A Spider-Man fanfictie// Dutch

23- wegzinken

Voor mijn vertrek moest ik nog een paar dingen regelen. Twee, om precies te zijn. Ik moest iets hebben om mee weg te komen, en ik moest zien te achterhalen wat het zwakke punt van een frost giant is. Ik dacht aan de rugzak die Tony van me in beslag had genomen. Zou ik spullen nodig hebben? Vast niet. En anders propte ik het wel in mijn zakken.
Ik liep naar de spiegel en vlocht mijn haar strak in, zo zou het niet in de weg gaan zitten. Daarna liep ik naar de kledingkast en een warm gevoel overviel me toen ik de gloednieuwe kleding zag hangen. Een treurig gevoel, dat ook. Vroeger had ik dit helemaal geweldig gevonden maar nu had ik eigenlijk niet eens tijd om ermee bezig te zijn.
Ik sloeg de leuke kleren over, pakte een zwarte broek en combineerde die met een dunne, zwarte trui. Aan de kledinghanger hing één grijs vest. Op de borst stond het symbool van de Avengers maar dat was ik niet waardig. Ik pakte dus maar een donkere trui en vond een zwarte jas. Mr. Stark had echt aan álles gedacht.

Ik legde de jas op het bed. Die zou ik later pas nodig hebben. Vervolgens ging ik op weg naar de centrale ruimte waar iedereen vaak rondhing. Maar terwijl ik door de hal liep, hoorde ik iemand trainen. Zachtjes klopte ik op de deur en net toen ik binnen stapte, verdwenen de hologrammen. Natasha was alleen in de ruimte en keek me aan. 'He,' zei ze zacht. Ik glimlachte. 'Hoi.'

'Kunnen we misschien samen trainen?' vroeg ik. 'Ik wil graag aan mijn verdediging werken.' Natasha stemde in en we begonnen met een warming up. Ze verbeterde mijn houdingen en legde uit hoe je goed moest trappen.

Ik nam een bokshouding aan en ze wees naar mijn voeten. 'De één moet net wat verder naar voren dan de ander,' zei ze. 'En zorg dat je een beetje op je tenen staat zodat je makkelijker kunt bewegen.' Zij nam dezelfde houding aan en ze wenkte me om uit te halen. Ik sloeg maar ze ving mijn vuist op. 'Je slaat kruislings,' legde ze uit. 'Probeer nog maar eens.'

Een hele tijd later werd er weer op de deur geklopt en nu kwam Steve binnen. Hij had een boek onder zijn arm en keek ons aan. 'Komen jullie ook zo naar de woonkamer?' vroeg hij. 'Er is pizza besteld en Tony wilt wat bespreken.'
Natasha knikte en Steve verdween weer door de deur. Terwijl Natasha een slok water nam, trok ik de klittenband van mijn bokshandschoenen los. 'Wat zou mr. Stark willen bespreken?' Vroeg ik voorzichtig. Natasha keek me even aan en nam de handschoenen van me aan. 'Hij zal wel iets willen bespreken voor het geval Loki hier aan komt kloppen,' antwoordde ze.
'Is hij erg gevaarlijk?' Ze lachte me zachtjes toe en liep naar de deur. 'Nee hoor. Valt wel mee,' ze liet me voorgaan en volgde. 'Hij is alleen een beetje.. losbandig. Hij houd van chaos en dat is wel gevaarlijk.'

'Hebben we het over Loki?' Ik keek op en zag dat Tony ons had horen praten. Ik glimlachte en hij knipoogde. 'Hij doet zich groter voor dan hij is, maar je kunt beter maar uit zijn weg blijven. Vooral als hij iets van je wilt.'
Ik liep met ze verder naar de woonkamer en kreeg een pizzapunt aangereikt. 'Waar zijn Wanda en Pietro eigenlijk?'
'Buiten,' antwoordde Tony. 'Ze houden het gebouw in de gaten.'

Ze hadden inderdaad een hoop te vertellen over Loki en over het verscherpen van de bescherming en over dat Thor nog moest komen. Maar ik kon me niet concentreren. Terwijl ik de anderen bekeek, voelde ik me langzaam in mijn gedachten wegzinken. De ruimte werd wat donkerder en de bank waar ik op zag, leek me vast te pakken.

A/N
TAMTAMTAAAAAAMMM