Ευγενία

ΔΥΣΦΟΡΙΑ

Η Ευγενία έκανε ένα βήμα πίσω παραξενευμένη και ο Λάμπρος έμεινε να κοιτάει με βλέμμα απλανές. <<Καλησπέρα σε όλους>> είπε ευγενικά ο Μιχάλης Σαράφης και μπήκε στο σπίτι ενώ πίσω τον ακολουθούσε η Ειρήνη, κρατώντας ένα κουτί γλυκά. Ο δικηγόρος στράφθηκε στη μικρή. <<Ευγενία μου, τι κάνεις; Με θυμάσαι;>> ρώτησε καλοσυνάτα. Η Ελένη σηκώθηκε από τη θέση της. Η ζαλάδα μάλλον είχε περάσει μετά το σοκ της αποκάλυψης του αρραβωνιαστικού της Ειρήνης. Η Ευγενία χαμογέλασε. <<Ναι, είστε ο φίλος της μαμάς και του μπαμπά, ο κύριος Μιχάλης>> απάντησε,  χωρίς να έχει καταλάβει απόλυτα τι συμβαίνει. <<Αφού είναι τετραπέρατο, το καμάρι μας>> πρόσθεσε η Ειρήνη και έδωσε το κουτί με τα γλυκά στο Λάμπρο. <<Τι έκπληξη είναι αυτή;>> είπε η Λενιώ για να σπάσει τον πάγο. <<Εγώ ήθελα να σας προειδοποιήσει, μα η Ρήνα επέμενε να το αφήσουμε για έκπληξη>>, <<Και ήταν μεγάλη>> παραδέχτηκε ο Λάμπρος. Ο Μιχάλης έδωσε ένα κουτί στην Ευγενία. <<Αυτό είναι για σένα. Το έφερα από την Αμερική>>. Το κοριτσάκι γούρλωσε τα μάτια. <<Ευχαριστώ πολύ κύριε Μιχάλη. Τόσο μακριά;>> ρώτησε με αφέλεια. <<Ναι. Θα το ανοίξεις και θα μου πεις αν σου αρέσει>>, <<Εντάξει>> είπε υπάκουσα η Ευγενία.

Ο Σαράφης κάθισε με το Λάμπρο στο τραπέζι και η Ελένη τους έβγαλε ένα τσίπουρο με μεζέ. <<Όλα καλά με τη μικρή;>> ρώτησε κεφάτα ο δικηγόρος. <<Δόξα τω Θεώ. Είμαστε λίγο τρελαμένοι μαζί της αλλά... ε προσπαθούμε να μην κακομάθει. Είναι καλό παιδάκι>>. Ο Μιχάλης του χαμογέλασε. <<Τώρα που δεν ακούει η Ελένη, ήθελα να σε ρωτήσω, νομικά είμαστε καλυμένοι έτσι; Δε χρειάζεται κάτι άλλο. Δε θέλω να ρωτήσω μπροστά της και να αγχωθεί>>. Εκείνος έγνεψε αρνητικά. <<Όλα είναι εντάξει Λάμπρο. Τελείωσε και η διαδικασία με το ληξιαρχείο για τα στοιχεία της μικρής και πλέον, θα κάνει κάθε τόσο ένα τυπικό έλεγχο η Ρήνα πως όλα είναι εντάξει. Τι τυπικό έλεγχο δηλαδή, θα πινει ένα καφέ με την Ελένη, ίσα να λέει πως σας έκανε την επίσκεψη>> εξήγησε εύθυμα. Ο δάσκαλος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. <<Φυσικά. Ότι χρειαστεί>>. Έμειναν για λίγο αμίλητοι. <<Εσύ και η Ειρήνη...>>, <<Μα αναρωτιόμουν, δεν θα ρωτούσες;>>. Ένα νευρικό γελάκι ξέφυγε από το Λάμπρο. <<Είπα να μη σε φέρω σε δύσκολη θέση, μα δεν γίνεται να μη πω κουβέντα λες και δεν ήρθατε μαζί...>>. Εκείνος του χτύπησε την πλάτη φιλικά. <<Θα στα έλεγα μόνος μου. Βάλε ένα τσιπουράκι ακόμα>>.

Η Ελένη σκούντησε πονηρά την Ειρήνη, που στεκόταν πλάι της στην κουζίνα και μασούλαγε ένα τυροπιτάκι. <<Καλά δεν ντρέπεσαι; Να μην έχεις πει κουβέντα τόσο καιρό. Ο Μιχάλης είναι φίλος, τον ξέρουμε τόσα χρόνια>> ρώτησε η Λενιώ και η Ειρήνη γέλασε. <<Να ερχόσουν να σε έβλεπα και θα στο έλεγα. Όταν πήρατε το παιδί, ήταν ακόμα πολύ νωρίς για ανακοινώσεις>>. Η Λενιώ χαμογέλασε πονηρά.  <<Και πώς... Πώς προέκυψε;>>, <<Πώς προκύπτουν αυτά βρε Ελένη; Ήρθε μια-δυο φορές στο ίδρυμα για το θέμα σας, μου πρότεινε να πάμε για φαγητό...>> εξήγησε ντροπαλά η Ρήνα.  <<Α δηλαδή έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης για την γνωριμία>> απάντησε ενθουσιασμένα η Ελένη.  <<Φυσικά. Είπαμε τώρα να το πάμε λίγο πιο σοβαρά. Κι εκείνος μόνος, κι εγώ μόνη>>, <<Μόνο αυτό; Ενώσατε τις μοναξιές σας;>> τη ρώτησε με τόνο απογοήτευσης η Ελένη. <<Όχι μόνο, άλλα έπαιξε κι αυτό το ρόλο του. Περνάμε καλά μαζί όμως και αυτό μου είναι αρκετό. Είχα χρόνια να νιώσω όμορφα>>. Εκείνη την αγκάλιασε. <<Χαίρομαι πολύ για σένα Ειρήνη μου. Είσαι τόσο καλός άνθρωπος. Χρειαζόσουν ένα σύντροφο. Κι ο Μιχάλης είναι σοβαρός. Τον ξέρω πόσα χρόνια. Μακάρι να είστε ευτυχισμένοι>> έκανε συγκινημένη η Ελένη. Η Ειρήνη χαμογέλασε. <<Άντε θα φάμε; Τα βλέπω όλα αυτά που έφτιαξες και μου τρέχουν τα σάλια. Άσε το κουτσομπολιό!>> της είπε γελώντας και η Ελένη έστρωσε μια πιατέλα. Τα φαγητά συνέχιζαν να της μυρίζουν άσχημα, να προσπάθησε να το αγνοήσει.