A Spider-Man fanfictie// Dutch

11. 'Goedendag.'

'Het voelt niet oké.' Zei ik bijna automatisch toen we de straat uitliepen. Peter keek me even aan en fronste nadenkend zijn wenkbrauwen.
'Wat is er aan de hand?'
Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb geen idee, maar ik voel me niet goed.'
Ik veegde mijn klamme handen af aan mijn broek en kneep even mijn ogen samen.

'Je maakt je zorgen over Julia, misschien dat je je daarom een beetje slapjes voelt,' stelde Peter twijfelend voor. Ik knikte en antwoordde: 'Dat zal het zijn,' ik probeerde de galm van die stem in mijn hoofd te negeren.

We liepen de straat van onze school in en opluchting overspoelde me. Het nare onderbuikgevoel verdween en een glimlach speelde met mijn lippen.
Geïrriteerde tieners slenterden over het schoolplein, stinkende jongens spoten vergassende deo op en giebelende meisjes smeerden donkerrode lippenstift op hun al donkerrood gestifte lippen; de schooldag stond op het punt te beginnen.
Peter en ik spraken niet meer over het rare voorval op straat. Ik probeerde mezelf wijs te maken dat het gewoon een slechte droom was maar ik wist simpelweg gewoon dat het allemaal te echt voelde om een droom te kunnen zijn.

Ned kwam aanlopen met zijn telefoon in zijn handen. Dolenthousiast keek hij onze kant op en ik hees nieuwsgierig mijn rugzak wat beter op mijn rug; wat hij nu ging vertellen moest haast wel goed nieuws zijn.
'Peter! De nieuw Lego Death Star is uit! Ik ga hem vanmiddag nog bestellen,'
Ik keek de jongens grijnzend aan terwijl ze beide over Neds telefoon gebogen stonden. Ik keek om me heen en ik zag dat Michelle op een bankje zat te lezen; de hele dag leek als normaal. Op één ding na: ik had nog steeds niks van Julia gehoord.

Ik bedacht me dat ik ook gewoon haar werk kon bellen en kon mezelf wel voor mijn kop slaan omdat ik het nog niet eerder had bedacht. Meteen toetste ik het nummer in van het journalistiek bedrijf en de telefoon ging welgeteld drie keer over voordat er opgenomen werd.

'Journalistiek Queens. Secretaresse van het bestuur aan het woord. Hoe kan ik u helpen?' Ik moest even de woorden verwerken en realiseerde me dat ik nog helemaal niet had nagedacht over hoe ik wat precies ging vragen dus uiteindelijk stotterde ik iets in de zin van: 'hoi, Ehm, hallo, weet u toevallig iets van Julia?'
'Over welke Julia hebben we het? Green, Sargent of Smith? En wie heb ik aan de lijn?'
Ik kon mezelf nogmaals voor mijn kop slaan.
'Oh, sorry, u spreekt met Jane Smith, Julia's soort van dochter. Ik heb haar al enkele dagen niet meer gesproken en ik vroeg me af of jullie er meer van wisten.'

'Julia Smith?' Het bleef stil en ik kon horen hoe er zachtjes op de achtergrond werd getyped. Waarschijnlijk zocht de secretaresse iets op over mijn moeder.
'Ik mag geen informatie vrijgeven over Julia Smith, het spijt me. Nog een fijne dag verder!'
'Nee wacht!' Ik hield even mijn adem in en hoorde dat er nog niet was opgehangen.
'Kan ik misschien uw baas spreken? Sorry dat ik zo onbeleefd doe maar dit is echt belangrijk,'
Weer was het stil en na een tijdje klonk er een diepe zucht.

'Ik kan een afspraak voor u plannen met mevrouw Jones. Vanmiddag om vijf uur heeft ze tien minuutjes openstaan. Kom niet te laat en wees direct. Vraag en antwoord, dat is alles. Goedendag.'
Opgehangen.

'Hé jongens,' Ned en Peter keken me beide aan.
'Wanneer een bedrijf geen informatie wil vrijgeven over je moeder, betekend dat dat er iets ergs is gebeurd?' Beiden keken ze me roerloos aan; we wisten alle drie het antwoord. Ja, het was wel degelijk slecht nieuws.

'Ik heb vanavond om vijf uur een afspraak met haar baas.'

De bel ging en de stroom leerlingen baande zich een weg naar binnen. Ik strompelde er met tegenzin achteraan en keek verschrikt op toen ik een hard gebrom hoorde.
Een dure, luxe auto was op de parkeerplaats gestopt en toen ik de personen zag die uitstapten, geloofde ik mijn ogen niet.

A/N okeee, als je spellingsfouten ziet, laat het me weten! Dit is geschreven om 01:00 dus misschien niet mijn beste hoofdstuk ;)
Hopelijk hebben jullie ervan genoten.
Tot snel!

X Anna