρει αν με πιστεύεις ή όχι, σου λέω όμως την αλήθεια>>. Η Ελένη αναστέναξε. <<Κι ο Δούκας;>>, <<ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΣΤΑΜΙΡΗ ΠΙΑ; Εκδίκηση; Του πήρες τον καλύτερο του! Τον πρωτότοκο που θα του έδινε όλη την περιουσία του ΚΑΙ ΜΙΛΑΣ; Ο άντρας σου τουλάχιστον, δεν έχει πειράξει ούτε κουνούπι. Εσύ, μια φόνισσα, θα μας κάνεις και υποδείξεις; Τράβα στα κουτσούβελα σου! Ο Σέργιος είναι μες το χώμα 14 χρόνια!>>. Ο Κωνσταντής μπήκε ανάμεσα τους. <<Σταμάτα Μελέτη!>>, <<Τι να σταματήσω; Το αίμα του πατέρα της, το πλήρωσε με το αίμα του Σέργιου. Τι άλλο θέλει τώρα;>>. Η Ελένη αναστέναξε. <<Αφού δεν μπλέκεται ο Κωνσταντής, δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, όμως κι ο Σέργιος από μόνος του, δεν το έκανε. Δουλειά του Δούκα ήταν όλα!>> πέταξε κι ο Μελέτης πήγε να απαντήσει, μα ο ξάδελφος του, τον σταμάτησε. <<Πήγαινε Ελένη>> είπε ήρεμα ο Κωνσταντής κι εκείνη άνοιξε το βήμα της, χωρίς να χαιρετήσει.