A Spider-Man fanfictie// Dutch

5. Tante May

De voordeur ging open en Peters tante verscheen in de woonkamer. Meteen schoten Peter en ik uit elkaars armen en ik pakte mijn pizza weer. Grijzend stond May te kijken maar die gezichtsuitdrukking ging al snel over in ernst en ze deed de voordeur op slot.
'Hebben jullie het nieuws gekeken?' Vroeg ze zodra ze haar tas had neergezet en ook op een stoel plofte. Peter knikte.
'We weten alleen niet wat er aan de hand is,' antwoordde hij. Hij keek me even aan en ik keek smekend terug. Hij zou het voor mij vertellen.
'Jane's moeder belde haar en vertelde dat er iets ernstigs aan de hand was. Het was alleen niet duidelijk waar het over ging,' legde hij uit. May pakte een pizzadoos en vouwde de deksel open.
'Ik weet ook niet waar het over gaat maar ik weet wel dat er veel aanvallen bij komen kijken. Onderweg naar huis ben ik al een straatgevecht en een paar brandende auto's tegengekomen,' ik wist dat May en mijn moeder wel eens contact hadden en vroeg: 'heb jij mijn moeder misschien nog gesproken of gezien?' May schudde haar hoofd.
'Het spijt me, meis. Ik zal mijn telefoon in de gaten houden, goed?' Vroeg ze met een bezorgde blik. 'In de tussentijd kunnen we niks anders doen dan afwachten,' ik knikte en focuste me weer op het beeldscherm. Ik had weer tegen Peter aan willen kruipen, gewoon als vrienden, weet je wel? Heus waar, maar ik voelde May's blik branden. Op dat moment ging Peter in kleermakerszit zitten en ik voelde zijn knie tegen mijn been leunen.

'Hoe was school?' Vroeg May toen ze de pizza doorslikte. 'Prima,' antwoordde Peter. Ik knikte instemmend en vroeg aan May: 'en hoe was jouw werk?' May glimlachte warm. 'Het was een drukke maar goede dag, ik heb veel werk kunnen afronden,' antwoordde ze. Peter keek weer op zijn horloge. 'Het volgende nieuwsbericht begint pas over een uur, misschien kan ik je in de tussentijd nog even met wiskunde helpen?' Stelde Peter voor terwijl hij zenuwachtig op zijn lip beet en naar het tv-scherm bleef kijken. Normaal had ik er niet aan gedacht nog wat aan dat stomme vak te doen maar als hij het uitlegde was het nog niet zo erg. 'Dat zou inderdaad fijn zijn, er zijn nog een paar dingen die ik niet snap,'
'Is dat oké, tante May?' Vroeg hij terwijl hij zijn laatste pizza punt weer in de doos legde. 'Als ik die pizza van jou krijg,' zei May. Peter gaf haar de kartonnen doos en ik stond ook op. 'En de deur blijft open!' Riep ze ons na. Met een hoofd zo rood als een boei liep Peter voor me uit. Hoe kregen we het toch voor elkaar elke situatie zo ongemakkelijk te maken?

Op zijn kamer waren we eigenlijk helemaal niet aan het huiswerk toegekomen, die ik overigens in mijn tas in de hal had laten staan. Nee, hij vertelde me van alles over zijn computers die hij zelf in elkaar had gezet en de troste blik stond op zijn gezicht. Grinnikend keek ik hem aan en toen hij vragend terugkeek zei ik: 'niks,' terwijl ik het eigenlijk gewoon heel lief vond hoe hij zo enthousiast aan het vertellen was. 'Ga verder,' hij vertelde nog de laatste dingetjes en plofte neer op zijn bureaustoel, tegenover zijn bed waar ik op zat.
'Heb jij eigenlijk nog wat van Michelle of Ned gehoord?' Vroeg ik hem. Peter schudde zijn hoofd en ik ging verder. 'Normaal appen ze, of in ieder geval Ned, als er iets aparts op het nieuws is,' Peter ging met zijn hand door zijn haar. 'Misschien was hij aan het avondeten toen het nieuws op was, bij hem thuis staat de tv dan nooit aan,' zei hij geruststellend. Ik knikte.
'En gewoon zodat je het weet,' zei ik. Peter keek met opgetrokken wenkbrauwen mijn kant op.
'Ik vind helemaal niet dat het lijkt alsof je een kikker in je mond hebt,' Peter lachte en ik kon een lach ook niet onderdrukken.
'Gelukkig,' zei hij met een grijns op zijn gezicht.
Ik kreeg een bericht binnen, opende onmiddellijk mijn telefoon en ging naar WhatsApp maar zag tot mijn teleurstelling dat het bericht niet van mijn pleegmoeder kwam.
'Niet mijn moeder,' zei ik tegen Peter, die al klaar stond om naar me toe te komen. De naam die wel op mijn scherm stond had ik alles behalve verwacht.
Laura: oh mijn God, hoor ik nu goed dat jij bij Peter Parker bent?!
Ik: Ja
Ik fronste. Waarom?- een nieuw pingetje trok me uit mijn twijfelingen.
Laura: is hij echt zo lief als hij eruit ziet?
Een naar gevoel zakte naar mijn maag. Ze vond hem leuk. En zij was veel leuker en populairder dan ik.
Ik: ehh, ja
Laura: ik ben wel jaloers op je hoor, hoe ben je met hem in contact gekomen?
Ik: ik zal later antwoorden, oké?
Laura: Ja, sure
Zie? Zelfs dat ik haar afkapte pakte ze goed op.
'Alles oké?' Vroeg Peter toen hij mijn frons zag. 'Ja hoor, ik maak me gewoon zorgen over mijn moeder,' verzon ik snel, wat niet helemaal onwaar was.
'Mag ik iets vragen? En als je er geen antwoord op wilt geven, snap ik dat,' ik knikte.
'Waarom noem je je pleegmoeder, moeder?'
=
[A/N] what do u thinkkk?