Ευγενία

ΕΥΤΥΧΙΑ

<<ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;>> ρώτησε σοκαρισμένη η Ελένη. <<Κοντέυω να χάσω το μυαλό μου>> απάντησε η Ασημίνα. <<Από αλλού το περιμέναμε, από αλλού μας ήρθε>> συμπλήρωσε γελώντας η Βαλεντίνη, μα ο Λάμπρος και η Ευγενία την κοίταξαν αυστηρά. <<Τι κοιτάτε καλέ; Εγώ περίμενα όπως ήρθε γαμπρός ο Κωστάκης, να τη ζήταγε κι όλας, να είχαμε αρραβωνιάσματα>>. Η Λενιώ της έριξε ένα παγωμένο βλέμμα και έκατσε σε μία καρέκλα, δίπλα στην αδελφή της. <<Κάτσε βρε Ασημίνα μου, δεν γίνονται αυτά από τη μία μέρα στην άλλη. Πώς προέκυψε τέτοιο θέμα; Ποια είναι η κοπέλα;>>, <<Μια Νεφέλη, Αθηναία>>, <<Καλά και πότε την γνώρισε;>>, <<Την ξέρει λέει καιρό. Θα έρθουν αύριο να τη γνωρίσουμε κι εμείς>>, <<Αυξανόμαστε στο Σεβαστέικο. Κάθε μέρα κι ένας αγαπητικός έρχεται. Άντε Βιολέτα, η σειρά σου>> πέταξε εύθυμα η Βαλεντίνη. <<Να με συγχίσεις θες; Καλά βρε αδελφή, μια γνωριμία θα κάνετε. Δεν σημαίνει πως θα παντρευτούν μεθαύριο>>, <<Μεθαύριο όχι, σε ένα μήνα όμως ναι>>. Σιωπή έπεσε στο τραπέζι. <<Βρε Ασημίνα μου, τώρα σοβαρά μιλάς; Παντρεύεται ο Σέργιος σε ένα μήνα; Γιατί τόσο σύντομα>> ρώτησε με απορία ο Λάμπρος. <<Γιατί... Γιατί δεν μπορούν να το καθυστερήσουν>>. Κανένας δεν μίλησε. <<Γιατί δεν μπορούν να το καθυστερήσουν;>> είπε η Βιολέτα και όλοι μαγκώθηκαν. <<Ασημίνα, η Ανετούλα είναι σπίτι;>>, <<Ναι, σπίτι και βαριέται>>, <<Σου φέξε. Δεν πας να παίξετε κανένα επιτραπέζιο;>> τη παρακίνησε η Ελένη. <<Θέλετε να πείτε πράγματα για μεγάλους;>>, <<Βιολέτα, θα χάσεις την ευκαιρία σου και σε βλέπω να παίζεις με τα κουνέλια. Θα πας ή θα κάτσεις εδώ;>>. Το κοριτσάκι έφυγε απρόθυμα και έμειναν μόνοι τους. <<Είναι έγκυος;>> ρώτησε η Λενιώ. <<Αμ τι είναι; Άσε με, πάω να σκάσω>>, <<Εντάξει, συμβαίνουν αυτά>> τους δικαιολόγησε η Ευγενία, και ο Λάμπρος την κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. <<Τι εννοείς συμβαίνουν αυτά; Πώς συμβαίνουν ακριβώς;>>. Το κορίτσι χαμήλωσε το βλέμμα ντροπιασμένο. <<Τρία παιδιά έκανες βρε μπαμπά, δεν ξέρεις πώς συμβαίνουν;>> ρώτησε αδιάφορα η Βαλεντίνη και η Ελένη της έριξε ένα αυστηρό βλέμμα. <<ΠΩΣ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ; ΓΙΑ ΜΑΖΕΨΟΥ>>, <<Θέλω να πω... Ήταν καιρό μαζί, είχε σκοπό να προχωρήσει μαζί της, ε και τους έτυχε αυτό. Είναι καλό κορίτσι η Νεφέλη, μην ανησυχείς θεία>> εξήγησε η Ευγενία. Η Ασημίνα ανακάθισε. <<Για κάτσε, για κάτσε... Την ξέρεις;>>, <<Ναι... Θέλω να πω, ήρθαν με τον Σέργιο στη Θεσσαλονίκη. Τους... τους φιλοξένησα σπίτι μου και όταν πήγα κι εγώ στην Αθήνα...>>. Η θεία της χτύπησε το χέρι στο τραπέζι. <<Ορίστε! Έκαναν και βεγκέρες. Κι εμείς στα σκοτάδια>>, <<Εμ βέβαια, τους μεγαλώνουμε με όλα τα καλά και μας αφήνουν στην άγνοια, να τα μαθαίνουμε όλα τελευταία στιγμή. Λες και τους μαλώσαμε ποτέ και μας φοβούνται>> πέταξε ο Λάμπρος και η Ασημίνα κούνησε το κεφάλι συμφωνώντας. <<Άντε πάλι, στη Τζένη η συζητήση. Τέλος πάντως, δε χάθηκε ο κόσμος. Μια ψυχούλα είναι και θα έπρεπε να χαιρόμαστε. Θεία, θα γίνεις γιαγιά. Καλά πολύ πλάκα>> είπε εύθυμα η Βαλεντίνη. <<Εδώ που τα λέμε αδελφή, μια ψυχούλα παραπάνω, δεν είναι θέμα. Δόξα τω Θεώ, δεν έχετε ανάγκη. Μέσα σε όλους και το παιδί>> συμφώνησε η Ελένη. <<ΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΜΩΡΕ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΟΡΗ; Ξαφνικά εμφανίζεται μια νύφη από το πουθενά, γκαστρωμένη και μου λέτε δεν έγινε τίποτα; Τον τύλιξε η Αθηναία και τώρα άντε να τον φέρεις πίσω>>. Η Ευγενία εκνευρίστηκε. <<Καθόλου δεν τον τύλιξε. Είναι από εύπορη οικογένεια η Νεφέλη. Ο πατέρας της έχει μαγαζιά σε όλη την Αθήνα. Και απ' όσο ξέρω, τα είχαν κανονισμένα να γυρίσουν μαζί εδώ, αφού τελείωνε ο Σέργιος το μεταπτυχιακό του. Μην αγχώνεσαι τόσο πια. ΓΕΝΙΚΑ ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΙΑ>> είπε, κοιτάζοντας τον πατέρα της.