Ευγενία

H AΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (extra bonus)

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1975

Η Ευγενία μπήκε στην αίθουσα του 7ου Γυμνασίου Θηλέων Λαρίσης, το οποίο γεωγραφικά, ήταν το κοντινότερο στο Διαφάνι και έκατσε δίπλα στην Αργυρούλα που έμοιαζε το ίδιο αμήχανη. <<Ανησυχώ να ξέρεις>> της ψιθύρισε αγχωμένα. <<Γιατί;>>, <<Ε τόσα χρονια είχαμε συνηθίσει τον κύριο Λάμπρο που ήταν ένα κομμάτι μάλαμα. Εδώ ποιος ξέρει τι θα βρούμε>> εξήγησε και η Ευγενία αναστέναξε. <<Εγώ τι να πω δηλαδή; Που είχα δάσκαλο τον πατέρα μου; Ζηλεύω τη Βαλεντίνη κομμάτι. Τέλος πάντων, τι να κάνουμε;>> πέταξε λυπημένα. Στον αίθουσα μπήκε μία ψηλή, εμφανίσιμη γυναίκα, γύρω στα 45 που τους έριξε μία αυστηρή ματιά και στην τάξη έπεσε σιωπή. <<Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Καραμπέτη, είμαι η υπεύθυνη καθηγήτρια για την τάξη σας και θα κάνουμε μαζί τα φιλολογικά μαθήματα>>. Κανένας δεν μίλησε και η Καραμπέτη χαμογέλασε αχνά. <<Η πρώτη μας δουλειά είναι να αναλάβει κάποιος το απουσιολόγιο. Πόσοι από σας βγάλατε το δημοτικό με άριστα 10;>>. Αρκετά χέρια σηκώθηκαν και εκείνη έγνεψε νευρικά. <<Βλέπω, τα μοιράζαν απλόχερα τα δεκάρια οι δάσκαλοι σας...>> πέταψε ψυχρά κι η Ευγενία ένιωσε θυμό. <<Δεν μου αρέσουν οι κληρώσεις. Θα σας κάνω μερικές ερωτήσεις από την περσινή σας ύλη και όποιος ξέρει τις απαντήσεις, θα πάρει και το απουσιολόγιο. Λοιπόν, ποιοι ήταν οι ιδρυτές της φιλικής εταιρείας;>> ρώτησε απότομα. Αρκετά χέρια σηκώθηκαν και μία κοπέλα, ονόματι Έλενα, απάντησε. <<Πότε εκδηλώθηκε το κίνημα κατά του Βασιλιά Όθωνα;>>. Η Ευγενία σήκωσε το χέρι της. <<Το επώνυμο σου;>>, <<Σεβαστού κυρία>>, <<Πες>>, <<3 Σεπτεμβρίου του 1843>>, <<Σωστά. Ποιος έγραψε το ποίημα Ο φιλόπατρις;>>. Η Ευγενία ήταν η μοναδική που σήκωσε ξανά. <<Ναι;>>, <<Ο Κάλβος>>. Η Καραμπέτη άφησε το απουσιολόγιο στο θρανίο της. <<Δικό σου. Έχεις... σφαιρικές γνώσεις. Μπράβο>> είπε και η Ευγενία χαμογέλασε αχνά. <<Και πατέρα δάσκαλο επίσης...>> πέταξε ειρωνικά, μια παλιά συμμαθήτρια της Ευγενίας, η Γρηγορία. <<Δάσκαλο;>> ρώτησε με περιέργεια η φιλόλογος. <<Μάλιστα κυρία>> απάντησε ντροπαλά το κορίτσι. <<Λάμπρος Σεβαστός;>>. Η Ευγενία ανακάθισε. <<Τον ξέρετε;>>, <<Πες του χαιρετισμούς από την Βασιλική, πιθανόν να με θυμάται>> απάντησε και η κοπέλα έγνεψε καταφατικά.

Η Ελένη άπλωνε τα σεντόνια και έριχνε ματιές στη Βιολέτα, που έκανε κούνια στο δέντρο. <<Μη σαβουριαστεί, η ατσούμπαλη φοβάμαι... Τέλος πάντων, για πες. Σε έκαναν απουσιολόγο;>>, <<Ναι...>> απάντησε αδιάφορα η Ευγενία. <<Με κλήρωση;>>, <<Όχι. Έκανε μερικές ερωτήσεις κι όποιος τις ήξερε...>>. Η Ελένη χαμογέλασε πλατιά. <<Εκείνο το χαμένο, η Γρηγορούλα, ήξερε καμία;>>, <<Βρε μαμά...>>, <<Σε σένα τα λέω, δεν είναι δω ο πατέρας σου>> δικαιολογήθηκε νευρικά. <<Καμία. Αλλά πέταξε πως εγώ τα ξέρω γιατί τάχα είμαι κόρη δασκάλου...>>, <<ΚΑΙ; Με τη γραμματική της νέα ελληνικής σε έβαζε για ύπνο; Έλα Θεέ...>>. Η Ευγενία άφησε ένα φιλί στο μάγουλο της. <<Μη δίνεις σημασία. Χαρά στο πράγμα>>, <<Μα διαολίζομαι κόρη μου! Της τα έβαζε και όλα άριστα ο πατέρας σου. Ήταν αυτή ίσα με σένα;>> απάντησε απελπισμένα, όταν είδαν το Λάμπρο να έρχεται, κρατώντας από το χέρι τη Βαλεντίνη που έτρεξε και αγκάλιασε την Ευγενία. <<Ήρθες καρδιά μου; Πώς ήταν;>>, <<Καλά μπαμπά μου... Δεν κάναμε και τίποτα πρώτη μέρα. Πιο πολύ γνωριστήκαμε>> εξήγησε το κορίτσι. <<Για δεν του λες πως σου δώσαν το απουσιολόγιο που απάντησες τις ερωτήσεις της καθηγήτριας;>> πέταξε η Ελένη. <<Αλήθεια Ευγενία μου; Τι σας ρώτησε;>>, <<Σαχλαμάρες. Πότε έκανε το κίνημα ο Όθωνας, ποιος έγραψε το Φιλόπατρις...>>, <<Σαχλαμάρες για σένα. Τα άλλα τα στουρνάρια, δεν τα θυμόντουσαν>> σχολίασε περήφανα η μητέρα της. <<Ελένη, να λείπουν οι χαρακτηρισμοί! Μπράβο αγάπη μου! Καλά και δεν τα ήξεραν οι μαθητές μου αυτά; Είναι απλές ερωτήσεις>> απάντησε λυπημένα ο δάσκαλος. <<Είδες; Ήταν που το δικό μου το παιδί είχε πατέρα δάσκαλο και τα ήξερε... Θα έλεγα τίποτα>>. Ο Λάμπρος τη φίλησε πεταχτά. <<Αμάν βρε Ελένη! Σου έχω πει εκατό φορές, θέλω να είμαστε μετρημένοι στο σχολείο! Λογικό είναι, να γίνονται συζητήσεις διότι τα παιδιά του δασκάλου, για τον κόσμο, είναι ευνοημένα και...>>, <<Κολοκύθια τούμπανα. Σιγά! Λες και δεν σε ξέρουν τι ακριβοδίκαιος είσαι!>>, <<Καλά λέει η μαμά! Η Ευγενία είναι η καλύτερη!>> πέταξε η Βαλεντίνη. <<Και για σας, το ίδιο ισχύει! Βαλεντίνη μαζέψου, θα στεναχωρηθούμε. Είμαι δάσκαλος και θέλω να είστε ταπεινές! Η Ευγενία τελειώσε, μα ακολουθείτε εσείς, η Ανέτ...>>. Η Ελένη έγνεψε ειρωνικά. <<Άντε πάνω, να πλύνετε τα χέρια σας. Πάρτε και τη μικρή>> είπε στα κορίτσια κι εκείνες έκαναν να φύγουν. Η Ευγενία σταμάτησε. <<Μπαμπά...>>, <<Έλα>>, <<Έχεις χαιρετισμούς από τη φιλόλογο μου. Βασιλική Καραμπέτη τη λένε>>. Ο Λάμπρος δαγκώθηκε νευρικά. <<Α τη Βασιλική έχεις φιλόλογο; Πες της κι από μένα χαιρετισμούς>> πέταξε αγχωμένα και το κορίτσι έγνεψε θετικά. Όταν έφυγαν και οι τρεις, πλησίασε την Ελένη και έκλεισε τη μέση της στα χέρια του. <<Και για σένα ισχύει Σταμίρη. Όχι τα καλά της Ευγενίας και τώρα, ε; Που μου ερχόσουν στο σχολείο φορτωμένη, λες και ήθελες να αποδείξεις στο δάσκαλο πως το δικό σου παιδί είναι το καλύτερο...>>, <<Αφού ήταν!>> απάντησε αυθόρμητα. <<Λες να μη το ξερα; 23 χρόνια διδάσκω!>>. Τη φίλησε απαλά, μα εκείνη τραβήχτηκε. <<Ποια είναι αυτή η Βασιλική; Πρώτη φορά την ακούω>>. Ο Λάμπρος έκανε ένα βήμα πίσω. <<Η Βασιλική; Α, μου νοίκιαζε η θεία της, το καμαράκι στη Λάρισα όταν πήγαινα σχολείο εκεί. Έμενε παραδίπλα και κάναμε λίγη παρέα>>, <<Και πώς και δεν την ανέφερες ποτέ, ούτε σε ένα γράμμα; Τι σόι παρέα κάνατε;>> ρώτησε ψυχρά η Ελένη. <<Δεν έτυχε...>>, <<Δεν έτυχε ή ήταν φιλενάδα σου;>> συνέχισε με τον ίδιο τόνο. <<Θεός φυλάξοι μάτια μου! Σιγά μην είχαμε και δεσμό. Δεν στην ανέφερα γιατί ήταν θηλυκιά και δεν ήθελα να ζηλέψεις! Ορίστε, στο είπα!>>, <<Σου άρεσε;>>, <<Όχι φυσικά! Είχα εγώ μάτια για άλλη;>>, <<Δεν ξέρω...>>. Ο Λάμπρος ξεφύσηξε. <<Τι λόγια είναι αυτά; Δε ντρέπεσαι; Σου έχω δώσει εγώ ποτέ δικαίωμα;>>, <<Αν εξαιρεσεις που παντρεύτηκες άλλη, όχι...>>. Ο δάσκαλος την κοίταξε σοκαρισμένος. <<Τι κουβέντες λες μες το μεσημέρι; Χαιρετισμούς έστειλε η γυναίκα, δεν ζήτησε ραντεβού. Δεν σε είχα για ζηλιάρα!>>, <<Δεν είναι θέμα ζήλιας, είναι θέμα πως μου το έκρυβες παρότι όπως λες, δεν υπήρχε τίποτα. Τέλος πάντων... Ας μη το συνεχίσω>>. Εκείνος τη φίλησε στο μάγουλο. <<Πάμε να φάμε; Πεινάω. Και τι άλλο να σου πω; Δεν θα πάω στο σχολείο να ρωτήσω για την πρόοδο της Ευγενίας, μείνε ήσυχη>> είπε παιχνιδιάρικα. <<Θα πάω εγώ, μην ανησυχείς. Να δώσω και χαιρετίσματα στη Βασιλική>> τον πείραξε και πήγε προς τις σκάλες.